ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1826

หากไม่สามารถเปิดขุมทรัพย์ลับได้ อู่เป่ยแน่นอนว่าไม่ยอมแพ้ เขาถือกุญแจของขุมทรัพย์ลับที่ห้าไว้ในมือแล้วใช้พลังเซียนกระตุ้น

กุญแจเปล่งแสงออกมา จากนั้นอู่เป่ยก็หายตัวไป

ในชั่วพริบตา เขาก็ปรากฏตัวขึ้นหน้าประตูบานหนึ่ง ภายในประตูนั้นมืดสนิทจนดูแล้วน่าขนลุก

เขาหรี่ตาลง พึมพำว่า “ฉันงในนี้มีอะไรอยู่?”

เขาเปิดใช้ดวงตาแห่งมิติ เพื่อสังเกตการณ์ดู แต่คราวนี้กลับใช้การไม่ได้ ดวงตาของเขามองไม่เห็นอะไรเลย มีเพียงความมืดมิดเท่านั้น

เมื่อมองไม่เห็นสิ่งที่อยู่ภายใน เขาไม่กล้าเข้าไปโดยประมาท จึงถอนหายใจเบาๆ พึมพำกับตัวเองว่า “หรือว่าจะต้องยอมแพ้แค่นี้?”

ทันใดนั้น ประตูทรงลูกบาศก์ที่อยู่ในพื้นที่มิติของเขาก็เกิดการสั่นสะเทือนเล็กน้อย

อู่เป่ยอุทานด้วยความประหลาดใจ รีบนำประตูออกมา เมื่อประตูนี้พบกับประตูของขุมทรัพย์ลับ ประตูแสงก็พุ่งเข้าไปติดกับประตูของขุมทรัพย์ลับทันที แล้วห่อหุ้มมันไว้

หลังจากนั้น ภาพที่อยู่หลังประตูแสงก็เริ่มปรากฏขึ้นอย่างชัดเจน เผยให้เห็นภาพภายในประตู

ดวงตาของอู่เป่ยเป็นประกาย เขาดีใจมาก “ประตูแสงนี้กลับมีประโยชน์แบบนี้ด้วยหรือ?”

หลังประตูนั้น มีกับดักที่น่ากลัวหลายชั้น และมีเพียงผู้แข็งแกร่งระดับยุคเท่านั้นที่สามารถทำลายมันได้ ซึ่งในขณะนี้เขายังไม่สามารถทำได้

ถอนหายใจ เขาเก็บประตูแสงเข้าไป แล้วหันหลังเดินจากไป ดูเหมือนว่า เขาต้องรอให้มีกำลังพอเพียงก่อน ถึงจะมีสิทธิ์เข้าสำรวจในขุมทรัพย์ลับนั้น

กลับมาที่พระราชวัง เขายังคงฝึกฝนในอู่เทียน โดยฝึกฝนวิชาต่อเนื่องของพระราชวังจี๋อู่และรอบรู้การต่อสู้

ก่อนหน้านี้ เขาฝึกฝนจนสำเร็จร่างจี๋อู่ แล้ว ตอนนี้เขายังคงฝึกฝนวิชายุทธสามอย่างต่อไป ซึ่งได้แก่ คมดาบแห่งระเบียบนิ้วเทียนกัง และวิชายุหวัง

คมดาบแห่งระเบียบคือการรวบรวมพลังแห่งระเบียบของจักรวาลให้กลายเป็นคมดาบแห่งการพิพากษา ใช้ในการฆ่าศัตรู หรือทำลายค่ายกล หรือการป้องกันของฝ่ายตรงข้าม เมื่อคมดาบแห่งระเบียบนี้ถูกใช้ออกไป ก็ไม่มีสิ่งใดขัดขวางได้ แม้แต่เต้าจุน หรือ ต้าเต้าจุน ก็ยากที่จะต้านทานได้ เป็นวิชายุทธที่ทรงพลังมาก

นิ้วเทียนกัง คือการดูดซับพลังแห่งความแข็งแกร่งที่สุดในระหว่างฟ้าดินเก็บไว้ที่ปลายนิ้ว เมื่อใช้ออกไป ไม่มีสิ่งใดต้านทานได้ เป็นทักษะความรอบรู้การต่อสู้ ที่สามารถสังหารได้ในทีเดียว!

