ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1856

อู๋เป่ย : “หมายความว่า ต้าเทียนจุนยังมีโอกาส”

กว่างเฉิง : “ในโลกนี้ สำหรับคนอย่างคุณและฉัน สิ่งมีชีวิตทั้งหมดในโลกนี้เป็นเหมือนสุนัขเน่าเสีย ความฝันที่คุณและฉันตามหา มันเป็นพลังอันทรงพลัง และวิธีการเอาตัวรอดจากภัยพิบัติแห่งยุค”

อู๋เป่ย : “สิ่งที่ผู้อาวุโสพูดนั้นเป็นความจริงอย่างแน่นอน เพียงแต่ผมได้เกิดมาในโลกนี้ มีเรื่องบางอย่าง สามารถทำได้ก็ต้องทำให้ได้”

กว่างเฉิงพูดด้วยรอยยิ้ม : “ดังนั้นคุณจึงเป็นมหาเทพ แต่ฉันไม่ใช่”

มหาเทพ เป็นความหวังของเผ่ามนุษย์ ใส่ใจโลก ระดับแบบนี้ เป็นสิ่งที่ผู้แข็งแกร่งอย่างกว่างเฉิงไม่มี

อู๋เป่ย : “ชมเกินไปแล้ว”

กว่างเฉิง : “ปัญหาที่ใหญ่ที่สุดของเผ่ามนุษย์ อยู่ที่กำลังต่อสู้กันเอง ต่างไม่ไว้ใจกันและกัน แต่ถ้าหากมีใครได้รับความไว้วางใจจากกองกำลังหลักทั้งหมด คนผู้นั้นก็ต้องเป็นมหาเทพของเผ่ามนุษย์เท่านั้น”

อู๋เป่ยรู้ว่าเขายังมีสิ่งที่จะพูด จึงตั้งใจฟังต่อไป

กว่างเฉิง : “สหายหลี่ ลูกศิษย์คนโตจินเผิงของฉัน มีความขัดแย้งกับลูกศิษย์อู๋หมิงของอาจารย์ทวดจุนทีในภูเขาฟางชุน ยังไม่รู้ผลแพ้ชนะ ก่อนหน้านี้ อู๋หมิงคนนี้ใช้วิธีการบางอย่าง กักขังลูกศิษย์จินเผิงของฉันเข้าไปในภูเขาฟางชุน ซานซือเจียน แม้ว่าฉันจะมีวิธีช่วยเขาออกมาได้ แต่เรื่องของคนรุ่นหลัง ถ้าหากฉันออกหน้า จะเป็นการไม่ไว้หน้าอาจารย์ทวดจุนที ได้พบกับสหายในวันนี้ หวังว่าสหายจะสามารถเดินทางไปภูเขาฟางชุนหนึ่งรอบ ช่วยลูกศิษย์คนโตจินเผิงของฉัน”

อู๋เป่ยคิดสักพัก พูด : “เรื่องนี้ ผมสามารถไปได้ แต่ไม่รู้ว่า คนอย่างอาจารย์ทวดจุนทีจะไว้หน้าผมหรือเปล่า”

กว่างเฉิงพูดด้วยรอยยิ้ม : “จุนทีเป็นดั่งเซียนและพระพุทธเจ้า และยังเคยเป็นผู้ศักดิ์สิทธิ์ในอดีต ถ้าหากคุณไป เชื่อว่าเขาจะต้องไว้หน้าสหายแน่นอน”

อู๋เป่ยได้ยินว่าอาจารย์ทวดเป็นผู้ศักดิ์สิทธิ์เหมือนกัน จึงพยักหน้าและพูด : “งั้นก็สามารถคุยกันได้”

กว่างเฉิง : “ขอบคุณสหายหลี่ หลังจากวันนี้เป็นต้นไป ฉันจะเลื่อนตำแหน่งชิงเหยียนให้เป็นลูกศิษย์ปิดประตูของฉัน”

ลูกศิษย์ปิดประตู ก็คือลูกศิษย์คนสุดท้าย จากนี้ไป จะไม่มีการรับศิษย์อีกต่อไป โดยทั่วไปแล้วลูกศิษย์ปิดประตู รองจากลูกศิษย์คนโตเท่านั้น ถ้าหากจูชิงเหยียนกลายเป็นลูกศิษย์ปิดประตู สถานะนั้นจะเพิ่มขึ้นเป็นเส้นตรงแน่นอน ในอนาคต เป็นรองแค่ศิษย์พี่ใหญ่จินเผิงเท่านั้น!

