ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1872

เทียนอี้หัวเราะเย็นชา "พลังของข้า ไม่ใช่สิ่งที่คนอย่างเจ้าเข้าใจได้"

อู๋เป่ยกล่าว "อย่าโม้อีกเลย การขี้โม้ของนายมันกำลังจะแตกออกมาแล้ว"

ใบหน้าของเทียนอี้หม่นลง เขายกมือขวาขึ้นและเฉือนเบา ๆ ไปข้างหน้า แสงดาบหนึ่งปรากฏขึ้น ราวกับมันถูกส่งมาจากอนาคต พร้อมกับลมปราณอันน่าหวาดกลัวซึ่งความรุนแรงนั้นเหนือกว่าผู้ที่อยู่ในระดับเต๋าจุนไปไกลแล้ว

"พลังจากอนาคตอย่างนั้นหรือ?"

เมื่อเห็นแสงดาบ อู๋เป่ยก็ยิ้มเย้ยหยัน วิธีการยืมพลังจากอนาคตของตนเองเช่นนี้ เขาก็เคยทำได้มาก่อนแล้ว แต่เมื่อพลังยุทธ์ของเขาเพิ่มขึ้น เขาก็รู้ว่าการใช้วิธีนี้ควรใช้ในช่วงเวลาที่คับขันเท่านั้น หากใช้บ่อยเกินไป จะส่งผลเสียต่ออนาคตของตนเอง อย่างไรเสีย หากคู่ต่อสู้ยืมพลังจากอนาคต เขาเองก็สามารถใช้มันได้โดยไม่ถูกผลกระทบ และในตอนนั้นพลังของเขาก็จะยิ่งแข็งแกร่งขึ้น!

พูดง่าย ๆ ก็คือ การยืมแรงจากฝ่ายตรงข้ามเพื่อเปิดห้วงเวลาและดึงพลังของตัวเองออกมา และผลที่ตามมาทั้งหมดสามารถโยนกลับไปให้ฝ่ายตรงข้ามได้!

"หมัดมา!"

มือขวาของเขากวักอย่างแผ่วเบา ประตูบานหนึ่งเปิดขึ้นทางด้านหลังเขา ภายในประตูมีแสงสีขาวเคลื่อนตัวอย่างไปมา เงาหมัดหนึ่งพุ่งออกมาจากภายใน กระแทกเข้าใส่แสงดาบนั้น พลังลมปราณของหมัดนั้นน่ากลัวกว่าแสงดาบถึงสิบเท่า เมื่อเห็นมัน ใบหน้าของเทียนอี้ก็เปลี่ยนไป เขาร้องอุทาน "เป็นไปไม่ได้"

"ตูม!"

ทันทีที่หมัดปะทะกับแสงดาบ แสงดาบก็สลายและหมัดยังคงเคลื่อนตัวเข้ามาอย่างเบา ๆ

ร่างกายของเทียนอี้ถูกพลังอันน่ากลัวนั้นกดทับจนเกือบทรุดลงกับพื้น เขาร้องขอชีวิต "ไว้ชีวิตข้าด้วย!"

หมัดนี้มาจากอนาคต อู๋เป่ยเพียงแค่ส่งมันออกไป แต่ไม่สามารถดึงกลับมาได้ เขากล่าวอย่างเยือกเย็น "สายเกินไปแล้ว"

เสียงดังสนั่น เทียนอี้ถูกหมัดบดขยี้จนกลายเป็นผุยผง ทั้งสิ่งของที่อยู่บนตัวเขาก็ระเหยกลายเป็นไอ อู๋เป่ยร้องเสียดายอยู่ภายในใจ

เมื่อเทียนอี้ตาย คนอื่น ๆ ที่คิดจะประลองกับอู๋เป่ยต่างก็ลังเล เพราะพวกเขาคิดว่าตนเองอาจไม่แข็งแกร่งไปกว่าเทียนอี้มากนัก

คนที่อยู่ข้างนอกเมื่อเห็นฉากนี้ต่างตกตะลึง

"เขาเอาชนะเทียนอี้ได้! นั่นคือผู้แข็งแกร่งของตระกูลเทียนเชียวนะ!"

"ใช่แล้ว! ตระกูลเทียนเป็นตำนาน แต่เขากลับชนะได้!"

ในที่สุด อู๋เป่ยก็ไม่ได้พบกับผู้ท้าชิงอีกต่อไป เขาเดินออกมาจากประตูบานนั้น

พิธีกรยิ้มและกล่าวว่า "ขอแสดงความยินดีกับคุณชายหมายเลขเก้า ที่สามารถสังหารผู้ท้าชิงได้สำเร็จ! การประชุมซ่างชิงในวันนี้ ขอจบลงแต่เพียงเท่านี้! ต่อไป ข้าจะประกาศสิบอันดับแรก! อันดับที่หนึ่งคือ คุณชายหลี่ซวนเป่ย!"

