ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1830

หุบเขาหยินหยางแห่งนี้กว้างขวางอย่างมาก ย้ายอาคารเดิมของสำนักอวี่นวี่เข้าไป กินพื้นที่ของมันไปเพียงเล็กน้อยเท่านั้น บนภูเขาทั้งเก้า ล้วนแล้วมีค่ายกลอยู่อย่างหนึ่ง แต่มีอยู่สามค่ายกลยังสร้างไม่เสร็จ ปัจจุบันมีเพียงค่ายกลของภูเขาหกลูกเท่านั้นที่เสร็จสมบูรณ์ในช่วงแรก

ลูกศิษย์หญิงมากมายเดินไปรอบๆ พบว่าที่แห่งนี้เต็มไปด้วยไอวิญญาณ ทิวทัศน์อันเป็นเอกลักษณ์ ดีกว่าสำนักอวี่นวี่ก่อนหน้านี้เป็นร้อยเท่า!

ภายในหุบเขาหยินหยาง มีการสร้างพระราชวังเล็กและใหญ่เต็มไปหมด อย่างน้อยๆก็หลายพันแห่ง นอกจากนี้ บนภูเขาเก้าลูก ก็ยังมีอาคารและทิวทัศน์ที่มีเอกลักษณ์อีกด้วย

ตัวอย่างเช่น ภูเขาที่ปกคลุมไปด้วยป่าไผ่สีม่วง บนภูเขาอีกลูกหนึ่งมีน้ำตกขนาดใหญ่ตกลงมา กลายเป็นสระน้ำขนาดใหญ่

หุบเขาหยินหยางแห่งนี้ เหมือนสวรรค์เล็กๆแห่งหนึ่ง ในเวลาเดียวกันไม่ใช่การปิดกั้น สามารถนำน้ำจากภายนอกเข้ามาได้ และน้ำจากภายในก็สามารถนำออกภายนอกได้เช่นกัน

เซียนจื่อหลีเมิ่งดีใจอย่างมาก พูด : “มีหุบเขาหยินหยางแห่งนี้ สำนักอวี่นวี่ของพวกเรายืนหยัดได้หมื่นปีแล้ว!”

อู๋เป่ย : “วางแผนดีๆ หนึ่งแสนปีก็ไม่ใช่ปัญหา”

เซียนจื่อหลีเมิ่งถอนหายใจเบาๆหนึ่งที : “แต่น่าเสียดายมรดกของสำนักอวี่นวี่ของพวกเราธรรมดา ฉันฝึกฝนอย่างหนักมาครึ่งชีวิต พลังยุทธ์ยังคงเป็นแบบนั้น”

ทันทีที่ได้ยินเธอพูด อู๋เป่ยก็คิดถึงเรื่องหนึ่ง ก่อนหน้านี้ เขาได้รับลูกปัดมาจากสำนักจวี่ยหลิงหนึ่งเม็ด นี่เป็นวิชายุทธระดับสวรรค์อย่างหนึ่ง เพียงแค่ต่างคนต่างเห็นฉากที่แตกต่างกัน

เพราะว่าพลังยุทธ์ของเขาสูงพอ ด้วยเหตุนี้จึงมองเห็นแก่นแท้ของวิชายุทธระดับสวรรค์

ดังนั้น เขาหยิบลูกปัดเม็ดนั้นออกมา ใส่พลังเข้าไปข้างใน ลูกปัดกลายเป็นพลังลึกลับอันสูงสุด หลั่งไหลเข้ามาในร่างกายของเขา