ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1882

ไม่นานนัก ผลไม้นานาชนิดที่ไม่ทราบชื่อก็ถูกลิงนำมาส่งให้อู๋เป่ยทีละชนิด ทุกครั้งที่เห็นผลหนึ่ง เขาก็จะกัดชิมรสชาติ ไม่ผิดจากที่คาดไว้ ผลไม้เหล่านี้เต็มไปด้วยพลังยาที่มหัศจรรย์ บางชนิดมีคุณสมบัติทางยา 2-3 ชนิด บางชนิดมีมากถึง 4-5 ชนิด หากนำมาสกัดอย่างถูกต้องก็สามารถใช้ในการหลอมโอสถชั้นยอดได้ และนี่เป็นเพียงผลไม้ธรรมดาๆ เท่านั้น

อู๋เป่ยเลือกผลไม้ที่รสชาติดีเก็บไว้ในมิติลี้ลับของเขา เขาตั้งใจจะนำกลับบ้านให้ภรรยาและลูกๆ ได้ลองชิม

ราชาลิงยืนอยู่ข้างๆ อย่างหงอยเหงา รอฟังคำสั่งของอู๋เป่ย

หลังจากกินผลไม้เสร็จ อู๋เป่ยถามราชาลิงว่า “แกรู้จักสมุนไพรไหม?”

ราชาลิงพยักหน้าและตอบว่า “มีสมุนไพรอยู่มากมาย”

อู๋เป่ยถามต่อว่า “เขตแดนที่พวกลิงของแกเคลื่อนไหวมีขนาดใหญ่แค่ไหน?”

ราชาลิงตอบว่า “จากฝั่งหนึ่งไปอีกฝั่งต้องเดินทางสองวันสองคืน”

อู๋เป่ยคำนวณในใจ นี่หมายความว่าลิงเหล่านี้เดินทางได้รวดเร็วไม่น้อย การใช้เวลาสองวันสองคืนเดินทางไปกลับก็แสดงว่าเป็นเขตแดนที่กว้างขวางมาก

อู๋เป่ยยิ้มเล็กน้อยแล้วพูดว่า “ลิง แกให้พวกลูกหลานของแกไปเก็บสมุนไพรมาให้ฉันหน่อยสิ ไม่ต้องห่วง ฉันไม่ให้พวกแกช่วยเปล่าๆ หรอก ฉันจะช่วยพวกแกตอบแทนด้วย”

ราชาลิงมองอู๋เป่ยด้วยสายตาสงสัยอย่างเห็นได้ชัด ไม่เชื่อคำพูดของอู๋เป่ยมากนัก จึงถามว่า “แกจะช่วยพวกเราเรื่องอะไรได้บ้าง?”

อู๋เป่ยตอบว่า “ขึ้นอยู่กับว่าแกต้องการอะไร”

ราชาลิงคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า “ทางเหนือมีฝูงหมาป่าที่มักจะสู้กับพวกเราอยู่เสมอ หมาป่ามีความแข็งแกร่งในการต่อสู้มากกว่าเรา การต่อสู้ระหว่างเรากับพวกมันกินเวลามาหลายร้อยปี ทุกครั้งเราจะบาดเจ็บและล้มตายมากกว่า พวกแกมีฝีมือการต่อสู้เก่งกาจนัก จะช่วยกำจัดฝูงหมาป่าให้เราได้ไหม?”