ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1825

วันหนึ่ง ขณะที่ อู่เป่ยกำลังนั่งอยู่ที่โรงเตี๊ยมแห่งหนึ่ง เพลิดเพลินกับการลิ้มรสอาหารจานเด็ดของที่นี่ จู่ๆ เขาก็ขมวดคิ้วเล็กน้อยและเงยหน้ามองขึ้นไปบนฟ้า

ในเวลานั้นเอง เทพอสูร พร้อมด้วยเหล่าปีศาจ ปรากฏตัวขึ้นบนท้องฟ้า ร่างของพวกเขาลอยอยู่ในอากาศ ราวกับปรากฏตัวและหายตัวไป

ปีศาจพยัคฆ์พูดว่า: "เทพอสูรประเทศเล็กๆ นี้ได้ฆ่าทหารปีศาจของเราไปนับล้าน เราไม่ควรปล่อยพวกมันไว้!"

เทพอสูรเป็นหญิงสาว รูปลักษณ์งดงามเย้ายวนเป็นพิเศษ สวมชุดคลุมสีแดงสด ผมยาวสลวยราวกับน้ำตก

นางพูดอย่างแผ่วเบา: "ถ้าเช่นนั้น จงทำลายประเทศนี้ซะ"

เหล่าปีศาจกำลังเตรียมลงมือ ทันใดนั้น ภายในดินแดนของราชวงศ์เทียนชิง ภูเขาลูกหนึ่งได้พุ่งขึ้นจากพื้นดิน สู่ท้องฟ้า!

บนยอดเขานั้น จู่ๆ ก็ปรากฏตัวอักษรขนาดใหญ่สองตัว คือคำว่าซวนหยวน

ตัวอักษรทั้งสองนี้ปล่อยพลังศักดิ์สิทธิ์ที่น่าตกตะลึงพุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้า ทำให้เทพอสูรถึงกับตกใจ

"ที่นี่มีมหาเทพ!" นางพูดด้วยเสียงหนักแน่น

อู่เป่ยวางตะเกียบลง พูดอย่างเรียบๆ ว่า: "พวกแกมาจากที่ใดก็จงกลับไปที่นั่นซะ ถ้าไม่อย่างนั้น หากต้องลงมือ ฉันฆ่าพวกแกไปจะไม่เป็นการดี"

เทพอสูรสะบัดเสียงเย็นชา: "แกจะเป็นมหาเทพ แล้วอย่างไร? ฉันเทพอสูรจะกลัวแกหรือ?"

อู่เป่ย: "ถ้าแกไม่พอใจ เช่นนั้นก็สู้กันสักตั้ง"

เทพอสูรเงียบไปชั่วครู่แล้วพูดอย่างแผ่วเบา: "แกเป็นมหาเทพ ของเผ่ามนุษย์ ฉันจะให้เกียรติแก" พูดจบ นางและบริวารก็หายตัวไป เคราะห์ภัยที่ประเทศเทียนชิง ถูกอู่เป่ยขจัดไปด้วยคำพูดเพียงคำเดียว

หลังจากรับประทานอาหารเสร็จ อู่เป่ยก็ลุกขึ้นและกลับไปยังวังหลัง ขณะเดินทางกลับไปครึ่งทาง จู่ๆ เขาก็หยุดเดิน เพราะเขาได้รับข่าวจากแมลงกู่ เลี่ยนจิง ซึ่งบอกว่ามันได้ถอดรหัสลูกบาศก์ลับ สำเร็จแล้ว แต่ตอนนี้ควบคุมมันไม่ได้ ต้องการให้เขามาที่นั่นทันที

ก่อนหน้านี้เขาได้เอาเหล็กตกสวรรค์ และทองคำบางส่วนจากแมลงกู่ เลี่ยนจิง พร้อมกับขอให้มันช่วยศึกษาลูกบาศก์นี้

ทันทีที่ได้รับข่าว เขาก็รีบเดินทางไปยังโลกของแมลงกู่

ในขณะนี้ แมลงกู่ เลี่ยนจิง กำลังนอนเจ็บปวดอยู่ในถ้ำ ร่างกายของมันปล่อยแสงประหลาดเจ็ดสีออกมา

อู่เป่ยปรากฏตัวขึ้นต่อหน้ามัน ถามว่า: "เลี่ยนจิงแมลงกู่ เป็นอย่างไรบ้าง?"

แมลงกู่ เลี่ยนจิง พูดว่า: "ท่านมาแล้ว รีบเอามันไปซะ!"

อู่เป่ยมองดูอย่างละเอียด ภายในถ้ำของแมลงกู่ เลี่ยนจิง ลูกบาศก์ลับ ถูกถอดออกมาแล้ว มันได้เปลี่ยนรูปเป็นประตูบานหนึ่ง ซึ่งปล่อยพลังงานที่น่าตกใจออกมา ภายในประตูมีแสงประหลาดหกสีที่กำลังไหลเวียน

เขายื่นมือไปคว้า และคว้าประตูนั้นออกมาไว้ตรงหน้า เขารู้สึกว่าหลังประตูนี้เชื่อมต่อกับจักรวาลที่ลึกลับและทรงพลัง ซึ่งชัดเจนว่าแตกต่างจากจักรวาลที่เขาอยู่ นอกจากนี้ ยังมีอักขระยันต์สิบสองตัวอยู่ข้างๆ ประตู ดูเหมือนจะเป็นสัญลักษณ์อะไรบางอย่าง

เขายังคงกดประตูไว้ ขณะยิ้มและถามว่า: "เลี่ยนจิงแมลงกู่ แกไขปริศนานี้ได้อย่างไร?"