จูชิงเหยียนดีใจอย่างมาก พูด : “ขอบคุณอาจารย์”

อู๋เป่ย : “ชิงเหยียน คุณรอผมอยู่ที่นี่ ผมไปภูเขาฟางชุนหนึ่งรอบ”

ได้รับการแนะนำจากกว่างเฉิง อู๋เป่ยก้าวออกไปหนึ่งที ก้าวข้ามระยะทางอันไร้ขอบเขต หลังจากนั้นบินไปข้างหน้าต่อไป

สำหรับยอดฝีมืออย่างเขาแบบนี้แล้ว เวลาไม่มีความหมาย ดังนั้นในทันที เขาก็มาถึงภูเขาเซียนแห่งหนึ่ง ภูเขาเซียนแห่งนี้ตั้งอยู่กลางอากาศ มองดูแล้วใหญ่เท่าฝ่ามือเท่านั้น ไม่โดดเด่นเลย แต่ถ้าหากมองดูดีๆ มันกลับใหญ่อย่างมาก ราวกับโลกมากมายนับไม่ถ้วน

อู๋เป่ยยืนอยู่หน้าภูเขา พูดด้วยรอยยิ้ม : “สหายจุนทีอยู่ไหม”

ประตูบานหนึ่ง ปรากฏต่อหน้าอู๋เป่ย มีชายคนหนึ่งในชุดสีเทาเดินออกจากประตู ชายคนนี้แต่งตัวเหมือนนักวิชาการ ไม่มีหนวดเคราสีขาวบนใบหน้า เขามองมาทางอู๋เป่ย พูดด้วยรอยยิ้ม : “มหาเทพมาเยือน เสียมารยาทแล้วที่ไม่ได้ออกมาต้อนรับ!”

ทั้งสองคนไม่เคยเจอกันมาก่อน มองหน้ากันแค่ครั้งเดียว พวกเขาทั้งสองคนก็สามารถรู้ตัวตนของอีกฝ่าย นี่เป็นวิธีการของผู้ศักดิ์สิทธิ์

อาจารย์ทวดจุนทีท่านนี้ ก็เคยเป็นมหาเทพมาก่อน เพียงแต่ สุดท้ายแล้วเขาไม่ได้เดินเส้นทางของผู้ศักดิ์สิทธิ์ แต่เดินเส้นทางของวิชาเซียนและพระพุทธเจ้าแทน เพียงแต่ ร่างกายของมหาเทพ เป็นการวางรากฐานอันมั่นคงในการฝึกฝนของเขา

เป็นมหาเทพเหมือนกัน ทั้งสองคนดีใจอย่างมากทันที ราวกับเพื่อนที่ไม่ได้เจอกันมานาน จับมือกัน เผยรอยยิ้ม

“น้องชายซวนเป่ย!”

“พี่จิ่งเหวิน!”

อาจารย์ทวดจุนที มีชื่อว่าเฟิ่งจิ่งเหวิน

“ฮ่าฮ่า คิดไม่ถึงเลยว่า ในโลกนี้จะมีคนที่เหมือนกับฉันในตอนนั้นจริงๆ ทีละก้าว ฝึกฝนจนกลายเป็นมหาเทพ!”

อาจารย์ทวดจุนทีฝึกฝนในอดีต มันไม่ใช่ยุคของผู้ศักดิ์สิทธิ์อีกต่อไป ดังนั้นหนทางสู่การเป็นผู้ศักดิ์สิทธิ์จึงยากลำบากอย่างยิ่ง เพียงแต่ คุณสมบัติของเขาไม่ธรรมดา สุดท้ายเขาก็บรรลุถึงระดับของมหาเทพได้ เพียงแต่ ด้านหลังของมหาเทพ ยากเกินไป เขาจึงเลือกเดินเส้นทางอื่น

อู๋เป่ยพูด : “มหาเทพยากอย่างมากจริงๆ เพียงแค่ชั้นพระเจ้านี้ ก็ไม่รู้ว่าต้องฝึกฝนนานแค่ไหนแล้ว”

อาจารย์ทวดจุนทีพูดด้วยรอยยิ้ม : “ความสำเร็จในอนาคตของนาย เหนือกว่าฉันแน่นอน”

“พี่จิ่งเหวินชมเกินไปแล้ว”

“น้องชายซวนเป่ย เชิญ!”