ด้านล่างเวทีมีเสียงโห่ร้องเป็นพิเศษ โดยเฉพาะเหล่าหญิงสาวเก้าสิบเก้าคนที่แทบจะกรีดร้องออกมา

พิธีกรกล่าวรายชื่ออีกเก้าคนต่อมา แต่กลับได้รับการตอบรับอย่างเรียบเฉย ไม่มีใครให้ความสนใจนัก เพราะออร่าของอู๋เป่ยเจิดจ้าเกินไปจนบดบังคนเหล่านั้น ทำให้พวกเขาแทบจะไร้ตัวตน

หลังจากการประกาศ พิธีกรก็ยื่นป้ายคำสั่งให้กับอู๋เป่ย เมื่อหนทางแห่งผู้เที่ยงแท้เปิดขึ้น เขาสามารถใช้ป้ายคำสั่งนี้เพื่อเดินบนเส้นทางนั้นได้

เมื่อได้รับป้ายคำสั่ง การประชุมซ่างชิงก็ถือว่าเสร็จสิ้น

ทันทีที่อู๋เป่ยเดินลงจากเวที เขาก็ถูกสาวงามกลุ่มหนึ่งรายล้อม พวกนางต่างอยากจะพาเขากลับบ้าน

อู๋เป่ยถึงกับปวดหัวและกล่าวกับเหล่าหญิงสาวว่า "คุณหนูทั้งหลาย ผมมีภรรยาแล้ว เกรงว่า"

ระหว่างทาง อู๋เป่ยได้ทราบว่าหญิงสาวใบหน้ารูปไข่ผู้นั้นชื่อว่า เหอฉู่ฉู่ ตระกูลเหอของนางล่วงเกินอำนาจใหญ่ หากไม่หาทางรับมือกับเรื่องนี้ ตระกูลเหอจะถูกทำลายล้างภายในไม่กี่วัน เพื่อที่จะช่วยเหลือครอบครัว เหอฉู่ฉู่ที่ปกติไม่สนใจการประชุมซ่างชิงจึงต้องมาร่วมงาน หวังว่าจะเลือกคุณชายสักคนเพื่อช่วยตระกูลเหอให้พ้นภัยพิบัติ

ขบวนเดินทางมาถึงหน้าคฤหาสน์ตระกูลเหอ ที่นั่นมีผู้ฝึกยุทธ์กลุ่มหนึ่งยืนอยู่ ดูเหมือนว่าพวกเขากำลังรอใครบางคน เมื่อพวกเขาเห็นเหอฉู่ฉู่ ต่างพากันตกตะลึง ผู้ฝึกยุทธ์วัยกลางคนคนหนึ่งถามว่า "ฉู่ฉู่ เธอกลับมาได้อย่างไร? การประชุมซ่างชิงสิ้นสุดแล้วหรือ? หรือว่าเธอไม่ได้เลือกคนที่ถูกต้อง?"

เหอฉู่ฉู่รีบก้าวไปข้างหน้าแล้วกล่าวว่า "ท่านพ่อ ลูกเลือกคุณชายหลี่ผู้นี้ คุณชายหลี่คือผู้ชนะอันดับหนึ่งของการประชุมซ่างชิง!"

ผู้บำเพ็ญวัยกลางคนดีใจอย่างมาก เขารีบก้าวไปข้างหน้า คุกเข่าลงกับพื้นแล้วกล่าวว่า "ผมชื่อเหอซี่เหนียน ขอคารวะคุณชาย!"

อู๋เป่ยประคองเขาลุกขึ้นแล้วกล่าวว่า "ผู้นำตระกูลเหอ ไม่ต้องมากพิธี ผมรับไว้ไม่ได้"

ชายวัยกลางคนยิ้มและกล่าวว่า "คุณชาย บุตรสาวของผมโยนดอกไม้ให้ท่าน ตามธรรมเนียมแล้ว นางก็เป็นคนของท่านแล้ว ผมจะให้คนเตรียมสินสอดเลยวันนี้!"

อู๋เป่ยกำลังจะปฏิเสธ ทันใดนั้นเขาก็เห็นท้องฟ้ามืดครึ้มด้วยเมฆดำ และเสียงฟ้าร้องดังก้อง จากเมฆดำมีเสียงร้องไห้คร่ำครวญอย่างน่าหวาดกลัว และไม่นานนักหมอกหนาก็เกิดขึ้นไม่ไกลนัก หมอกนั้นค่อย ๆ แผ่เข้ามายังจุดศูนย์กลางอย่างรวดเร็ว และปกคลุมตระกูลเหอ

เมื่อเห็นฉากนี้ ใบหน้าของเหอซี่เหนียนเปลี่ยนสี เขากล่าวว่า "ค่ายกลหมอกสังหาร! ตระกูลฉิวลงมือแล้ว!"

อู๋เป่ยเองก็รู้สึกถึงเจตนาฆ่าที่แฝงอยู่ในหมอก เขาจึงบินขึ้นไปบนฟ้า หยิบพู่กันออกมา บินวนรอบตระกูลเหอ ทุกที่ที่เขาผ่านไปนั้น พื้นดินได้ปรากฏเส้นสีทอง เมื่อหมอกเข้ามาใกล้ มันก็หยุดลงทันที

เมื่อเห็นว่าหมอกไม่สามารถเข้ามาใกล้ ทุกคนก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก เหอฉู่ฉู่กล่าวว่า "คุณชาย เชิญเข้าไปนั่งพักในบ้านก่อนเถิด"

จากนั้น อู๋เป่ยก็ถูกเชิญไปยังห้องโถงใหญ่ ตระกูลเหอนำสิ่งของล้ำค่าทั้งหมดออกมาต้อนรับเขา แน่นอนว่า สาวงามอีกเก้าสิบแปดคนก็ต้องได้รับการต้อนรับด้วยเช่นกัน

อู๋เป่ยนั่งบนที่นั่งสูงสุด เขาดื่มชาไปสองสามจอกแล้วถามว่า "ผู้นำตระกูลเหอ ท่านไปล่วงเกินใคร ทำไมอีกฝ่ายต้องการจะทำลายล้างตระกูลของท่าน?"

เหอซี่เหนียนถอนหายใจและกล่าวว่า "ก็เป็นเพียงเรื่องเล็กน้อย แต่เพราะอีกฝ่ายแข็งแกร่งเกินไป มองตระกูลเหอของผมเป็นเพียงมดปลวก เฮ้อ ถ้าหากตอนนั้นผมยอมก้มหัว ก็คงไม่ต้องเดินมาถึงจุดนี้!"