ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1840

"ตูม!"

ทันใดนั้นพื้นที่โดยรอบก็เปลี่ยนไป ที่แท้ในตอนนี้เขาทะลุทะลวงระดับแรกของ วิชายุหวัง สร้างม่านพลังต้อนเทพปีศาจเข้าไป ใช้เหลยเตี้ยนปิดผนึกประตูทีละชั้น

ต่อมาอู๋เป่ยก็ตรัสรู้ระดับที่สองหรือสามภายนอกของวิชายุหวังด้านนอก เมื่อเขาบรรลุถึงขั้นที่สามของวิชา เขาจะเป็นเจ้าแห่งอวกาศ!

ถึงอย่างไร เทพปีศาจไม่ให้เวลากับเขาเลย ทันทีที่เขาทะลุทะลวงผ่านระดับที่สอง ประตูแห่งมิติก็เปิดออก เทพปีศาจ ก็รีบวิ่งออกไป และทั้งสองก็เริ่มต้นการต่อสู้อันดุเดือดอีกครั้ง

อย่างไรก็ตาม อู๋เป่ยได้เปรียบอตอนนี้อย่างชัดเจนว่าทุกหมัดทุกเตะที่เขาโจมตีเทพปีศาจนั้น มันสร้างความเจ็บปวดให้จริง

ในวันที่ห้า อู๋เป๋ยผนึกมันอีกครั้งและใช้โอกาสทะลวงผ่านระดับที่สามของวิชายุหวัง!

ครั้งนี้ อู๋เป่ยก็ครอบครองสถานการณ์ เขาได้ปล่อยเทพปีศาจและใช้วิชายุหวังเพื่อจัดการกับเขา

ในวันที่เจ็ดของการต่อสู้ เทพปีศาจไม่สามารถทนได้อีกต่อไป แต่ก็ไม่สามารถถูกทุบตีจนตายได้ และเจ้าแห่งเหลยเตี้ยนก็ค่อย ๆ มาถึงขีดจำกัดของเขา

“ฝ่ามือทลายสวรรค์! ปล่อยฉันตายซะ!”

ผ่านไปอีกกระบวนท่า อู๋เป่ยก็แสดงวิชาที่อยู่เบื้องหลังของสถาบันเทียนหวู่ ฝ่ามือแยกนภา ฟาดเข้าไปที่ศีรษะของเทพปีศาจ

"เปรี๊ยะ!"

สุดท้ายก็ฟาดศีรษะของเทพปีศาจด้วยกระบวนท่านี้ แล้วเอาลูกบอลแสงเก้าสีออกมาจากร่างซึ่งนี่เป็นรหัสลับจริง ๆ ของเทพปีศาจ!

ก่อนหน้านี้เขาได้ฝึกฝนเทพปีศาจที่มีข้อบกพร่องหลายระดับมามากมายจนได้รับกำไรมหาศาล รหัสลับแห่งชีวิตของเทพปีศาจที่แท้จริงนั้นสมบูรณ์แบบอย่างเห็นได้ชัด!

เหลยเตี้ยนกล่าวว่า “หลี่ซวนเป่ย ! เจ้าต้องแก้ไขรหัสลับแห่งชีวิตนี้ภายในสามวัน ไม่เช่นนั้นเทพปีศาจก็จะเกิดใหม่พร้อมกับมัน!"

อู๋เป่ย: "สามวันก็เพียงพอแล้ว เจ้าแห่งเหลยเตี้ยนโปรดช่วยหลิงเอ๋อร์ฝึกซ้อมด้วยนะ"

ซ่างกวนหลิงเอ๋อร์ถูกพามาที่นี่และเริ่มฝึกตนวิชาเทพสายฟ้าหมื่นอาณาจักร เหลยเตี้ยน เนื่องจากมีพลังของดวงตาแห่งสายฟ้าและเหลยเตี้ยน แล้วยังมีการนำทางของเจ้าแห่งเหลยเตี้ยน ความเร็วในการฝึกตนของซ่างกวนหลิงเอ๋อร์ก็ก้าวไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว!

อู๋เป่ยก็ไม่เกียจคร้านเช่นกัน เขาอาศัยเนื้อหาของเซียนเทพและคัมภีร์เต๋าไท้ชิง รวมไปถึงทำความความเข้าใจของเองจนเริ่มซึมซับรหัสลับแห่งชีวิตนี้

โชคดีที่เขาได้รหัสลับแห่งชีวิตของเทพปีศาจที่ไม่สมบูรณ์มาก่อน ในตอนนี้เขาจึงมีประสบการณ์และความก้าวหน้าอย่างราบรื่นยิ่งขึ้น

เขาใช้เวลาไม่ถึงหนึ่งวันในการซึมซับรหัสลับแห่งชีวิตให้มันรวมเข้ากับพลังของเขาเอง!

ด้วยการซึมซับรรหัสลับแห่งชีวิต ทำให้ขอบเขตขั้นเซียนเทพที่เคยหยุดยิ่งนั้นกลับมาทะลุทะลวงอีกครั้ง เขาประสบความสำเร็จในการทะลุทะลวงไปสู่ขั้นเซียนระดับเจ็ด ขอบเขตโกวจวง!

