ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1885

อู๋เป่ย ：“กลับชาติมาเกิด? ”

จินซวนเอ๋อร์ ：“มันคือการเปลี่ยนแปลง ทุกๆสามพันปี ราชากิเลนจะเปลี่ยนแปลงหนึ่งครั้ง หลังจากเปลี่ยนแปลงความแข็งแกร่งจะเพิ่มขึ้น แต่ในช่วงสิบปีแรกที่เปลี่ยนแปลง ราชากิเลนจะกลายเป็นลูกกิเลน ดูเหมือนว่า มันเพิ่งจะเปลี่ยนแปลงได้ไม่นาน ความแข็งแกร่งยังไม่ฟื้นตัว”

อู๋เป่ยหัวเราะ และพุ่งเข้าไปหาราชากิเลน ลูกกิเลนโบกกรงเล็บของมัน แม้ว่ามันจะกลายเป็นลูกกิเลน แต่กรงเล็บนี้ก็สามารถสังหารเต้าจุนได้

อย่างไรก็ตาม อู๋เป่ยก็หลบการโจมตีนี้ได้ และคว้าคอมันเอาไว้

ราชากิเลนโกรธจัดและพยายามดิ้นรน แต่เขาก็ไม่สามารถหนีจากเงื้อมมือของอู๋เป่ยได้

“หยุดโวยวายได้แล้ว” อู๋เป่ยตีที่บั้นท้ายของมันหนึ่งที

ราชากิเลนตกตะลึง มนุษย์คนนี้ กล้ามาตีบั้นท้ายของเขา ช่างใจกล้ามาก！

“คำราม！”

มันคำรามด้วยความโกรธ

“ป๊าบ！”

อู๋เป่ยตบหัวมันอีกครั้ง ：“อยู่นิ่งๆ”

ขณะที่พูด เขาก็โยนราชากิเลนเข้าไปในถ้ำสวรรค์

ขณะที่เขากำลังจะก้าวไปข้างหน้า จินซวนเอ๋อร์ก็รีบพูดว่า ：“ซวนเป่ย รังของราชากิเลนน่าจะอยู่บริเวณใกล้เคียง มันอาศัยอยู่ที่นี่มานานมาก ต้องมีของสะสมมากมายแน่นอน พวกเราไปดูกันไหม? ”

ในเมื่ออู๋เป่ยจับตัวราชากิเลนไปแล้ว การไปดูรังของมันก็ไม่ใช่เรื่องที่มากเกินไป ดังนั้นเขาจึงพูดว่า ：“ได้ ไปดูกันเถอะ”

หลังจากเดินทางมาหลายสิบไมล์ ก็เห็นถ้ำภูเขาขนาดใหญ่ หน้าถ้ำภูเขามีโครงกระดูกของสัตว์ร้ายจำนวนนับไม่ถ้วน กองเป็นภูเขา เมื่อมาถึงสถานที่แห่งนี้ แม้แต่สัตว์ดุร้ายที่แข็งแกร่งก็ยังหันกลับและวิ่งหนีด้วยความกลัว ยิ่งไม่ต้องพูดถึงว่าจะไปดูที่หน้าถ้ำ

อู๋เป่ยย่อมไม่กลัว เขามาถึงหน้าถ้ำ และมองเข้าไปเห็นถ้ำนี้ลึกมาก จึงให้ทุกคนรออยู่ที่หน้าถ้ำ เขาจะเข้าไปในถ้ำเอง

หลังจากเดินเลี้ยวเข้าไปสองครั้ง เขารู้สึกว่าข้างในมันเย็นและแห้งมาก หลังจากเดินต่อไปอีกเล็กน้อย ก็เข้าสู่ถ้ำดินขนาดใหญ่ ซึ่งมีเนื้อตากแห้งหลายพันชิ้นห้อยอยู่ข้างใน เนื้อเหล่านี้ล้วนมีประวัติความเป็นมา ระยะเวลาของเนื้อที่ถูกเก็บไว้สั้นที่สุดมีอายุร้อยปีขึ้นไป และยังทาด้วยเครื่องเทศและเกลืออีกด้วย จึงสามารถรับประทานได้ นอกจากนี้ เนื้อตากเหล่านี้ เก็บไว้ยิ่งนานก็ยิ่งมีกลิ่นหอมมากขึ้น

ดวงตาของเขาเป็นประกาย แล้วพูดว่า ：“ราชากิเลนคนนี้เป็นคนชอบกิน”

ดังนั้นเขาจึงไม่เกรงใจ และรีบเก็บเนื้อตากแห้งเหล่านี้ใส่กระเป๋าทันที

เขาเดินต่อไปอีกสักระยะ ก็มาถึงถ้ำที่สอง ที่นี่เก็บแก่นอสูร และเพชรพลอยจินดาไว้ ซึ่งส่วนใหญ่คือแก่นอสูร ดูเหมือนว่า ก่อนหน้านี้ราชากินเลนสังหารเวทย์ปีศาจไปเป็นจำนวนมาก！

