ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1876

ในถ้ำเมฆาไฟนี้ มีเต๋าจุนไฟคลั่งอาศัยอยู่ เขาเคยบรรลุพลังที่นี่และตั้งรกรากอยู่ในถ้ำนี้

ขณะนี้ อู๋เป่ยเก็บเจียวนู๋เข้าไปในพื้นที่มิติของตนเอง แล้วปลดปล่อยกลิ่นอายมหาเทพออกมา จากนั้นเขาก็ลงมายืนตรงหน้าถ้ำเมฆาไฟ กลิ่นอายของเขารุนแรงมาก จนเมื่อมาถึง บรรดาเด็กชายหญิงที่รับใช้ในถ้ำก็เดินเรียงแถวออกมา ส่วนนำหน้าคือชายหนุ่มรูปงามผู้หนึ่ง มีหนวดดำและใบหน้าขาวหล่อเหลา

ชายหนุ่มผู้นี้คือเต๋าจุนไฟคลั่ง เขายิ้มพร้อมกับคารวะด้วยมือทั้งสอง “มหาเทพมาเยือน ข้าไม่ได้ออกมาต้อนรับล่วงหน้า โปรดให้อภัย”

แม้ว่าเขาจะเป็นเต๋าจุน แต่ต่อหน้ามหาเทพก็ยังคงรักษาความเคารพไว้ เพราะในโลกนี้จำนวนของมหาเทพนั้นน้อยกว่าเต๋าจุนมาก

อู๋เป่ยยิ้มพูดว่า “สหายไฟคลั่ง ฉันได้ยินชื่อเสียงของท่านมานาน วันนี้เดินทางผ่านมาที่นี่ จึงมาเยี่ยมเยือน ฉันเองไม่มีของอะไรดีมากนัก แต่ที่นี่มียาอายุวัฒนะสองเม็ด ขอเชิญรับไว้”

ยาทั้งสองเม็ดนี้ คือยาทองต้าหลัวจินที่อู๋เป่ยปรุงขึ้นมา เมื่อรับประทานแล้ว คนธรรมดาก็สามารถบรรลุเป็นเต้าจวินได้ทันที

เต๋าจุนไฟคลั่งดีใจมาก รีบกล่าวว่า “มหาเทพช่างกรุณา ยาอันล้ำค่านี้ ข้าไม่กล้ารับไว้จริง ๆ”

อู๋เป่ยยิ้ม “สหายอย่าได้เกรงใจ”

เต๋าจุนไฟคลั่งปฏิเสธหลายครั้ง แต่สุดท้ายก็รับยาทั้งสองเม็ดไว้ด้วยความเกรงใจ จากนั้นเขารีบเชิญอู๋เป่ยเข้าไปข้างใน

ภายในถ้ำเมฆาไฟกว้างขวางดั่งอาณาจักร สร้างอาคารสิ่งปลูกสร้างไว้อย่างมากมาย เมื่อมาถึงที่นี่ อู๋เป่ยสัมผัสได้ว่ามิติภายในถ้ำเมฆาไฟแห่งนี้ไม่ธรรมดา และเต๋าจุนไฟคลั่งก็เพียงแค่เปิดพื้นที่ออกมาเพียงเล็กน้อยเท่านั้น พื้นที่อีกมากมายยังไม่ได้ถูกสำรวจ

เต๋าจุนไฟคลั่งเชิญอู๋เป่ยไปยังตำหนักใหญ่ จากนั้นสั่งให้คนยกชาที่เขาเก็บสะสมไว้ และผลไม้เซียนมารับรองอย่างอบอุ่น

“มหาเทพกำลังจะไปที่ไหนหรือ?” เขาถามขึ้น

อู๋เป่ยยิ้ม “ไปพบเพื่อนคนหนึ่ง”

เต๋าจุนไฟคลั่งพูด “หากมหาเทพมีเวลา ก็พักอยู่ที่นี่สักสองสามวัน”

อู๋เป่ยยิ้ม “ถ้ำเมฆาไฟนี้เป็นสถานที่ที่ดีมาก พลังวิญญาณที่นี่ต่างจากโลกภายนอกอย่างเห็นได้ชัด”

