ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1858

หลานจงเหอก็โกรธแล้วเหมือนกัน พูดเสียงลึก : “สหายหลี่! หุบเขาเหิ่งเทียนไม่อนุญาตให้คนภายนอกมาทำตัวดุร้าย!”

อู๋เป่ยหัวเราะฮ่าฮ่า : “พวกแกไม่เห็นโลงศพไม่หลั่งน้ำตา!”

“ตุ้ม!”

อาณาจักรศักดิ์สิทธิ์ที่แข็งแกร่งของอู๋เป่ยกางออกโดยตรง ปกคลุมไปทั่วทั้งหุบเขาเหิ่งเทียน ค่ายกลใหญ่ของหุบเขาเหิ่งเทียนทำงานทันที ต่อต้านอาณาจักรศักดิ์สิทธิ์ของอู๋เป่ย

หลานจงเหอพูดด้วยความโกรธ : “สหายทำเกินไปแล้ว!”

“ย้า!”

อู๋เป่ยตะโกนหนึ่งที ยื่นมือออกไปจับหลานจงเหอไว้ในฝ่ามือ ถามอย่างดุร้าย : “จะปล่อยคนไหม”

หลานจงเหอต่อต้านด้วยกำลังทั้งหมด แต่พลังของเขาห่างจากอู๋เป่ยอย่างมาก ไม่ว่ายังไงก็ดิ้นรนไม่หลุด

อู๋เป่ยดึงพลังออกมาจากเขาศักดิ์สิทธิ์ พลังในมือแข็งแกร่งขึ้นเรื่อยๆ เขามองไปทางหลานเฟิงหยิน : “แกจะปล่อยไหม”

หลานเฟิงหยินโกรธอย่างมาก : “ไอ้สารเลว ปล่อยพ่อของฉัน ไม่อย่างนั้นจะกระตุ้นบรรพบุรุษของฉัน แกตายแน่นอน!”

“ตาย!”

อู๋เป่ยออกแรงบีบมือหนึ่งที หลานจงเหอที่อยุ่ในฝ่ามือถูกบีบเป็นเนื้อบด ทั้งร่างกายและจิตวิญญาณถูกทำลาย!

หลานเฟิงหยินตกใจจนอึ้งไปเลย ตะโกน : “ท่านพ่อ!” ทันใดนั้น เธอรู้สึกเสียใจอย่างมาก

“ตุ้ม!”

อู๋เป่ยก้าวออกไปหนึ่งก้าว ยื่นมือออกไปจับหลานเฟิงหยินอีกครั้ง

หลานเฟิงหยินต้องการหลบ แต่อาณาจักรศักดิ์สิทธิ์จับเธอเอาไว้ สุดท้ายยังคงถูกจับเอาไว้ในฝ่ามือ

“คนอยู่ไหน” ในสายตาของอู๋เป่ยเต็มไปด้วยจิตสังหาร

“บังอาจ!”

เสียงคนแก่คนหนึ่งดังขึ้น เหนือยอดเขา มีเงาของผู้ฝึกฝนสวมชุดสีน้ำเงินโผล่ขึ้นมา กลิ่นอายน่าสะพรึงกลัว จ้องอู๋เป่ยอย่างเย็นชา

อู๋เป่ยดึงมีดโลหิตแม่มดแห่งสวรรค์ออกมา กระตุ้นด้วยพลังทั้งหมด พูดอย่างเย็นชา : “แกก็คือเหิ่งเทียนเต้าเหรินเหรอ ตายสะเถอะ!”

“ซิ่ว!”

เขาฟันออกไปหนึ่งที มีดอันน่าสะพรึงกลัวพุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้า ฟันครั้งเดียวจนเงาแตกออกเป็นชิ้นๆ!

ก่อนที่เงานั้นกระจายออก ผู้ฝึกฝนชุดสีน้ำเงินพูดอย่างเย็นชา : “ฉัน จะจำกลิ่นอายของแกเอาไว้!”