มีแก่นอสูรมากกว่าหนึ่งพันอัน ในบรรดานั้นแก่นอสูรที่อ่อนแอที่สุด ก็คือระดับจักรพรรดิมารที่เหลือทิ้งไว้หลังการตาย ล้วนเป็นสิ่งที่ดีในการปรุงยา

อู๋เป่ยยิ้มแล้วพูดว่า ：“มีแก่นอสูรมากมายขนาดนี้ ไม่เลวเลย！”

หลังจากเก็บรวบรวมแก่นอสูรแล้ว เขาเห็นว่าข้างหลังยังมีทางเดิน เขาจึงเดินลึกเข้าไป ในไม่ช้า เขาก็มาถึงถ้ำที่สาม ถ้ำแห่งนี้มีขนาดเล็กลง แต่เก็บผลไม้มากกว่าสิบชนิดเอาไว้

ผลไม้เหล่านี้ ไม่ว่าจะเก็บไว้กี่ปีก็ไม่เน่าเสีย เพราะพวกมันล้วนเป็นสมบัติของสวรรค์！

แน่นอนว่า สำหรับราชากิเลนแล้ว ผลไม้เหล่านี้สำคัญมากกว่าแก่นอสูรเหล่านั้น

“อืม ล้วนเป็นยาศักดิ์สิทธิ์ ยาเทพ และมีมากถึงสอบเจ็ดชนิด！”

เขาเก็บผลไม้เหล่านั้นอย่างมีความสุข และเมื่อมองลึกลงไป เขาก็พบว่ามันนำทางไปยังชั้นเนื้อโลก ที่นั่นเต็มไปด้วยฝ่ามือเปลวไฟและแมกมา

ชายคนนั้นโกรธมาก ：“มนุษย์ผู้ต่ำต้อย เจ้ารู้ไหมว่าข้าคือใคร? ”

สีหน้าของผู้หญิงที่อยู่ข้างหลังดูเยือกเย็น และพูดด้วยเสียงเย็นชาว่า ：“ซวนเอ๋อร์ บอกเขาไป ว่าพี่เขยของเจ้าคือใคร? ”

จินซวนเอ๋อร์ขมวดคิ้วแล้วพูดว่า ：“พี่รอง ทางที่ดีพี่บอกให้พี่เขยวางมือเถอะ เขาไม่ใช่คู่ต่อสู้ของซวนเป่ย！”

พี่รองแสดงสีหน้าดูหมิ่น ：“ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขา? เทียนเจียวลำดับที่เจ็ดแห่งเผ่าเทพ แต่เจ้ากลับบอกว่าเขาไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเผ่าพันธุ์มนุษย์? ”

จินซวนเอ๋อร์ถอนหายใจเบาๆ ：“พี่รอง ข้าไม่ได้พูดเล่น พี่คอยดูพี่เขยด้วย ถ้าเขาทำให้ซวนเป่ยโกรธ ข้าไม่กล้ารับรองว่าซวนเป่ยจะไว้ชีวิตเขา”

จินซวนเอ๋อร์รู้ถึงความแข็งแกร่งของอู๋เป่ย ดังนั้นเธอจึงพูดคำเหล่านี้ออกมา

“โครมคราม！”

ชายคนนั้นก้าวไปข้างหน้า และมีเทพเจ้าปีศาจสามพันคนปรากฏขึ้นข้างหลังเขา ลมปราณของเทพเจ้าปีศาจทุกตนนั้นน่าสะพรึงกลัวอย่างมาก เผยให้เห็นถึงความแข็งแกร่งอันทรงพลัง

“เป็นยังไง? พลังของเทพเจ้าปีศาจสามพันคนนี้เป็นของข้า！ ความแข็งแกร่งของพวกเขาแต่ละคนนั้นเทียบเท่าระดับเต้าจวินของเผ่าพันธุ์มนุษย์！ ตอนนี้ เจ้ายังคิดว่าเจ้าสามารถเอาชนะข้าได้เหรอ? ”

ทันใดนั้น ข้างหลังอู๋เป่ยก็มีแสงหนึ่งร้อยแปดชั้นปรากฏขึ้น หมายถึงศาสตร์ลับแห่งยุคหนึ่งร้อยแปดกระบวน พลังของศาสตร์ลับแห่งยุค สามารถสังหารเต้าจุนหนึ่งท่านได้อย่างง่ายดาย！

ต่อมา ก็มีวงแหวนศักดิ์สิทธิ์แปดร้อยกว่าวงปรากฏขึ้น และพลังของวงแหวนศักดิ์สิทธิ์แต่ละวง ก็น่าทึ่งไม่แพ้กัน

ใบหน้าของชายคนนั้นซีดลง และพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือว่า ：“เจ้า.....เจ้าได้รับพลังอันน่าอัศจรรย์มากมายมาจากไหน? ”

อู๋เป่ย ：“เจ้าแข็งแกร่งมากไม่ใช่เหรอ? มา ชกข้าเลย”

เทียนเจียวแห่งเผ่าเทพท่านนี้ล่าถอยอย่างต่อเนื่อง แล้วพูดว่า ：“ไม่！ ข้าไม่สู้ เจ้าจะฆ่าข้า！” ขณะนี้ ในใจของเขาเต็มไปด้วยความหวาดกลัว