ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1877

เต๋าจุนไฟคลั่งดีใจมากจนรีบพูดออกไปว่า: “ขอบใจท่านมาก!”

เวลานี้อู๋เป่ยพาเจียวนู๋และฟ่านลี่ไปที่ห้องโถงใหญ่ และเริ่มทำการรักษาให้แก่ฟ่านลี่ ทักษะการแพทย์ของเขาเยี่ยมยอดมากใช้เวลาไม่นานเขาก็กลับมาเป็นปกติ

ฟ่านลี่คุกเข่าลงกับพื้นขอบคุณอู๋เป่ย

“เจ้ารีบลุกขึ้นเถอะ”

เจียวนู๋: “นายท่าน รีบกลับบ้านไปดูแลท่านพ่อเถอะ เดี๋ยวข้าจะตามไปรับใช้ท่านเอง”

อู๋เป่ยยิ้มพร้อมพูดว่า: “ไม่ต้องแล้วล่ะ เจ้ากลับบ้านไปดูแลคนที่บ้านก่อนเถอะ”

เจียวนู๋พยักหน้า: “ชีวิตนี้ หากท่านต้องการความช่วยเหลือ ข้าจะต้องรีบมาตอบแทนบุญคุนท่านอย่างแน่นอน”

หลังจากที่สองพ่อลูกเดินจากไป เต๋าจุนไฟคลั่งก็พาอู๋เป่ยมาถึงเขตแดนโลกแห่งนวลวาที่เขาค่อย ๆ เปิดขึ้น โดยเขตแดนนี้คั่นด้วยชั้นผนังคริสตัลสีแดงที่มีความแข็งแรงทนทาน ก่อนหน้านี้เต๋าจุนไฟคลั่งพยายามทุกวิถีทางที่จะเปิดมัน แต่ก็ไม่สำเร็จเลยสักครั้ง

อู๋เป่ยเดินไปรอบ ๆ เพื่อสำรวจดู และค้นพบว่าบริเวณแถวนี้เต็มไปด้วยคริสตัลประเภทนี้ บริเวณที่เต๋าจุนไฟพยายามจะเปิดออกคงเป็นแค่พื้นที่เล็ก ๆ ในส่วนของโลกนวลวา

เขาไม่เพียงแต่ถอนหายใจ: “ที่เล็ก ๆ แห่งนี้สามารถเปลี่ยนเป็นเต๋าจุนไฟคลั่งได้ หากเปิดโลกของไฟคลั่งได้ มันจะเป็นเช่นไรกัน”

ในเวลานี้เต๋าจุนไฟคลั่งก็ได้กล่าวขึ้นว่า: “ท่านนักพรต ข้าบำเพ็ญเพียรที่นี้มาหลายปี และรู้สึกได้ว่าโลกไฟคลั่งนี้น่าจะมีพลังของสิ่งมีชีวิตบางสิ่

งซ่อนอยู่”

อู๋เป่ยตะลึง: “มีชีวิตงั้นหรอ”

เต๋าจุนไฟคลั่งพยักหน้าตอบ: “บางครั้งข้าก็รู้สึกได้ว่าใต้พิภพที่ลึกลงไปนี้มีพลังที่แข็งแกร่งอาศัยอยู่”

อู๋เป่ยครุ่นคิดสักครู่: “ข้าต้องการทราบความจริง จึงจำเป็นต้องเข้าไปสำรวจด้านใน”

หลังจากที่พูดจบ เขาก็ยื่นมือไปแตะที่ผนังคริสตัล เขาเข้าใจในอารยธรรมและคุ้นเคยกับโครงสร้างของคริสตัลอย่างมาก แต่ในขณะนี้ ทันทีที่เขาแตะมัน เขาก็รับรู้ถึงสถานการณ์ภายในอย่างแจ่มแจ้ง แม้คริสตัลนี้จะโครงสร้างลักษณะซับซ้อนแต่ก็ไม่ยากเกินความสามารถของอู๋เป่ย

เขาใช้พลังที่มีดันเข้าไปยังผนังกำแพง ไม่นานผนังคริสตัลก็ทะลายลงทันที และเขาพูดกับเต๋าจุนไฟคลั่งว่า: “เต๋าจุนไฟคลั่ง ข้าจะเข้าไปสำรวจสักหน่อย!”

เต๋าจุนไฟคลั่งดีใจมากที่เขาสามารถทะลายผนังคริสตัลได้อย่างรวดเร็ว: “ดี! ท่านนักพรตระวังตัวด้วย ที่แห่งนี้มีอันตรายเช่นกัน!”

