ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1824

มู่เฉียนเสว่ไม่จำเป็นต้องเชื่อใจใคร แต่เธอเชื่อมั่นในตัวอู่เป่ยอย่างแน่นอน เมื่อได้ยินเขาพูดเช่นนั้น เธอก็ยิ้มออกมาและพูดว่า “ดี ฉันจะทำตามคำสั่งของแก ซวนเป่ย!”

เหล่าเสนาบดีต่างก็ตกตะลึง มีคนหนึ่งตะโกนขึ้นด้วยความโกรธว่า “ฝ่าบาท คนผู้นี้เป็นใคร？เหตุใดฝ่าบาทจึงต้องฟังคำสั่งของเขา?”

มู่เฉียนเสว่หน้าถอดสีลงเล็กน้อยและพูดอย่างหนักแน่นว่า “หยาบคาย! ท่านผู้นี้คือฮ่องเต้แห่งอาณาจักรเทียนอู่ ผู้ที่เป็นมหาเทพ แห่งยุคสมัยนี้ พวกแกทั้งหลายจงคุกเข่าลงให้เกียรติ!”

เมื่อได้ยินว่าอู่เป่ยเป็นมหาเทพ เหล่าเสนาบดีต่างก็อึ้งไป แม้ว่าพวกเขาจะหยิ่งยโสมากแค่ไหน หรือแม้ว่าในใจของพวกเขาจะคิดเช่นไร ในขณะนี้พวกเขาต่างก็ยอมคุกเข่าลงอย่างเรียบร้อย ในหน้ามหาเทพ ความคิดเล็ก ๆ และกลยุทธ์เล่ห์เหลี่ยมทั้งหลายล้วนไร้ค่า

“ขอคารวะมหาเทพ!” ทุกคนก้มกราบพร้อมกัน

อู่เป่ยยิ้มเล็กน้อยแล้วพูดว่า “เฉียนเสว่ พวกเราไปที่ลานฝึกเถิด วันนี้เราจะปราบกบฏและฟื้นฟูอาณาจักรเทียนสิง”

มู่เฉียนเสว่พยักหน้า “ดี!”

เสียงแตรสงครามดังขึ้น เหล่าทหารที่กล้าหาญที่สุดของซีเหลียง ต่างก็เร่งรวมตัวกันไปที่ลานฝึกสงคราม หนึ่งชั่วโมงผ่านไป กองทัพสองล้านคนได้รวมตัวเสร็จสิ้น ทหารเหล่านี้ยืนตรงตระหง่าน มองไปที่อู่เป่ยและมู่เฉียนเสว่ผู้เป็นจักรพรรดินี

อู่เป่ยกล่าวว่า “จำนวนคนน้อยไปหน่อย แต่ไม่เป็นไร ฉันจะให้ยืมทหารเทพ สักล้านคน!”

ในทะเลเทพ ของเขา เดิมมีทหารเทพอยู่แค่แสนคนเท่านั้น แต่ตอนนั้นระดับพลังยุทธ์ ของเขายังไม่สามารถเทียบกับตอนนี้ได้ จึงมีจำนวนจำกัด

ในตอนนี้ เขาเพียงแค่ขยับความคิด ปากกาวาดรูปในมือก็พลิ้วไหว สร้างทหารเทพ จำนวนล้านคนในพริบตา

ทหารเทพ หนึ่งล้านคนนี้มีกำลังรบที่แข็งแกร่งกว่าทหารกล้าหาญของซีเหลียง พวกเขาปรากฏตัวขึ้นอย่างเป็นระเบียบในลานฝึกสงคราม พร้อมกับพลังอำนาจที่น่าสะพรึงกลัว!

เมื่อเห็นเหล่าทหารเทพ ที่เกิดมาเพื่อสงคราม ทหารของซีเหลียง ต่างก็ถึงกับอึ้งตะลึงไป

มู่เฉียนเสว่ตาวาวขึ้นและพูดว่า “ดี! ทหารทั้งหลาย พวกกบฏหมายจะโจมตีพวกเราซีเหลียง ในสงครามครั้งนี้ หากมันไม่ตาย ก็ต้องเป็นเราที่ล้มลง วันนี้ ฉันจะร่วมต่อสู้เคียงบ่าเคียงไหล่ไปกับเหล่าทหารทั้งหลายเพื่อโจมตีพวกกบฏ!”

