ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1873

เหอซี่เหนียนเล่าถึงสาเหตุของเรื่องทั้งหมด เมื่อก่อนคุณชายสามของตระกูลเวินในแดนซ่างชิงเกิดถูกใจเหอฉู่ฉู่ จึงส่งคนมายังตระกูลเหอเพื่อสู่ขอนางให้เป็นอนุภรรยา

แต่คุณชายเวินสามนั้นโหดร้ายและขี้ระแวง เคยสังหารภรรยาถึงสี่คนและอนุภรรยาอีกห้าคน เหอซี่เหนียนสงสารลูกสาว จึงให้ฉู่ฉู่แกล้งทำเป็นป่วยหนัก จนรูปลักษณ์ของนางดูอัปลักษณ์ลง

ไม่นึกเลยว่าเมื่อคุณชายเวินสามได้รับข่าว ก็บันดาลโทสะทันที อ้างว่าตระกูลเหอตั้งใจทำเช่นนี้ และข่มขู่ว่าจะล้างบางตระกูลเหอ

เมื่อได้ยินข่าว ตระกูลเหอรีบทำให้ฉู่ฉู่กลับมามีรูปลักษณ์เดิม ทว่าคุณชายอุ่นสามก็ไม่สนใจ และสั่งให้ตระกูลเหอเตรียมหีบศพไว้ให้พร้อม

เมื่อรู้สึกถึงภัยคุกคาม เหอฉู่ฉู่จึงไม่มีทางเลือก ต้องเดินทางไปยังการประชุมซ่างชิงเพื่อเสี่ยงโชค หวังจะพึ่งพาผู้ที่แข็งแกร่งกว่าเพื่อช่วยตระกูลเหอให้พ้นจากหายนะ

อู๋เป่ยขมวดคิ้วแล้วพูดว่า "นี่เป็นเพียงเรื่องเล็กน้อยแท้ ๆ แต่กลับต้องการล้างบางทั้งตระกูลเหอของพวกท่านอย่างนั้นหรือ?"

เหอซีเหนียนหัวเราะอย่างขมขื่น "เพียงเพราะสำหรับคุณชายเวินสามแล้ว การทำลายตระกูลเหอของฉันเป็นแค่เรื่องง่าย ๆ ที่เขาเอ่ยเพียงคำเดียวเท่านั้น!"

อู๋เป่ยส่ายหัว "ช่างหยิ่งผยองและไร้ความเป็นผู้นำที่แท้จริงของตระกูลใหญ่เสียจริง"

เหอฉู่ฉู่พูด "ก็เหมือนช้างที่เหยียบมดตาย คงไม่แม้แต่จะเหลียวมองด้วยซ้ำ"

อู๋เป่ยพูด "ในเมื่อผมมาแล้ว ผมย่อมต้องปกป้องพวกคุณให้ปลอดภัย"

เขามองไปที่เหอฉู่ฉู่ "คุณหนูฉู่ฉู่ หลังจากนี้คุณจะติดตามผมไปหรือไม่?"

ครั้งนี้เขายื่นมือเข้าช่วยเหลือ ต้องการให้มีเหตุผลอันสมควร ดังนั้นจึงเอ่ยถามเช่นนี้

เหอฉู่ฉู่คำนับอย่างนุ่มนวล "ฉู่ฉู่ยินดีรับใช้คุณชายไปตลอดชีวิตค่ะ!"

อู๋เป่ยพยักหน้า "เช่นนั้นจากนี้คุณก็คือคนของผม คนของผมย่อมไม่ยอมให้ใครรังแกได้"

พูดจบ เขาเดินออกจากห้องโถง บินขึ้นสู่ท้องฟ้า มองไปที่หมอกที่ล้อมรอบตระกูลเหอ และตะโกนว่า "หมอกจงสลาย!"

"โครม!"