เต๋าจุนไฟคลั่งพูด “ใช่แล้ว เขตแดนเมฆาไฟนี้เดิมเป็นจักรวาลที่กำลังจะถือกำเนิดขึ้น แต่ถูกผู้มีพลังแห่งยุคในยุคหนึ่งเปลี่ยนสภาพให้กลายเป็นเขตแดนเมฆาไฟ ต่อมา มหาเซียนแห่งเผ่าเซียนก็ได้เข้าครอบครองที่นี่ และก่อตั้งสำนักเซียนเมฆาไฟขึ้นมา พลังยุทธ์ทั้งหลายของข้าก็มาจากมหาเซียนแห่งเผ่าเซียนผู้นั้น”

อู๋เป่ยถึงกับตกใจ “ถึงขนาดเป็นจักรวาลที่กำลังจะเกิดขึ้นเชียวหรือ? พลังของมหาเซียนผู้นั้นช่างน่าทึ่งจริง ๆ!”

เต๋าจุนไฟคลั่งพูด “ใช่ ข้ามีพรสวรรค์จำกัด จึงสามารถเปิดพื้นที่ของเขตแดนเมฆาไฟออกมาได้เพียงส่วนเล็ก ๆ เท่านั้น”

อู๋เป่ยพูด “โอ้ แล้วเหตุใดไม่เปิดพื้นที่ส่วนอื่นออกมาด้วยกันไปเลย?”

เต๋าจุนไฟคลั่งส่ายหัว "ปัญญาและพลังของข้ายังไม่อาจเปิดพื้นที่ได้มากกว่านี้ แต่ข้าก็พอใจแล้ว เพียงแค่ส่วนนี้ เหล่ากลุ่มอำนาจในโลกแห่งซ่างชิงก็ต้องให้เกียรติข้าอยู่บ้าง เพราะคริสตัลเซียนเมฆาไฟที่พวกเขาต้องการนั้น มีเพียงที่นี่เท่านั้น อีกทั้งค่ายกลสังหารเมฆาไฟของข้า ก็เพียงพอจะคุกคามพวกเขาได้"

อู๋เป่ยยิ้ม "สหายไฟคลั่งช่างมองการณ์ไกล"

เต๋าจุนไฟคลั่งหัวเราะ "มหาเทพ เราอย่าพูดอ้อมค้อมเลย ท่านมาที่นี่เพราะมีจุดประสงค์ใดก็ว่ามาตามตรงเถิด หากข้าช่วยได้ ข้าย่อมเต็มใจช่วยท่านอย่างสุดความสามารถ"

อู๋เป่ยยิ้ม "ได้ ในเมื่อสหายไฟคลั่งพูดตรง ๆ เช่นนี้ ฉันก็จะบอกตามตรง ฉันมีนางสนมคนหนึ่ง บิดาของนางถูกกักขังไว้ในถ้ำเมฆาไฟ ฉันกับท่านไม่เคยรู้จักกันมาก่อน จึงไม่กล้าเอ่ยปากขอโดยตรง"

เต๋าจุนไฟคลั่งถาม "ไม่ทราบว่าเป็นผู้ใดหรือ?"

อู๋เป่ยตอบ "ฟ่านหลี"

เต๋าจุนไฟคลั่งขมวดคิ้วเล็กน้อย "คนผู้นี้เคยทำร้ายศิษย์หลานของข้า จนเขาไม่สามารถฝึกพลังยุทธ์ได้ ข้าไม่ฆ่าเขาก็นับว่าเมตตาแล้ว"

อู๋เป่ยประหลาดใจ "ศิษย์หลานของท่านบาดเจ็บหนักถึงเพียงนี้หรือ? ฉันพอจะขอดูเขาสักหน่อยได้ไหม เผื่อฉันจะรักษาเขาได้"

เต๋าจุนไฟคลั่งยิ้ม "มหาเทพยังมีทักษะการแพทย์ด้วยหรือ?"