ขณะนั้นเอง อู่เป่ยพลิ้วเสื้อแขนกว้างของเขา แสงเซียน ส่องสว่าง นำพาทหารหลายร้อยนายบินไปยังชายแดน และลงจอดห่างจากกองทัพเทียนสิง ไปเพียงร้อยลี้

อู่เป่ยกล่าว “พวกแกเพียงแค่ทุ่มเทกำลังสู้สุดชีวิต วันนี้ทหารซีเหลียง จะต้องชนะ!”

หลังจากพูดจบ เขาก็หยิบปากกาขึ้นมาในมือ และในชั่วพริบตาก็วาดภาพรถรบขนาดยักษ์หลายพันคัน และเรือรบ ทรงพลังห้าสิบลำ

ทางด้านราชวงศ์เทียนชิง ก็พบว่ากองทัพซีเหลียง ได้รวมตัวอยู่ฝั่งตรงข้ามทันที ณ เวลานั้น ฮ่องเต้แห่งเทียนชิงได้ออกมานั่งบัญชาการรบด้วยตนเอง

ฮ่องเต้แห่งเทียนชิงสวมชุดจักรพรรดิ รูปร่างสูงใหญ่ หน้าตาทรงพลัง เมื่อเขาได้ยินว่ากองทัพซีเหลียง อยู่ฝั่งตรงข้าม ก็หัวเราะลั่นขึ้นมาทันทีและพูดว่า “ดี! จะได้กวาดล้างพวกมันให้สิ้นซากในคราวเดียว กำจัดภัยใหญ่ที่ฝังใจฉัน!”

ทันใดนั้น กองทัพปีศาจ สามล้านนายก็บุกเข้ามาโจมตีใส่กองทัพซีเหลียง กองทัพปีศาจเหล่านี้มีพลังมหาศาล ประกอบด้วยทหารเสือและทหารหมีเป็นหลัก ทหารเสือสูงกว่าสามเมตร เล็บและเขี้ยวคมกริบ ทหารระดับตี้เซียน ไม่สามารถต่อกรได้ แม้แต่เซียนสุญญตา ก็ยากที่จะเอาชนะพวกมัน

ทหารหมีมีพลังมหาศาล ใช้อาวุธหนัก ค้อนยักษ์หนึ่งอันสามารถทุบกำแพงให้เป็นรูได้ จัดเป็นหนึ่งในกองทัพปีศาจ ที่มีพลังโจมตีสูงสุด

นอกจากนี้ยังมีทหารลิงที่ยิงธนูได้แม่นยำ และทหารอินทรีที่โจมตีจากอากาศ รวมถึงทหารเสือดาวที่โจมตีด้วยความเร็วสูง!

กองทัพปีศาจสามล้านนายแยกออกเป็นสามทาง บุกจากด้านหน้าและตีโอบด้านซ้ายขวา หวังจะกวาดล้างกองทัพซีเหลียง ให้หมดสิ้นในคราวเดียว

อู่เป่ยเฝ้าสังเกตความเคลื่อนไหวของอีกฝ่ายอยู่เสมอ เมื่อเห็นว่ากองทัพปีศาจ ออกศึกก่อน เขาก็พูดว่า “เฉียนเสว่ สงครามแรกนี้ ลองใช้ทหารเทพ จากทะเลเทพ ของฉันดูก่อน”

มู่เฉียนเสว่พยักหน้า “ดี ชัยชนะเล็กๆ สักครั้งหนึ่งก่อนเพื่อเสริมขวัญและกำลังใจให้กับทหารซีเหลียง”

เมื่อพูดจบ อู่เป่ยโบกมือใหญ่ ทหารเทพ นับล้านคน ขับเคลื่อนรถรบและเรือรบ พุ่งไปยังทัพปีศาจทั้งสองฝ่ายเคลื่อนที่อย่างรวดเร็ว ใช้เวลาเพียงไม่กี่นาทีก็ปะทะกัน

อู่เป่ยยืนอยู่กลางอากาศ ควบคุมทหารและม้า จัดกองทัพด้วยความคิดของเขา เขาไม่รู้ตัวเองว่าได้ใช้กลยุทธ์ที่ปรากฏในหมากรุกไปโดยไม่รู้ตัว แต่ละทหารเทพ เปรียบเสมือนหมากตัวหนึ่ง วิธีการเช่นนี้ กองทัพปีศาจ ไม่สามารถทำได้ และถูกทหารเทพ สังหารไปแล้วหนึ่งในสิบส่วน

ทหารเหล่านี้ แท้จริงแล้วก็เป็นทหารของอาณาจักรเทียนชิง มู่เฉียนเสว่จึงตะโกนเสียงดังทันที: "ผู้ที่ยอมจำนนจะไม่ถูกฆ่า ตำแหน่งจะไม่เปลี่ยน และยังมีรางวัลมากมาย!"