หมอกหนาโดยรอบจู่ ๆ ก็สลายไปหมดสิ้น และเบื้องหลังหมอกนั้น ปรากฏผู้ฝึกยุทธ์สิบสองคน พวกเขาต่างถือเซียนอาวุธในมือและคอยกระตุ้นค่ายกลหมอกสังหารอยู่ แต่บัดนี้ค่ายกลถูกทำลาย พวกเขาต่างตะลึงงัน ราวกับไม่อยากเชื่อว่านี่คือความจริง

อู๋เป่ยกล่าวอย่างเยือกเย็นว่า "ทุกท่านกลับไปเถอะ เรื่องวันนี้ผมจะถือว่าไม่เคยเกิดขึ้น"

ทั้งสิบสองคนต่างตกตะลึง แต่ก็หาได้หวาดกลัว หนึ่งในนั้นกล่าวอย่างหยิ่งยโสว่า "คุณชาย ท่านเวินโหวไม่ใช่คนที่นายจะมาท้าทายได้ เรื่องที่นี่ก็ไม่เกี่ยวกับนาย จงรีบไปเสีย เพื่อมิให้ตัวเองต้องเดือดร้อน"

อู๋เป่ยกล่าวว่า "เหอฉู่ฉู่คือนางของผม จะพูดว่าไม่เกี่ยวกับผมได้อย่างไร? อีกอย่างท่านเวินโหวที่นายพูดถึง ผมไม่ได้ใส่ใจแม้แต่น้อย หากพวกท่านยังดื้อรั้นต่อไป นั่นก็เป็นการขุดหลุมฝังตระกูลของพวกท่านเอง"

ชายผู้นั้นหัวเราะเย็นชา "ท่านเวินโหวเป็นหนึ่งในห้าท่านโหวแห่งซ่างชิง มีสถานะที่ยิ่งใหญ่ เขาคือผู้ที่ได้รับการแต่งตั้งจากซ่างชิงเทียน นายมิอาจล่วงเกินได้"

เมื่อได้ยินเช่นนี้ อู๋เป่ยก็รู้สึกประหลาดใจ "ได้รับการแต่งตั้งจากซ่างชิงเทียน?"

ในตอนนั้นเอง เหอซีเหนียนกล่าวว่า "คุณชาย ซ่างชิงเทียนคือสิ่งมีชีวิตที่ทรงพลังยิ่งในโลกแห่งซ่างชิง แต่เดิมเป็นสิ่งมีชีวิตแห่งความโกลาหล ต่อมาได้ตั้งถิ่นฐานในโลกแห่งซ่างชิง และตั้งตนเองเป็นซ่างชิงเทียน เขาได้เปิดคฤหาสน์ซ่างชิงเทียนฟู่และแต่งตั้งสามอ๋องห้าท่านโหวและเก้าท่านกง ซึ่งท่านเวินโหวก็เป็นหนึ่งในห้าท่านโหว ด้วยเหตุที่เขาเป็นคนของซ่างชิงเทียน จึงไม่มีผู้ใดกล้าล่วงเกิน"

อู๋เป่ยพูดว่า "ที่แท้ก็มีซ่างชิงเทียนอยู่ด้วย มิน่าเล่าจึงหยิ่งผยองถึงเพียงนี้"

ชายผู้นั้นหัวเราะเยาะ "อย่างไรล่ะ ตอนนี้นายรู้ถึงสถานะของท่านเวินโหวแล้วหรือยัง?"

อู๋เป่ยกล่าวว่า "รู้แล้ว พวกนายจงรีบไสหัวไปเสีย ฉันจะนับถึงสาม หากยังไม่ไปถือว่าเป็นศัตรูกัน!"

เมื่อเห็นอีกฝ่ายยังคงพูดเช่นนี้แม้จะรู้สถานะของตน ชายคนนั้นก็โกรธจนควันออกหู "ช่างหยิ่งผยองเกินไปแล้ว!"

"สาม" อู๋เป่ยเริ่มนับ

"นายควรคิดให้ดีนะ หากล่วงเกินท่านเวินโหวล่ะก็ นายจะไม่มีที่ฝังร่างเอา!"