อันที่จริง เงานั้นเป็นเพียงร่างอวตารที่เหิ่งเทียนเต้าเหรินทิ้งเอาไว้เท่านั้น ค่อนข้างแข็งแกร่งอย่างมาก เพียงแต่ เขายังคงต่อต้านการโจมตีของมีดโลหิตแม่มดแห่งสวรรค์ด้วยพลังทั้งหมดไม่ได้!

เมื่อเห็นว่า แม้แต่พลังที่บรรพบุรุษทิ้งไว้ก็ถูกทำลายไปแล้ว ในที่สุดหลานเฟิงหยินก็กลัวแล้ว เธอรีบพูด : “จูชิงเหยียนอยู่หลังภูเขา ฉันขังเธอไว้ในคุกเพลิง!”

อู๋เป่ยพาหลานเฟิงหยินไปที่หลังภูเขาทันที ระหว่างทาง ยอดฝีมือหลายคนของหุบเขาเหิ่งเทียนต้องการขัดขวางเขา แต่กลับถูกผู้อาวุโสหลายคนของหุบเขาห้ามไว้ แม้แต่ร่างอวตารของบรรพบุรุษก็ถูกทำลายไปแล้ว พวกเขาต่อต้านก็ไร้ประโยชน์!

หลังภูเขา เป็นพื้นที่รกร้างแห่งหนึ่ง ภูเขาเปลือยเปล่า หนึ่งในนี้ เป็นภูเขาสีม่วงลูกหนึ่ง บนภูเขามีถ้ำ ปากทางเข้าถ้ำ มีเปลวไฟพิษทุกชนิดกำลังลุกไหม้

ในเวลานี้ จูชิงเหยียนถูกมัดไว้บนเสาหินเสาหนึ่ง มีเปลวไฟพิษสี่สีที่มีสีต่างกันปะทุขึ้นรอบๆ แผดเผาร่างกายของเธอย่างต่อเนื่อง

ผิวของเธอ ถูกเผาจนละลายทั้งหมดแล้ว เผยให้เห็นกล้ามเนื้อภายใน แม้แต่กระดูกก็ถูกเผาในบางแห่ง เธอในเวลานี้ กำลังจะตาย ถ้าหากไม่ใช่ว่าอู๋เป่ยทำให้ร่างกายของเธอแข็งแกร่งขึ้นก่อนหน้านี้ เกรงว่าตอนนี้คงไม่มีชีวิตแล้ว

“แกมันผู้หญิงชั่วร้าย!” อู๋เป่ยระเบิดความโกรธ เขาแก้มัดให้จูชิงเหยียน หลังจากนั้นมัดหลานเฟิงหยินเอาไว้

ลิ้นไฟม้วนหนึ่งที ผิวของหลานเฟิงหยินล้วนแล้วถูกเผาจนเปิด เธอส่งเสียงกรีดร้องออกมา

ที่ไม่ไกล คนของหุบเขาเฟิ่งเทียนมองเขาด้วยความสับสน แต่กลับไม่มีใครกล้าเข้ามาขัดขวาง

หลังจากนั้นอู๋เป่ยสร้างข้อจำกัดนอกถ้ำ ไม่ได้รับอนุญาตจากเขา ไม่ว่าใครก็มาปล่อยหลานเฟิงหยินไม่ได้

อย่างไรก้ตาม คนของหุบเขาเหิ่งเทียนไม่กล้าพูดแม้แต่คนเดียว ทำได้แค่มองดูอู๋เป่ยเลือกลูกศิษย์ออกไปทั้งหมด

เลือกหนึ่งพันคนเสร็จแล้ว อู๋เป่ยถามพวกเขา : “พวกคุณยินดีไปกับผมไหม ทรัพยากรที่ผมเอาไปก่อนหน้านี้ ล้วนแล้วเอามาใช้บนตัวพวกคุณ นอกจากนี้ ผมจะสืบทอดวิชายุทธที่แข็งแกร่งขึ้นให้พวกคุณ ทำให้พวกคุณไปไกลยิ่งขึ้น”