ทหารเทียนชิงรู้ดี ว่าสู้ไปก็ไม่มีทางชนะ และหากไม่ต้องสู้ตายยังสามารถรักษาสถานะได้ ทำไมจะไม่ทำล่ะ?

เมื่อมีคนหนึ่งยอมจำนน ก็มีอีกกลุ่มตาม เมื่อมีกลุ่มหนึ่งยอมจำนน ก็มีคนอื่นทำตาม ไม่นานเพียงครู่เดียว กองทัพใหญ่เทียนชิง ห้าล้านนายก็พากันคุกเข่าลงทั้งหมด ต่อหน้ามู่เฉียนเสว่และประกาศความจงรักภักดี

อู่เป่ยจับตามองจักรพรรดิเทียนชิงมาตลอด เขาเอื้อมมือจับและดึงจักรพรรดิออกมาจากกลุ่มของเหล่าเซียน เหมือนจับลูกเจี๊ยบไว้ในมือ

เมื่อเห็นจักรพรรดิเทียนชิงถูกจับไปแล้ว ขุนนางทั้งฝ่ายบู๊และฝ่ายบุ๋น ก็ไม่มีเหตุผลใดที่จะยืนหยัดอีกต่อไป พวกเขาพากันคุกเข่าลงทันที “คารวะต่อจักรพรรดินี!”

มู่เฉียนเสว่มองดูขุนนางที่คุกเข่าลงด้วยความรู้สึกตื้นตัน นางคำนับอย่างงดงามต่ออู่เป่ย “ซวนเป่ย ขอบคุณท่าน หากไม่ใช่เพราะท่านช่วยฉัน วันนี้ฉันคงต้องหลบหนีออกจากที่นี่ไปแล้ว”

อู่เป่ยกล่าวว่า: “เฉียนเสว่ ไม่ต้องเกรงใจ ต่อไป แกต้องรวมซีเหลียง และเทียนชิง เข้าด้วยกัน สร้างราชวงศ์เทียนชิงขึ้นใหม่”

มู่เฉียนเสว่พยักหน้า: "ได้ ในไม่กี่วันนี้ ฉันอาจจะต้องขอให้ท่านดูแลที่นี่ รอจนกว่าทุกอย่างจะสงบเรียบร้อย"

อู่เป่ยยิ้มและกล่าวว่า: "ไม่มีปัญหา!"

มู่เฉียนเสว่เดินทางไปยังพระราชวังของราชวงศ์เทียนชิง ในวันเดียวกัน ประกาศอภัยโทษทั่วทั้งแผ่นดิน ลงโทษขุนนางที่เคยก่ออาชญากรรมร้ายแรงในอดีต มอบรางวัลให้แก่ขุนนางที่มีผลงานในวันนี้ และแต่งตั้งจั่วหลงชิว และขุนนางผู้มีความสามารถกลับมาทำงานใหม่

อู่เป่ยไม่จำเป็นต้องเข้าร่วมในกระบวนการเหล่านี้ เขาทิ้งทหารเทพ ไว้แสนคนเพื่อช่วยเหลือมู่เฉียนเสว่ส่วนตัวเขาเองก็ใช้เวลาสนุกสนานอยู่ในเมืองหลวง ไม่มีใครรู้จักตัวตนที่แท้จริงของเขา รู้แต่เพียงว่าชายผู้นี้ร่ำรวยมาก ไม่ว่าจะใช้เงินเท่าไรก็ไม่กะพริบตาเลย

สามวันต่อมา จักรพรรดิเทียนชิงผู้แย่งชิงบัลลังก์ถูกประหารต่อหน้าสาธารณชน มู่เฉียนเสว่กลายเป็นจักรพรรดินีใหม่ ทรงใช้พระนามว่า "หย่งซิน" ปีนี้ถูกเรียกว่าปีหย่งซินปีแรก!