สุดท้ายคือ วิชายุหวัง

วิชายุหวัง เป็นวิชายุทธที่ตรัสรู้ถึงพื้นที่ในจักรวาล วิชานี้มีสี่ขั้น หากฝึกฝนได้ถึงขั้นที่สาม จะเรียกได้ว่าเป็นแกของพื้นที่ และหากฝึกฝนได้ถึงขั้นที่สี่ ก็จะเรียกว่า "ยุหวัง"!

การฝึกฝนคมดาบแห่งระเบียบไม่ได้ยากสำหรับอู่เป่ยเขาใช้เวลาเพียงสองวันก็ฝึกฝนสำเร็จ และคมดาบแห่งระเบียบนี้ยังสามารถเพิ่มความสามารถให้กับอาวุธของเขาได้อย่างมาก

ส่วนนิ้วเทียนกัง กลับเป็นเรื่องยุ่งยากมากกว่า เขาฝึกฝนเป็นเวลาสองวันแล้ว แต่ยังไม่สามารถเข้าถึงได้ เนื่องจากพลังแห่งความแข็งแกร่งที่สุดนั้นยากต่อการดูดซับและค้นหา

ในขณะที่การฝึกนิ้วเทียนกังของเขายังคืบหน้าไปช้าๆ มีคนมารายงานว่า: "ฝ่าบาท ทูตจากราชสำนักเซียน ขอเข้าเฝ้าพ่ะย่ะค่ะ!"

อู่เป่ยรู้สึกประหลาดใจมาก ทำไมถึงไม่มีข่าวอะไรมาถึงตัวเขาเลย? เขาถามว่า: "ทูตนี้มาจากกรมใดในราชสำนักเซียน และจุดประสงค์คืออะไร?"

ผู้รายงานกล่าวว่า: “เป็นทูตจากกรมภาษีของราชสำนักเซียน พ่ะย่ะค่ะ คาดว่ามาเพื่อเรื่องเก็บภาษีพ่ะย่ะค่ะ”

อู่เป่ยขมวดคิ้ว: “เก็บภาษี?”

เขาหัวเราะเย็นชาแล้วกล่าวว่า: “นำเขาไปที่ท้องพระโรง ฉันจะไปพบเขา!”

ในขณะนี้ ที่ศาลาหลังในพระราชวัง ชายคนหนึ่งนั่งอยู่ด้วยท่าทีเย่อหยิ่ง ข้างหลังมีผู้ติดตามสิบสองคนยืนอยู่

คนผู้นี้คือเจ้าหน้าที่เก็บภาษีใหญ่ของกรมภาษีของราชสำนักเซียน เขามาที่นี่เพื่อหารือเกี่ยวกับการเก็บภาษีในอาณาจักรเทียนอู่

ขณะนี้ ถังจื่อยี่ กำลังต้อนรับแกหน้าที่เก็บภาษีคนนี้อยู่ในท้องพระโรง เพื่อสอบถามข้อมูลเบื้องต้น

“ท่านเจ้าหน้าที่ ไม่ทราบว่าท่านมาในครั้งนี้มีข้อแนะนำหรือคำสั่งอะไรหรือไม่?” นางถาม

เจ้าหน้าที่เก็บภาษีคนนั้นมองสำรวจ ถังจื่อยี่ ตั้งแต่หัวจรดเท้าอย่างเสียมารยาท พร้อมกับหัวเราะเบาๆ และพูดว่า: "อาณาจักรเทียนอู่ ยังมีหญิงงามเช่นนี้ด้วย นางเป็นพระมเหสีหรือเปล่า?"

น้ำเสียงของเขาแฝงความหยอกล้อ ถังจื่อยี่ จึงตอบอย่างจริงจังว่า: "ท่านขุนนาง ฉันคือพระมเหสีแห่งอาณาจักรเทียนอู่!" พร้อมกับปล่อยลมปราณ ของตนออกมา ซึ่งเป็นลมปราณของระดับมหาเต๋าจวิน

อู่เป่ยทุบโต๊ะและพูดว่า: "สองล้านห้าพันล้าน? พวกแกอยากได้เงินจนบ้าหรืออย่างไร?"