ผู้ฝึกฝนเหล่านี้เจียมตัวอย่างมาก หนึ่งคือพวกเขาไม่กล้าปฏิเสธ สองคืออู๋เป่ยแข็งแกร่งอย่างมากจริงๆ นอกจากนี้ยินดีปลูกฝังพวกเขา ติดตามผู้แข็งแกร่งแบบนี้ ไม่ดีตรงไหน

ดังนั้น ลูกศิษย์หนึ่งพันคนของหุบเขาเหิ่งเทียน ล้วนแล้วเลือกยินดี

อู๋เป่ยหัวเราะทันที : “พวกคุณจะภูมิใจที่เลือกแบบนี้ในวันนี้!”

พูดจบ เขาโบกมือหนึ่งที คนหนึ่งพันคนก็ถูกโยนเข้าไปในรังเวทย์ปีศาจ เข้าไปปลูกฝังและเลื่อนขั้น รังเวทย์ปีศาจมีความพิเศษอย่างหนึ่ง มันสามารถรวบรวมจุดแข็งของทุกคนได้ หลังจากนั้นค่อยขัดเกลา เปลี่ยนข้อได้เปรียบส่วนบุคคลให้เป็นข้อได้เปรียบส่วนรวมอย่างครอบคลุม

เมื่อคนระดับเทียนเจียวหนึ่งพันคนเข้าไปในรัง ด้ายจำนวนนับไม่ถ้วนแทงทะลุร่างกายของพวกเขา เริ่มส่งข้อมูล

ในไม่ช้า ข้อมูลทางกายภาพของทุกคนถูกเก็บรวบรวม ส่งให้รัง ในเวลานี้ อู๋เป่ยรู้สึกว่ารังเริ่มมีการเคลื่อนไหวแล้ว พลังที่อธิบายไม่ได้เริ่มก่อตัวขึ้นภายในนั้น

“หืม! รังเวทย์ปีศาจกำลังจะเลื่อนขั้นแล้ว!” จู่ๆเขาก็เข้าใจขึ้นมา

พาอัจริยะหนึ่งพันคนจากไป อู๋เป่ยส่งจูชิงเหยียนกลับไปที่ชิงโจว

หลังจากร่อนลงพื้น เขาถามจินเผิง : “ศิษย์น้องคนที่สิบเก้าอยู่ไหน”

จินเผิงพูด : “ผมไปเรียกเขามา”

สักพักหนึ่ง จินเผิงพาชายหนุ่มคนหนึ่งปรากฏตัว หน้าตาหล่อเหลาอย่างมากจริงๆ เมื่อเขามองเห็นอู๋เป่ยและจูชิงเหยียนอยู่ด้วยกัน สีหน้าจมลงเล็กน้อย

อู๋เป่ย : “นายใช่ไหมที่มีความคิดต่อภรรยาของฉัน”

ผู้ชายฮึอย่างเย็นชาหนึ่งที : “ที่แท้แกก็คือสามีของชิงเหยียนเหรอ ฮ่าฮ่า ไม่มีอะไรพิเศษเลย”

จินเผิงพูดอย่างไม่แยแส : “ศิษย์น้อง ฉันขอเตือนนาย พูดอะไรคิดให้ดีก่อน กองกำลังของหุบเขาเหิ่งเทียน แข็งแกร่งกว่าตระกูลของนายใช่ไหม เจ้าหุบเขาของหุบเขาเหิ่งเทียนเพิ่งถูกคุณหลี่ฆ่า หุบเขาเหิ่งเทียนเพื่อไม่ให้นิกายถูกทำลาย ก็เลยถวายทรัพย์สินทั้งหมด และลูกศิษย์อีกหนึ่งพันคนให้คุณหลี่ ศิษย์น้องสิบเก้า ถ้าหากนายไม่อยากตาย ก็ขอโทษคุณหลี่อย่างเชื่อฟัง ขอการให้อภัยจากเขา!”