ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1831

อู๋เป่ยใช้วิธีการของมหาเทพ และส่งต่อพลังศักดิ์สิทธิ์ของตัวเองให้กับเหลิ่งหรูเยียน และด้วยความช่วยเหลือจากพลังวิหารศักดิ์สิทธิ์ช่วยให้ร่างกายและจิตวิญญาณของเธอมีพลังมากขึ้น ด้วยวิธีนี้ และแม้ว่าเหลิ่งหรูเยียนจะเป็นดั่งหินแกร่ง ก็สามารถก้าวเข้าสู่ชั้นพระเจ้าได้อย่างง่ายดาย

แน่นอนว่า การที่ช่วยให้เหลิ่งหรูเยียนกลายเป็นผู้ศักดิ์สิทธิ์ อู๋เป่ยก็ใช้พลังศักดิ์สิทธิ์ไปส่วนหนึ่ง และพลังศักดิ์สิทธิ์ส่วนนี้ ใช้เวลาในการฝึกตนเป็นเวลาครึ่งปีก็ไม่สามารถกลับคืนมาได้ สิ่งนี้ทำให้ อู๋เป่ยไม่สามารถฝึกฝนผู้ศักดิ์สิทธิ์อย่างต่อเนื่องได้ ท้ายที่สุดแล้ว มหาเทพผู้ทรงพลังที่สุดในอดีต ก็ได้ฝึกฝนผู้ศักดิ์สิทธิ์ได้เพียงแปดร้อยคนเท่านั้น และยังไปไม่ถึงขอบเขตที่เรียกว่า“ผู้ศักดิ์สิทธิ์พันคน”

เวลาในวิหารศักดิ์สิทธิ์นั้นแตกต่างจากเวลาของโลกภายนอก ข้างนอกผ่านไปเพียงหนึ่งวัน แต่เหลิ่งหรูเยียนที่อยู่ข้างในนั้นผ่านไปสามปีแล้ว ในช่วงสามปั้น เธอฝึกตนอย่างต่อเนื่อง การฝึกขั้นปรับร่างกาย พัฒนาจิตวิญญาณ และฝึกฝนวิชายุทธ์อริยมรรคที่อู๋เป่ยถ่ายทอดให้

ในที่สุด ในปีที่สาม เธอก็ได้กลายเป็นผู้ศักดิ์สิทธิ์ และบรรลุถึงขั้นที่สองของขั้นจิตวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ของผู้ศักดิ์สิทธิ์โดยตรง

เมื่อเดินออกจากวิหารศักดิ์สิทธิ์ ร่างกายของเหลิ่งหรูเยียนก็ปล่อยพลังศักดิ์สิทธิ์อันยิ่งใหญ่ออกมา เมื่อเธอเห็นอู๋เป่ยอีกครั้ง ความรู้สึกก็แตกต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิง เธอเห็นอู๋เป่ยนั้นสูงหนึ่งหมื่นฟุต ยืนสูงตระหง่าน มีเปลวไฟศักดิ์สิทธิ์สีทองลุกไหม้อยู่รอบๆกายเขา มีแสงศักดิ์สิทธิ์นับหมื่นส่องประกายอยู่ข้างหลังเขา และร่างกายของเขาดูเหมือนจะมีพลังอันไม่มีที่สิ้นสุด ทำให้เมื่อเธอเห็นแล้วรู้สึกยอมจำนน

เธอตะลึงและพึมพำว่า ：“ซวนเป่ย ไม่คิดว่าเจ้าจะแข็งแกร่งขนาดนี้ ถ้าข้าไม่ได้เป็นผู้ศักดิ์สิทธิ์ ข้าคงไม่มีวันเข้าใจเรื่องความแข็งแกร่งของเจ้าไปตลอดชีวิต”

อู๋เป่ยยิ้มและพูดว่า ：“เจ้าพยายามฝึกตน ต่อไปก็จะแข็งแกร่งเหมือนข้า”

เหลิ่งหรูเยียนเดินเข้ามากอดเขาแล้วพูดเบาๆว่า ：“จนกระทั่งตอนนี้ข้าเพิ่งเข้าใจ ซวนเป่ย จื่อยีและคนอื่นๆต่างก็มีลูกกับเจ้า พวกเราก็ให้กำเนิดผู้ศักดิ์สิทธิ์ตัวน้อยกันดีไหม?”

อู๋เป่ยแตะจมูกของเขา แล้วพูดว่า ：“อืม ให้กำเนิดผู้ศักดิ์สิทธิ์ตัวน้อย ก็ไม่เลวเหมือนกัน”

เหลิ่งหรูเยียนรีบดึงตัวเขากลับเข้าไปในห้อง พวกเขาคนหนึ่งคือผู้ศักดิ์สิทธิ์ อีกคนคือมหาเทพ เมื่อร่วมหลับนอนกัน ก็เป็นเรื่องที่น่าสำราญ ซึ่งชายและหญิงธรรมดาทั่วไปไม่สามารถรับรู้ถึงมันได้

วันรุ่งขึ้น อู๋เป่ยเดินออกมาจากห้อง แล้วพูดว่า ：“หรูเยียน ข้าสอนการปรุงยาให้เจ้าด้วยละกัน ช่วงนี้เจ้าก็พยายามฝึกการปรุงยาอายุวัฒนะ ส่วนข้าจะเดินทางไปที่ลัทธิเซียนไท่ชิง”

หลังจากพูดคุยกับเหลิ่งหรูเยียนแล้ว เขาก็กลับไปที่ตำหนักดาบคุนหลุนเพื่อตามหาหลานซิน และทั้งสองก็กลับไปที่ลัทธิเซียนไท่ชิง