ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 187

ในขณะนี้ รถหยุดที่ชั้นล่างของโรงแรม ลู่จิ้นปัวก้าวออกจากรถหรู ใบหน้าของเขามืดมนและเต็มไปด้วยเจตนาฆ่า

มีชายสองคนยืนอยู่ข้างหลังเขา คนหนึ่งอยู่ในวัยกลางคน เตี้ยและผอม มีฟันเหลืองและตาตี่ เขาวางมืออยู่ในกระเป๋าของเขา

อีกคนอยู่ในวัยสี่สิบเศษ สูงประมาณหนึ่งร้อยเจ็ดสิบห้าเซนติเมตร สวมเสื้อกั๊กและมีแขนกำยำ ดวงตาของเขาเหมือนระฆังทองแดง เส้นเลือดบนมือของเขาก็เป็นสีดำเหมือนเหล็ก และฝ่ามือของเขาก็ใหญ่เป็นสองเท่าของคนธรรมดา

ลู่จิ้นปัวชำเลืองมองไปที่โรงแรมและพูดว่า “ท่านลี่และท่านสือ การฝึกฝนของเขาสูงมาก พวกท่านแน่ใจหรือว่าจะฆ่าเขาได้?”

ชายชรา “ฮ่าฮ่า” หัวเราะ และพูดว่า “ผมเป็นที่รู้จักในโลกแห่งการต่อสู้เรียกได้ว่ามือวิญญาณ แท้แต่กำเนิด ผมสามารถฆ่าเขาได้อย่างง่ายดาย”

ชายวัยกลางคนพูดอย่างใจเย็นว่า “ฝ่ามือทองที่แตกของผมก็เหมือนกัน คนที่ฟังคุณจำได้ คนนี้ควรเป็นผู้เชี่ยวชาญแดนเทพ แต่คุณไม่ต้องกังวล เราสองคนทำงานร่วมกัน เขาจะต้องตายอย่างไม่ต้องสงสัย!”

ลู่จิ้นปัวเย้ยหยัน “ดีมาก! ไอ้นั่น กล้าพูดเรื่องคืนดีกับฉันได้อย่างไร มันสมควรได้รับหรือไม่?”

คนกลุ่มนั้นขึ้นไปบนชั้นสามของโรงแรม

ที่ทางเข้าลิฟต์ เยี่ยเสวียนกำลังยืนอยู่ที่นั่นและรู้สึกประหลาดใจที่เห็นลู่จิ้นปัวนำผู้คนมากมาย เขาพูดว่า “คุณลู่ จากท่าทางที่คุณทำ ดูเหมือนว่าคุณไม่ได้มาที่นี่เพื่อพูดคุย”

ลู่จิ้นปัวยิ้มกว้าง “เยี่ยเสวียน เราเป็นเพื่อนกันมาหลายปีแล้ว บอกตามตรงว่าวันนี้ผมต้องฆ่าไอ้สารเลวนั่นให้ได้!”

เมื่อได้ยินเขาพูดเช่นนั้น เยี่ยเสวียนก็ยิ้มแทน แต่รอยยิ้มของเขาค่อนข้างเย็นชา “ลู่จิ้นปัวคุณต้องการฆ่าเขาใช่ไหม? ก็ได้ ตามผมมา!”

เขาเป็นผู้นำทาง และกลุ่มของลู่จิ้นปัวตามเขาไปที่ห้องประชุมขนาดใหญ่ ข้างในอู่เป๋ยและหลี่หลงเฉินและเฉินรั่วซงกำลังคุยกันอยู่

กลุ่มเข้ามาทีละคน และลู่จิ้นปัวกวาดสายตาไปรอบๆ ถามด้วยเสียงที่เข้มงวดว่า “อู่เป๋ย คือใคร?”

อู่เป๋ยยืนขึ้นและพูดว่า “ผมเอง คุณคือลู่จิ้นปัว?”

ลู่จิ้นปัวเย้ยหยันและโบกมือ “โจมตี!”

ผู้เชี่ยวชาญแดนเทพสองคนที่อยู่ข้างหลังเขาก้าวไปข้างหน้าทันที มุ่งไปทางอู่เป๋ยจากซ้ายและขวา

อู่เป๋ยไม่ขยับ แต่หลี่หลงเฉินและเฉินรั่วซงต่างก้าวไปข้างหน้า และออร่าที่น่าตกใจของทั้งสองก็ระเบิดออกมา สองคนหยุดกลางทางและมองตรงไปที่หลี่หลงเฉินและเฉินรั่วซง ในไม่ช้าเหงื่อก็ปรากฏขึ้นที่หน้าผากของพวกเขา

ลู่จิ้นปัวขมวดคิ้ว “พวกคุณยืนอยู่ตรงนั้นเพื่ออะไร โจมตีสิ!”

เยี่ยเสวียนยืนอยู่ด้านข้างอย่างเงียบๆ และพูดอย่างราบเรียบว่า “พวกเขาไม่กล้า”

ลู่จิ้นปัวตกตะลึง “ไม่กล้า?”

เยี่ยเสวียนพูดว่า “ปรมาจารย์ต่อสู้กับผู้เชี่ยวชาญ พวกเขาไม่กลัว ก็ดีมากแล้ว”

หัวใจของลู่จิ้นปัวเต้นไม่เป็นจังหวะ ผู้เชี่ยวชาญระดับเทพ!

“ตุ๊บ!”

ชายชราร่างผอมและชายวัยกลางคนต่างก็คุกเข่าลง ตัวสั่นขณะที่พวกเขาพูดว่า “คารวะ ท่านปรมาจารย์!”

หลี่หลงเฉินมองไปที่ชายชราผอมแห้งแล้วพูดว่า “ชื่ออะไร”

ชายชรารีบพูดว่า “ผมชื่อ ลี่ไป่ชวง จากหลิ่งหนาน"

หลี่หลงเฉิน “ลี่ไป่ชวง? ผมเคยได้ยินเกี่ยวกับคุณ หนึ่งในเจ็ดบุคคลที่มีชื่อเสียงโด่งดังในหลิ่งหนาน คุณค่อนข้างน่าเกรงขามที่กล้าเข้ามาสร้างปัญหาในเทียนจิง!”

ลี่ไป่ชวงพูดอย่างเร่งรีบ “ผมไม่กล้า ผมแค่รับเงินและทำสิ่งต่าง ๆเพื่อผู้คน ผมไม่เคยคิดว่าจะได้พบปรมาจารย์ ผมขอทราบชื่อของท่านปรมาจารย์ได้ไหม”

หลี่หลงเฉิน “ผมชื่อหลี่หลงเฉินและคนที่คุณต้องการทำร้ายก็คืออาจารย์ซูของผม! ลี่ไป่ชวงแม้ว่าพ่อของคุณจะยังมีชีวิตอยู่ เขาก็ไม่กล้าทำร้ายอาจารย์ซูของผม ใครเป็นกล้าสั่งให้ทำ?”