เจ้าหน้าที่เก็บภาษีพูดว่า: "นี่คือผลลัพธ์ที่กรมเก็บภาษีคำนวณออกมา"

อู่เป่ยหัวเราะเย็นชาและพูดว่า: "ถ้าฉันไม่จ่ายภาษีล่ะ?"

เจ้าหน้าที่เก็บภาษีพูดว่า: "หากไม่จ่ายภาษี เท่ากับกบฏต่อราชสำนักเซียน ราชสำนักเซียน ย่อมไม่ปล่อยผ่าน จะต้องส่งกองทัพลงมาโจมตีอาณาจักรเทียนอู่ แน่นอน"

อู่เป่ยเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนจะถามตรงๆ ว่า: "กรมเก็บภาษีจงใจเล่นงานอาณาจักรเทียนอู่ ใช่หรือไม่?"

เจ้าหน้าที่เก็บภาษีตอบว่า: "ถ้าจะว่าอย่างนั้น ก็คงมีส่วนจริงอยู่บ้าง"

อู่เป่ยถามต่อว่า: "แล้วคนที่จงใจเล่นงานอาณาจักรเทียนอู่ คือใคร?"

เจ้าหน้าที่เก็บภาษีพูดว่า: "ฉันน้อยเป็นเพียงฉันราชการตัวเล็กๆ เรื่องพวกนี้ฉันน้อยไม่อาจทราบได้"

อู่เป่ยพูดว่า: "งั้นพวกแกกลับไปบอกคนที่กรมเก็บภาษีว่า อาณาจักรเทียนอู่ จะไม่จ่ายภาษีแม้แต่สลึงเดียว ถ้าพวกแกมีความสามารถ ก็ลองมาทวงภาษีดู!"

เจ้าหน้าที่เก็บภาษีพูดว่า: "ฉันจะไปรายงานตามที่ท่านสั่ง"

อู่เป่ยโบกมือ เจ้าหน้าที่เก็บภาษีคนนั้นก็สามารถลุกขึ้นยืนได้ เขามองอู่เป่ยด้วยความหวาดกลัว แล้วรีบพาผู้ติดตามออกไปทันที

หลังจากเจ้าหน้าที่เก็บภาษีออกไปแล้ว ถังจื่อยี่มีสีหน้าหนักใจ พูดว่า: "ซวนเป่ย เรื่องนี้ดูเหมือนจะจัดการได้ยาก กรมเก็บภาษีอาจไม่ใช่กองกำลังใหญ่ แต่พวกเขามีอำนาจในการเก็บภาษี หากเราปฏิเสธการจ่ายภาษี ต้าเทียนจุน อาจจะโกรธและส่งกองทัพมาโจมตีเราได้"

อู่เป่ยพูดอย่างเรียบๆ ว่า: "การโจมตีคงไม่เกิดขึ้นแน่ ราชสำนักเซียน ขาดแคลนทหารเพียงพอที่จะรักษาสถานการณ์อยู่แล้ว พวกเขาจะไปหาทหารจากที่ไหนมาโจมตีฉัน?"

ถังจื่อยี่ถอนหายใจโล่งอกและพูดว่า: "ขอแค่ไม่ส่งทหารมาก็พอแล้ว!"

อู่เป่ยกล่าวต่อว่า: "สิ่งที่ฉันกังวลไม่ใช่ว่าราชสำนักเซียน จะส่งทหารมาโจมตีเรา แต่เป็นวิธีการอื่นๆ ที่พวกเขาอาจใช้เพื่อจัดการกับเรา อาณาจักรเทียนอู่ ตั้งอยู่ทางใต้ของสำนักหนานเทียน ซึ่งเป็นตำแหน่งที่สำคัญ ราชสำนักเซียน ต้องการควบคุมที่นี่อย่างแน่นอน ฉันกังวลว่า พวกเขาอาจใช้ข้ออ้างนี้เป็นเหตุผล เพื่อหาวิธีแบ่งแยกอาณาจักรเทียนอู่ ของเรา!"