ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1886

อู๋เป่ยเยาะเย้ย ：“ถ้าไม่ใช่เพราะเห็นแก่ที่ซวนเอ๋อร์เรียกเจ้าว่าพี่เขย ข้าจะทุบหัวเจ้าให้แตกด้วยหมัดเดียว！”

ใบหน้าของเทียนเจียวแห่งเผ่าเทพท่านนี้ดูแย่มาก

สีหน้าของพี่รองท่านนั้นยิ่งดูแย่กว่าอีก เธอเพิ่งดูถูกอู๋เป่ย และคิดว่าเขาเป็นเผ่าพันธุ์มนุษย์ไม่คู่ควรกับจินซวนเอ๋อร์ซึ่งเป็นน้องสาวของเธอ แต่ในชั่วพริบตา ชายของเธอก็หน้าซีดเพราะความกลัว ช่างขายขี้หน้าอย่างยิ่ง

“เจ้าอย่าโอหังเกินไป！” พี่รองท่านนี้อดไม่ได้ที่จะตอบกลับ

“ป๊าบ！”

อู๋เป่ยยกมือขึ้นตบหน้าพี่เขยรอง แล้วถามว่า ：“แล้วข้าทำอย่างนี้หมายความว่ายังไงล่ะ? ”

พี่รองตกตะลึง ：“เจ้ากล้าลงมือ！”

“พี่เขยรอง”จ้องมองพี่รองอย่างดุเดือด คิดในใจว่าถ้าเจ้าไม่พูดมาก ข้าก็คงไม่ต้องถูกตบหน้า！

อู๋เป่ย ：“ข้าบอกแล้ว ข้าไม่ฆ่าเจ้า เพราะเห็นแก่ซวนเอ๋อร์ แต่ถ้าเจ้ายังไม่สำนึกอีก ข้ายังจำเป็นต้องไว้หน้าพวกเจ้าอีกเหรอ? ”

พี่รองรู้สึกอับอายอย่างมาก เผ่ามนุษย์ที่เธอดูถูก จะกล้ายโสโอหังขนาดนี้ได้ยังไง?

จินซวนเอ๋อร์ถอนหายใจ ：“พี่รอง ข้ารู้ว่าท่านหยิ่งในศักดิ์ศรี แต่ท่านไม่มีคุณสมบัติที่จะมาวางอำนาจต่อหน้าซวนเป่ย แม้แต่ท่านพ่อเมื่อพบเขา ก็ยังต้องให้เกียรติเขา”

พี่รองตกตะลึง ：“ท่านพ่อต้องให้เกียรติเขาเหรอ? ”

จินซวนเอ๋อร์ไม่ได้อธิบายอะไรมาก และพูดว่า ถึงเวลาท่านก็รู้เอง จากนั้นเธอก็จับมืออู๋เป่ย และเดินทางต่อไป

พี่รองและพี่เขยรอง ตามหลังมาไม่ไกล

“เขาแข็งแกร่งขนาดนั้นเลยเหรอ? ” พี่รองไม่พอใจ และอดไม่ได้ที่จะถามสามีของเธอ

สีหน้าของ“พี่เขยรอง”ดูไม่ค่อยดี ：“ถ้าเขาไม่แข็งแกร่ง ข้าจะล่าถอยเหรอ? เวลาที่เขาปล่อยลมปราณออกมา ข้ารู้สึกว่าข้าอาจจะตายได้ทุกเมื่อ ต่อหน้าเขา ข้าก็เหมือนมดที่อ่อนแอตัวหนึ่ง！”