อู๋เป่ยพูดว่า "ไม่เป็นไร บาดแผลเหล่านี้ฉันรักษาได้" พูดจบ เขาก็โบกมือหนึ่งครั้ง แล้วโยนร่างของชายผู้นั้นเข้าไปในมิติของตน เพื่อให้ได้กลับไปพบกับเจียวหนูและครอบครัว

เต๋าจุนไฟคลั่งรู้สึกละอายใจเล็กน้อย "มหาเทพ ข้าต้องขออภัยจริง ๆ ข้าไม่รู้ว่าเจ้าหนูนี่มันกล้าทำเรื่องเช่นนี้"

อู๋เป่ยพูด "สหายไฟคลั่ง เรื่องเล็กน้อย"

เต๋าจุนไฟคลั่งพยักหน้าแล้วพูดว่า "มหาเทพ ในเขตแดนเมฆาไฟนี้ ยังมีมรดกที่สูงส่งยิ่งกว่า เพียงแต่ข้ามีพรสวรรค์ที่จำกัด ไม่อาจตรัสรู้ได้ แต่มหาเทพมีพรสวรรค์ที่เหนือข้ายิ่งนัก บางทีท่านอาจได้รับประโยชน์จากที่นี่ก็เป็นได้"

อู๋เป่ยยิ้ม "นี่เป็นเขตแดนของสหายไฟคลั่ง การทำเช่นนี้อาจไม่เหมาะนัก"

เต๋าจุนไฟคลั่งถอนหายใจเบา ๆ "ไม่ปิดบังความจริง ข้ารู้สึกว่าชะตาของข้ากำลังจะสิ้นสุดลง เกรงว่าข้าจะไม่อาจผ่านพ้นหายนะไร้ชีวิตนี้ได้"

หายนะไร้ชีวิต เป็นมหันตภัยที่ผู้ฝึกยุทธ์ระดับเต๋าจุนต้องเผชิญ เป็นภัยที่อันตรายอย่างยิ่ง มีเพียงไม่ถึงสองในสิบเท่านั้นที่สามารถผ่านพ้นได้อย่างปลอดภัย อีกแปดในสิบที่เหลือก็จะไม่ตายก็ถูกทำร้ายหนัก บางคนถึงกับสูญเสียพลังยุทธ์ทั้งหมด!

อู๋เป่ยพูด "ท่านมั่นใจหรือว่าท่านไม่อาจผ่านมันไปได้?"

เต๋าจุนไฟคลั่งพยักหน้า "ความรู้สึกของข้าชัดเจนมาก ครั้งนี้ข้าไม่มีทางรอดแน่นอน ดังนั้นข้าหวังว่าจะมีใครสักคนช่วยเหลือข้าได้ มหาเทพสามารถบรรลุถึงขั้นนี้ได้ แสดงว่าท่านมีทั้งพรสวรรค์และโชคชะตาที่เหนือกว่าข้ามาก หวังว่าตอนนั้น มหาเทพจะยื่นมือช่วยข้าด้วย"

อู๋เป่ยพูด "ฉันเองก็ไม่ได้รู้เรื่องหายนะไร้ชีวิตมากนัก เกรงว่าจะช่วยท่านได้ไม่มาก"

เต๋าจุนไฟคลั่งพูด "ดังนั้นข้าหวังว่ามหาเทพจะสามารถเพิ่มพูนพลังของท่านในเขตแดนเมฆาไฟนี้ และได้รับมรดกที่แข็งแกร่งยิ่งขึ้น นั่นย่อมช่วยเหลือข้าได้อย่างแน่นอน"

อู๋เป่ยยิ้ม "ทำไมท่านถึงมั่นใจว่าฉันจะได้รับมรดกเหล่านั้น?"

เต๋าจุนไฟคลั่งตอบ "เพราะท่านคือมหาเทพ! ในยุคสมัยนี้ที่สามารถก้าวขึ้นเป็นมหาเทพได้ ย่อมแสดงว่าพรสวรรค์และโชคชะตาของท่านนั้นเป็นยอดเยี่ยมที่สุด!"

อู๋เป่ยพูด "ในเมื่อท่านเชื่อมั่นในตัวฉันถึงเพียงนี้ เช่นนั้นฉันก็คงต้องลองดูสักครั้ง"