ขอบเขตโกวจวง โกวหมายถึงเวลา ขอบเขตโกวจวงจึงหมายความว่าความสามารถในการสอดแนมและแทรกแซง! และด้วยความสามารถนี้ เรียกได้ว่าเป็นจักรพรรดิเซียน!

ต่อจากนั้น อู๋เป่ยได้สำเร็จชั้นที่ 29 และ 30 ของคัมภีร์จักรพรรดิไท่อีอย่างต่อเนื่อง บรรลุไปถึงราชาผู้เที่ยงแท้ที่สมบูรณ์!

เช่นนั้นอู๋เป่ยจึงพาแม่นางเซี่ย หลิ่วทั้งสองกลับมาที่อาณาจักรเทียนอู่ หลังจากกลับถึงราชวังแล้วก็ใช้วิธีการของจักรพรรดิผู้เที่ยงแท้เพื่อให้สตรีทั้งสอง มีรูปลักษณ์เหมือนชายวัยแรกรุ่น จากนั้นก็ฝึกฝนบนพื้นฐานนี้ต่อไปและออกจากเมืองอย่างรวดเร็ว!

เพื่อเตรียมพร้อมทั้งสองนางนี้ อู๋เป่ย จึงได้ตั้งทหารรักษาพระองค์ขึ้นอีกสองคน คนหนึ่งเรียกว่าทกองกำลังจื่อเยี๋ยนนำโดยหลิ่วเหยียน อีกกองเรียกว่า กองกำลังฉู่เหริน โดยมีเซี่ยฉู่ฉู่เป็นหัวหน้าทั้งสองกองกำลังนี้ประกอบด้วยหญิงสาวงาม และองครักษ์หญิงเหล่านี้ ก็เป็นตัวตนรุ่นแรกที่ล้วนได้รับการแต่งตั้งจากอู๋เป่ยโดยไม่มีข้อโต้แย้งใด ๆ

อันที่จริงในฐานะจักรพรรดิผู้เที่ยงแท้ เขาสามารถประทานกำลังของราชาผู้เที่ยงแท้ให้คนอื่นได้ แต่ด้วยตัวตนนี้มีพลังมากเกินไป ปริมาณจึงมีจำนวนจำกัด ดังนั้นเขาจะไม่ทรงใช้มันอย่างง่าย ๆ .

ไม่กี่วันหลังจากที่อู๋เป่ยกลับมาถึงบ้าน กิ่งวิลโลว์ก็บินมาตกลงในมือของเขา เขารู้ว่านี่คือกิ่งวิลโลว์ที่แข็งแกร่งกว่าที่พระเจ้าวิลโลว์ได้มอบให้เขา หลังจากที่เขาฟื้นกำลังขึ้นมาแล้ว

เมื่อเขาได้รับกิ่งวิลโลว์ หัวใจของเขาก็สั่นไหว และวินาทีต่อมาเขาก็ลอยขึ้นไปบนท้องฟ้าและมองไปรอบ ๆ ในตอนนี้ เขาเห็นพื้นที่โดยรอบของอาณาจักรเทียนวู่ มันเชื่อมระหว่างท้องฟ้ากับโลก วังวนและสภาพอากาศที่ยิ่งใหญ่ราวกับเชื่อมโยงโลกทั้งสองเข้าด้วยกัน บ่งบอกว่าจะมีเรื่องเลวร้ายเกิดขึ้น!

นี่คือความสามารถของเครื่องจักรศักดิ์สิทธิ์ เขาสามารถคาดการณ์ได้ถึงแม้ว่าว่าสิ่งเลวร้ายนั้นจะยังไม่เกิดขึ้น

“นี่แท้ก็เป็นเวทย์ปีศาจงั้นหรือ?”

เมื่อคิดเช่นนั้น เขาก็มาถึงสถานที่ที่มีวังวนปรากฏขึ้นทันที เป็นภูเขาฮวงมีคนอยู่น้อย ทันทีที่เขาปรากฏตัว มือผีแห่งความมืดก็พุ่งออกมาจากพื้นและคว้าเขาอย่างดุร้าย

ถึงอย่างไร กลิ่นอายของเขาก็ช่างน่าสะพรึงกลัวอย่างมาก ทันทีที่มือผีสัมผัสก็สลายไปทันทีโดยไม่เหลืออะไรเลย แต่กลับมีเสียงกรีดร้องอันเจ็บปวดดังมาจากพื้นดินแทน

เขาหัวเราะเยาะ: "ผีบ้าอะไรกัน ออกไปจากที่นี่ซะ!"

เขาดุเบา ๆ ดินบนพื้นก็กลิ้ง แผ่นดินสั่นสะเทือน และสัตว์ประหลาดหน้าตาน่าเกลียดก็กลิ้งและบีบออกจากช่องว่างในพื้นดิน มันเป็นสีเทาอมฟ้า มีดวงตาจำนวนนับไม่ถ้วนอยู่ข้างใน ดวงตากำลังกลิ้งอยู่ในร่างโปร่งแสงของสัตว์ประหลาด ในทุกลูกตามีวิญญาณผีที่ทรงพลังจำนวนนับไม่ถ้วนถูกผนึกไว้อยู่!