แมลงกู่ เลี่ยนจิง พูดว่า: "มันทำจากโลหะ ขอแค่มีโลหะ ฉันก็สามารถเปิดมันได้"

อู่เป่ยพูดว่า: "ทำได้ดี ประตูนี้ฉันจะเอาไป"

แมลงกู่ เลี่ยนจิง พูดว่า: "ได้เลย ฉันเองก็ไม่สามารถกดมันไว้ได้"

อู่เป่ยเก็บประตูไว้ จากนั้นยื่นมือไปชี้ที่ร่างของแมลงกู่ เลี่ยนจิง พลังศักดิ์สิทธิ์พุ่งเข้าสู่ร่างของมัน มันสั่นเทาไปทั้งตัวและถามว่า: "นี่คืออะไร?"

ส่วนระดับหมื่นนักปราชญ์นั้น ยิ่งไม่มีใครสามารถบรรลุได้ ระดับนี้มีเพียงในตำนานเท่านั้น และเมื่อมหาเทพกลายเป็นอาจารย์แห่งหมื่นนักปราชญ์ได้ ก็จะเป็นแกเหนือศาสดาทั้งปวง มีตำแหน่งเป็นศาสดาผู้สูงสุด

แน่นอนว่า อู่เป่ยสามารถละทิ้งการแสวงหาพันนักปราชญ์และพุ่งตรงสู่ระดับราชาแห่งศักดิ์สิทธิ์ได้เลยเช่นกัน แต่ราชาแห่งศักดิ์สิทธิ์นั้นพัฒนาตนเองเท่านั้น ในขณะที่อาจารย์ศักดิ์สิทธิ์และศาสดาผู้สูงสุดนั้นพัฒนาตนเองและผู้อื่น ความแตกต่างของทั้งสองคล้ายคลึงกับศาสนาพุทธ อาจารย์ศักดิ์สิทธิ์เปรียบเสมือนพระโพธิสัตว์ที่ช่วยเหลือสรรพสัตว์ ราชาแห่งศักดิ์สิทธิ์เปรียบเสมือนพระอรหันต์ที่พัฒนาตนเอง

เส้นทางที่อู่เป่ยจะเดินนั้น ย่อมเป็นเส้นทางพันนักปราชญ์ หมื่นนักปราชญ์ ถึงแม้เส้นทางนี้จะยากยิ่ง และเขาเองก็ไม่รู้ว่าจะสามารถไปถึงจุดสิ้นสุดได้หรือไม่ แต่ไม่ว่าจะอย่างไร เขาก็ต้องลองดูสักครั้ง!

หลังจากรวมศาสตราศักดิ์สิทธิ์แล้ว เขาใช้เวลาหลายวันในการทำให้มันมั่นคง

จากนั้น เขาก็มุ่งหน้าไปยังคลังสมบัติของต้าซางอย่างเป็นทางการ เพื่อเปิดประตูที่สี่และประตูที่ห้า

เขาไปพบกับผู้ที่รู้สถานการณ์ของคลังสมบัติ ซึ่งหนึ่งในนั้นคือซือคงอวี่

ซือคงอวี่ผู้มีอำนาจทางทหาร เป็นคนสำคัญใกล้ตัวเขา เมื่อได้ฟังก็กราบทูลว่า “ฝ่าบาท ฉันควบคุมคลังสมบัติของต้าซาง แม้แต่ฉันก็ไม่สามารถย้ายหรือเปิดมันได้ แต่ก็ไม่ใช่รากฐานของต้าซาง รากฐานของต้าซางอยู่ที่ห้าคลังลับ กุญแจสองดอกที่ฝ่าบาทถืออยู่ แยกเป็นกุญแจสำหรับคลังลับที่สี่และที่ห้าของต้าซาง”

อู่เป่ยกล่าวว่า “ซือคงอวี่ แกรู้หรือไม่ว่าฉันรู้เกี่ยวกับที่มาของคลังลับ?”

ซือคงอวี่กล่าวว่า “ห้าคลังลับนั้น เป็นของสะสมของผู้แข็งแกร่งในห้าแห่งยุคสมัย กุญแจที่ฝ่าบาทได้รับมานั้น ช่วยให้ท่านสามารถหาคลังลับได้ แต่สำหรับการเปิดคลังลับนั้น ฉันก็ไม่อาจทำนายได้”

อู่เป่ยตกใจ “ของสะสมของผู้แข็งแกร่งแห่งยุค?”

ซือคงอวี่พยักหน้า “ใช่แล้ว เป็นของผู้แข็งแกร่งแห่งยุคสมัย แต่ฝ่าบาทมีโชคลาภยิ่งใหญ่ ฉันคิดว่ายังมีโอกาสเปิดได้สักหนึ่งหรือสองคลัง”

อู่เป่ยพยักหน้าแล้วไปถามคนอื่น ๆ ซึ่งคำตอบก็คล้ายคลึงกับของซือคงอวี่ พวกเขาแม้กระทั่งแนะนำให้อู่เป่ยอย่าไปเปิดคลังลับ เพราะเห็นว่าทำเช่นนั้นเสี่ยงเกินไป