หลังจากที่พูดเสร็จ อู๋เป๋ยได้ทะลุผนังคริสตัลเข้ามายังที่แห่งหนึ่ง

เมื่อได้เข้ามาแล้ว เขาเห็นว่าพื้นที่ว่างแห่งนี้เต็มไปด้วยพลังงานธาตุไฟขั้นสูง ซึ่งเป็นพลังขั้นพื้นฐานที่สุดที่เรียกว่าไฟหยวน

ไฟหยวนสามารถทำลายทุกสรรพสิ่งได้ แค่อู๋เป่ยยื่นอยู่กับที่ไม่ถึงสามวินาที ผิวหนังก็เริ่มเปลี่ยนเป็นเถ้าถ่าน ผมและคิ้วก็ร่วงหล่นและเปลี่ยนเป็นสีเทา

เขาตกใจอย่างมาก เขารีบใช้พลังต้านมันอย่างรวดเร็ว ไม่ว่าจะพยายามเพียงไหน เขาก็ทำได้เพียงชะลอการเปลี่ยนแปลงนี้เท่านั้น ไม่มีทางที่จะหยุดมันได้ หากเขาไม่รีบออกจากที่นี่ทันทีจะต้องถูกไฟยวนแผดเผาจนสิ้นชีพแน่นอน!

เวลานี้ เขานึกถึงพระเวทที่สามสิบสามของจักรพรรดิไท่อี้ หากต้องการฝึกมันจนกลายเป็นเทพเจ้าต้องฝึกพลังภายในให้มันแข็งแกร่ง ในขณะเดียวกันตำหนักต่อสู้ก็มีการใช้พลังต่อต้านท้องฟ้าซึ่งเรียกว่า พลังไฟหยวน

ในความเป็นจริง พลังในตำหนักต่อสู้เป็นของอีกจักรวาลหนึ่ง และไฟยวนเป็นพลังของจักรวาลด้านนอก ด้วยเหตุนี้ทั้งสองสิ่งจึงถือเป็นสิ่งแปลกปลอม

เวลานี้ เขาจะฝึกฝนพระเวทของจักรพรรดิไท่อี้องค์ที่สามสิบสามก่อน เมื่อใช้พระเวทนี้แล้ว ไฟจากสวรรค์และโลกก็มารวมที่ตัวของอู๋เป่ยจนกลายเป็นปานไฟ!

เต๋าจุนไฟคลั่งหัวเราะยิ้ม: “นี่เป็นเกียรติของข้าอย่างมาก!”

เมื่อเดินทางออกจากโลกแห่งไฟคลั่ง อู๋เป่ยก็เชิญเทพหลิวและแม่หวังมารับรองเอกสาร และเขาเดินทางไปที่ลานต่อสู้ ณ พระราชวังช่างชิงก่อนเต๋าจุนไฟคลั่ง

พระราชวังช่างชิงงดงามอย่างยิ่ง บ้านเรือนเชื่อต่อกับท้องและแผ่นดิน ยิ่งใหญ่อย่างมาก ภายในพระตำหนักมีการสร้างเวทีการต่อสู้ที่เขียนด้วยอักษรรูนขึ้น

ในขณะนี้ มีคนหลายคนมารวมตัวกันที่ตำหนักใหญ่ พวกเขาส่วนใหญ่ล้วนแต่เป็นนักพรตของช่างชิง

ในทางกลับกัน อู๋เป่ยดูผอมซีดลงอย่างเห็นได้ชัด นอกเหนือจากเขาแล้วยังมีเต๋าจุนไฟคลั่งอีกคน แม้เต๋าจุนไฟคลั่งจะมีความแข็งแกร่งอย่างมากแต่ก็ไม่อาจเทียบได้กับคนในพระราชวังชางชิงได้

เมื่อเวินโหวเห็นอู๋เป่ยมาตามที่นัดไว้ เขายิ้มให้และพูดว่า: “หลี่ เซวียนเป่ย เจ้าไม่ได้พาคนมาเป็นสักขีพยานด้วยหรอ”

อู๋เป่ย: “การแข่งขันครั้งนี้เกี่ยวข้องกับเงินห้าสิบล้านล้านเหรียญช่างชิง แน่นอนว่าข้าต้องหาพยานมาด้วย”

พูดไปก็เท่านั้น เมื่อแสงไฟสีเขียวสาดส่องลงมา ก็มีหญิงสาวผู้หนึ่งสวมชุดสีเขียว รูปลักษณ์หาใครเทียบได้ล้มลงต่อหน้าอู๋เป่ย

เทพหลิวคือ ผู้เข้าร่วมการแข่งขันมาหลายยุคสมัยที่มีความแข็งแกร่งอย่างมาก ทันทีที่เธอปรากฏตัวขึ้น คนอื่น ๆ ก็ไม่กล้าที่จะต่อสู้ด้วย

ขณะนี้มีชายชราสวมเสื้อคลุมสีน้ำเงินค่อย ๆ เดินออกมา เขาถือดาบสั้นไว้ในมือทั้งสองข้างที่ดูเหมือนจะติดแน่นกับมือ แกะอย่างไรก็แกะไม่ออก

เขายิ้ม: “ท่านอาวุธโสเดินทางมายังแดนไกล ข้าไม่ได้ออกไปต้องรับท่าน ขออภัยด้วย!”

ทุกอย่างตกใจอย่างมากเมื่อได้เห็นชายชราผู้นี้

“คือช่างชิงเทียน! เขาปรากฏตัวที่นี่ได้อย่างไรหนำซ้ำยังกล่าวทักทายเขด้วยตัวเอง? หญิงสาวชุดเขียวคือใคร”คนที่ตกใจกล่าวไว้