อู๋เป่ยถูกเชิญไปยังภูเขาที่มีทิวทัศน์ที่สวยงามแห่งหนึ่ง มีบ้านมุงจากอยู่บนภูเขา มีดอกไม้ และพืชพรรณปลูกอยู่หน้าบ้าน เมื่อเปิดประตูฟืน สุนัขสีดำตัวน้อยก็วิ่งออกมา เล่นอย่างสนุขสนานอยู่ข้างอาจารย์ทวดจุนที

ที่ลานบ้าน ไก่ตัวผู้และแม่ไก่หลายตัวกำลังพาลูกเจี๊ยบฝูงหนึ่งจับแมลงมากินในแปลงผัก

เฟิ่งจิ่งเหวิน : “เจ้าหนูคนนี้ อันที่จริง แข็งแกร่งอย่างมาก ฉันรู้สึกว่าความสำเร็จในอนาคตของเขา เหนือกว่ากว่างเฉิงคนนั้น”

อู๋เป่ย : “ห๊ะ มีคุณสมบัติขั้นเทพแบบนี้ด้วยเหรอ”

เฟิ่งจิ่งเหวิน : “น้อชายซวนเป่ย นายไปปล่อยเขาออกมาเองเลย แบบนี้สามารถสร้างหนี้บุญคุณให้เขาได้”

อู๋เป่ยพยักหน้า : “ได้!”

ดื่มชาสักพักหนึ่ง คุยกันสักพักหนึ่ง อู๋เป่ยมาถึงลำธารเล็กๆที่ตีนเขาแห่งหนึ่ง ใต้ลำธารเล็กๆนี้ ก็คือซานซือเจียน

ทันทีที่อู๋เป่ยมาถึง ข้อจำกัดในซานซือเจียนก็หายไป นกอินทรีสีทองโผล่ออกมาจากเงาสะท้อนในน้ำ หลังจากนั้นกลายร่างเป็นมนุษย์ ร่อนลงตรงหน้าอู๋เป่ย

เขามองดูอู๋เป่ย : “ท่านเป็นคนช่วยผมเหรอ”

อู๋เป่ย : “นายก็คือจินเผิงเหรอ อาจารย์กว่างเฉิงของนายขอให้ฉันมาช่วยนาย ตามฉันไปเถอะ”

ทันทีที่ได้ยินว่ามาช่วยตัวเอง จินเผิงคนนี้รีบคุกเข่าลงบนพื้น พูดด้วยความเคารพ : “ขอบคุณที่ช่วยชีวิต!”

อู๋เป่ยหัวเราะออกมา : “ไม่ต้องมากพิธี” พูดจบ พื้นที่โดยรอบบิดเบี้ยว ทั้งสองคนกลับไปที่ตำหนักใหญ่ของพระราชวังเซียนกว่างเฉิงโดยตรง

พลังยุทธ์ของจินเผิงถึงระดับเต้าจุนแล้ว เขาสามารถสัมผัสได้ถึงความแข็งแกร่งของอู๋เป่ย เกรงว่าพลังนั้นเหนือกว่าเขา ภายในใจอดไม่ได้ที่จะนับถือมากขึ้น

“อาจารย์!”

หลังจากเข้ามาในตำหนัก จินเผิงคุกเข่าลง

อาจารย์ทวดกว่างเฉิงพูด : “มหาเทพหลี่มีหน้ามีตาจริงๆ ช่วยฉันช่วยศิษย์รักกลับมา กว่างเฉิงขอขอบคุณ ณ ที่นี้ด้วย”

อู๋เป่ยทำความเคารพกลับ : “ผู้อาวุโสชมเกินไปแล้ว ในอนาคต ภรรยาชิงเหยียนของผม จะต้องรบกวนทั้งสองท่านดูแลแล้ว”

ได้ยินว่าอู๋เป่ยเป็นสามีของจูชิงเหยียน จินเผิงตบหน้าอกและพูด : “โปรดวางใจได้เลย ต่อจากนี้ไป ถ้าหากใครกล้ารังแกศิษย์ต้องจู ผมจะฉีกเขาทั้งเป็น!”

เพิ่งพูดจบ ศิษย์พี่สิบคนนั้นเข้ามาอย่างลุกลี้ลุกลน พูด : “อาจารย์ แย่แล้ว ศิษย์พี่เก้าพาศิษย์น้องจูไปที่หุบเขาเหิ่งเทียนแล้ว!”