"สอง" เขานับต่อ โดยไม่มีท่าทีลังเลใด ๆ

"ท่านเวินโหวมีพลังเทียบเท่ากับเต๋าจุน คิดว่าจะรับมือได้หรือ?"

เจียวนู๋ตอบว่า "เต๋าจุนไฟคลั่งบรรลุพลังยุทธ์ในถ้ำเมฆาไฟ มีพลังยุทธ์ลึกล้ำและแข็งแกร่ง เมื่อครั้งอดีต ศิษย์หลานของเขากระทำความชั่ว ทำร้ายผู้คนมากมาย พ่อของฉันทนไม่ได้ จึงเข้าไปทำร้ายจนบาดเจ็บ เต๋าจุนไฟคลั่งเมื่อรู้เรื่อง ก็จับกุมพ่อของฉันให้เป็นทาสตลอดกาล ต้องทนทุกข์กับการถูกไฟเซียนเผาวิญญาณทุกวัน!"

อู๋เป่ยพูด "ดูท่า พ่อของคุณคงเป็นผู้ฝึกยุทธ์ที่มีความยุติธรรม"

เจียวนู๋ถอนหายใจเบา ๆ "มีความยุติธรรมแล้วได้อะไร? สุดท้ายก็ต้องตกสู่ชะตากรรมเช่นนี้!"

นางคุกเข่าลงกับพื้น "ขอร้องคุณชายช่วยพ่อของฉันด้วย!"

อู๋เป่ยครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า "ตกลง ผมจะช่วยพ่อของคุณออกมาเอง"

เจียวนู๋ดีใจมาก "ขอบคุณคุณชาย!"

เหอซี่เหนียนพูดว่า "คุณชาย ด้านหลังมีลานขนาดใหญ่ เชิญคุณชายและคุณหนูทั้งหลายไปพักที่ลานนั้นเถิด"

อู๋เป่ยพยักหน้า "ก็ดี"

ลานนั้นช่างกว้างใหญ่ มีบ้านเรือนมากกว่า 300 หลัง และสวนดอกไม้น้อยใหญ่อีกหลายสิบสวน ตกแต่งสวยงาม

อู๋เป่ยเลือกพักในเรือนแยกต่างหาก ส่วนสาวงามทั้งเก้าสิบเก้าคนก็มีห้องพักของตนเอง

เมื่อเพิ่งเข้ามาในลาน ก็ได้ยินเสียงเคาะประตู พอเปิดออกก็พบว่าเป็นกลุ่มสาวงาม พวกนางมองอู๋เป่ยด้วยสายตาอ้อนวอน ความหมายที่ต้องการสื่อชัดเจนยิ่งนัก

อู๋เป่ยไอเบา ๆ แล้วพูดว่า "คุณหนูทั้งหลาย ตอนนี้ผมยุ่งมาก หากพวกเธอไม่มีอะไรทำ เช่นนั้นผมมีที่หนึ่งที่ดีสำหรับพวกคุณ ที่นั่นสามารถฝึกตนและเพิ่มพลังยุทธ์ได้อย่างรวดเร็ว"

เมื่อเหล่าสาวงามได้ยินเช่นนี้ กลับไม่มีใครสนใจแม้แต่น้อย ตอนนี้พวกนางคิดเพียงแค่ว่าอยากให้เขารับพวกนางเป็นภรรยา ส่วนการฝึกตนอะไรนั้น ไม่สำคัญเลย

อู๋เป่ยจนใจพูดว่า "หากจะแต่งเข้าตระกูลหลี่ของผม พลังยุทธ์ของพวกคุณจะอ่อนแอไม่ได้ ไปฝึกตนที่นั่นให้ดีเสียก่อน เมื่อบรรลุเป็นเต้าจวินแล้วจึงจะเข้าประตูตระกูลหลี่ของผมได้"

เมื่อได้ยินประโยคนี้ พวกนางจึงเริ่มสนใจ และเริ่มถามว่า สถานที่ที่เขากล่าวถึงนั้นคือที่ใด