ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1881

อู๋เป่ยเปิดใช้ "ดวงตาแห่งมิติ" และพบว่าภายใต้หมอกสีม่วงนั้น มีโลกที่งดงามดั่งสวนสวรรค์ซ่อนอยู่ เป็นโลกที่มีเอกลักษณ์ของตนเอง มีดวงอาทิตย์ ดวงจันทร์ และดวงดาวเคลื่อนที่ไปมา ในพื้นดินมีน้ำและหญ้าอุดมสมบูรณ์ ทิวเขาและสายน้ำสวยงาม สถานที่เช่นนี้จะมีอันตรายได้อย่างไร?

อู๋เป่ยถามปานหยวนว่า "แกลงไปสำรวจที่นั่นหรือยัง?"

ปานหยวนตอบว่า "ยังไม่เคยลงไป แต่จากความทรงจำในสายเลือดของฉัน เมื่อยุคก่อน มีเทพผู้ยิ่งใหญ่ของเผ่าเทพเข้าไปและได้รับประโยชน์มหาศาล ภายหลัง เขากลายเป็นหนึ่งในผู้แข็งแกร่งที่สุดของเผ่าเทพ"

อู๋เป่ยถามต่อว่า "ผู้บำเพ็ญคนอื่นคงจะมาเยือนที่นี่ไม่น้อยใช่ไหม?"

ปานหยวนตอบว่า "ใช่แล้ว ทุกช่วงเวลาจะมีผู้บำเพ็ญจำนวนมากเฉันมาที่นี่ แต่เท่าที่ฉันทราบ ไม่มีใครรอดชีวิตกลับขึ้นมาเลย ไม่ว่าจะเป็นเผ่าเทพ เผ่าพันธุ์มนุษย์ หรือแม้แต่เผ่าปีศาจและเผ่าสัตว์อสูร ทุกคนล้มเหลวทั้งสิ้น"

หลังจากพูดจบ ปานหยวนรีบเตือนอู๋เป่ยทันที "นายท่าน ท่านควรระมัดระวัง ฉันคิดว่าท่านไม่ควรลงไป"

อู๋เป่ยหัวเราะเยาะแล้วพูดว่า "แกคงหวังให้ฉันลงไปใช่ไหม?"

ปานหยวนตกใจ รีบตอบกลับว่า "ฉันไม่กล้าคิดเช่นนั้น!"

อู๋เป่ยกล่าวว่า "ไม่เป็นไร ฉันมาถึงที่นี่แล้ว ฉันจะลงไปสำรวจดูเอง" พูดจบ เขาก็คว้าตัวปานหยวนลงไปพร้อมกัน เข้าสู่หมอกสีม่วง

ปานหยวนไม่คาดคิดว่าอู๋เป่ยจะพามันลงไปด้วย จึงร้องตะโกนว่า "นายท่าน พวกเราไม่ควรไปเลย..."

แต่ก็สายเกินไปแล้ว ทิวทัศน์รอบข้างเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็ว ไม่นานทั้งสองก็ลงสู่พื้นดิน

ทันทีที่เท้าแตะพื้น อู๋เป่ยรู้สึกว่าร่างกายและจิตใจของเขาถูกกดดันอย่างมหาศาล หากเขาไม่แข็งแกร่งพอ ป่านนี้คงล้มลงไปนอนหมดสภาพแล้ว

ส่วนปานหยวนก็อยู่ในสภาพที่ไม่สู้ดีนัก มันตัวสั่นเทิ้ม ไม่สามารถยืนอยู่ได้อย่างมั่นคง

อู๋เป่ยกล่าวว่า "โลกใบนี้แข็งแกร่งมากจริงๆ!"

ปานหยวนตอบว่า "ใช่แล้วนายท่าน ฉันรู้สึกไม่สบายเลย!"