ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1857

อาจารย์ทวดกว่างเฉิงถอนหายใจเบาๆหนึ่งที พูด : “ทั้งๆที่หลานเฟิงหยินรู้ว่าชิงเหยียนเป็นลูกศิษย์ปิดประตู ยังกล้าทำแบบนี้กับเธอ หยิ่งผยองเกินไปแล้ว”

จินเผิง : “อาจารย์ ศิษย์จะไปพาศิษย์น้องเล็กกลับมาเดี๋ยวนี้!”

อู๋เป่ยพูดอย่างไม่แยแส : “ไม่ต้องแล้ว ผมจะไปเอง เรื่องนี้ มันเป็นความขัดแย้งระหว่างผมกับหุบเขาเหิ่งเทียน ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับชิงโจวแล้ว เพียงแต่ ต้องรบกวนจินเผิงนำทางให้ฉันด้วย”

หลังจากอาจารย์ทวดกว่างเฉิงได้ยิน พูด : “สหายหลี่ คุณไปจัดการเองเลย ฉันจะไม่เข้าไปยุ่งเรื่องนี้”

ได้ยินคำพูดประโยคนี้ จินเผิงจึงนำทางอยู่ข้างหน้า สักพักหนึ่งก็มาถึงโลกแห่งหนึ่งที่หุบเขาเหิ่งเทียนตั้งอยู่ โลกแห่งนี้ถูกล้อมรอบด้วยวงแหวนเนบิวลา มีดาวหลายร้อยล้านดวงในเนบิวลา สร้างเป็นค่ายกลใหญ่ที่ไม่มีใครเทียบได้

ยืนอยู่เหนือเนบิวลา จินเผิงพูด : “คุณชาย ที่แห่งนี้เรียกว่าทวีปเนบิวลา บนทวีปเนบิวลา มีสามตระกูลที่ทรงพลังที่สุด หุบเขาเหิ่งเทียนก็คือหนึ่งในนั้น หุบเขาเหิ่งเทียน สร้างขึ้นโดยเหิ่งเทียนเต้าเหริน ต่อมา เหิ่งเทียนเต้าเหรินกลายเป็นผู้แข็งแกร่งแห่งยุคที่เหมือนกับอาจารย์ ลูกหลานของของเหิ่งเทียนเต้าเหรินสืบทอดหุบเขาเหิ่งเทียน มีความเจริญรุ่งเรือง ปัจจุบัน มีลูกศิษย์นับล้านคนในหุบเขาเหิ่งเทียน ผู้อาวุโสระดับต่างๆสามพันกว่าคน เต็มไปด้วยปรมาจารย์ ศิษย์น้องเก้าคนนั้นชื่อหลานเฟิงหยิน เป็นทายาทรุ่นที่เก้าของเหิ่งเทียนเต้าเหริน”

อู๋เป่ย : “ชิงเหยียนและเธอไม่มีความแค้นต่อกัน คิดไม่ถึงเลยว่าเธอจะกล้าลักพาตัวเธอ ช่างบังอาจจริงๆ!”

จินเผิง : “ภายนอกศิษย์น้องเก้าเข้าร่วมกับชิงโจว อันที่จริงแล้วส่วนใหญ่ฝึกฝนอยู่ที่หุบเขาเหิ่งเทียน ท้ายที่สุดแล้ว มรดกของหุบเขาเหิ่งเทียนก็ไม่ได้อ่อนแอไปกว่าของอาจารย์ อันที่จริงข้างในนี้มีเหตุผลบางอย่างที่มีส่วนเกี่ยวข้องกับศิษย์น้องสิบเก้า ศิษย์น้องสิบเก้ามีหน้าตาที่หล่อเหลา คุณสมบัติไม่ธรรมดา ศิษย์น้องมากมายล้วนแล้วชอบเขา หนึ่งในนั้นก็รวมศิษย์น้องเก้าด้วย แต่ศิษย์น้องสิบเก้ากลับมุ่งเป้ามาที่ศิษย์น้องชิงเหยียนคนเดียว นี่น่าจะเป็นเหตุผลที่ศิษย์น้องเก้าหาเรื่องศิษย์น้องชิงเหยียนมั้ง”

อู๋เป่ยขมวดคิ้ว : “ชิงเหยียนเป็นผู้หญิงของฉัน ศิษย์น้องสิบเก้าของนายน่าสนใจจริงๆ!”

จินเผิง : “ศิษย์น้องสิบเก้ามีพรสวรรค์ที่ยอดเยี่ยม สายตาเฉียบแหลม แม้ว่าเขาจะรู้ว่าชิงเหยียนมีคุณเป็นสามี แต่ยังคงทำตามใจตัวเอง เห้อ น่าปวดหัวจริงๆ!”

อู๋เป่ยเหลือบมองหนึ่งที ร่างกายเคลื่อนไหว กลายร่างเป็นแสงแล้วพุ่งเข้าไปในทวีปเนบิวลา ค่ายกลใหญ่นั้น คิดไม่ถึงเลยว่าจะขัดขวางเขาไม่ได้เลย เขากลายร่างเป็นกระแสแสง ร่อนลงในถิ่นทุรกันดารของทวีป

เข้ามาในทวีปเนบิวลา อู๋เป่ยก็พบว่านอกจากมีพลังวิญญาณแล้ว ยังเต็มไปด้วยพลังแห่งดวงดาว ไม่น่าแปลกใจเลยที่สถานที่แห่งนี้ถูกเรียกว่าทวีปเนบิวลา