เข้าสู่ระบบผ่าน

ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1897

จุยเตี้ยนพูดอย่างใจเย็น "หมื่นเหรียญคริสตัลม่วง เทียบเท่ากับทองคำหนึ่งพันสองร้อยล้านเหรียญ ท่านอยากได้เงินมากขนาดนี้ไปทำอะไร?"

อู๋เป่ยหัวเราะเบาๆ "ต้องใช้เงินเยอะในการซื้อยา"

จุยเตี้ยนพูดขึ้นว่า "ฉันให้ท่านยืมได้นะ แต่ดอกเบี้ยวันละห้าเปอร์เซ็นต์"

อู๋เป่ยตกใจจนกระโดดขึ้นมา "ห้าเปอร์เซ็นต์ต่อวัน? วันเดียวก็ต้องจ่ายหกล้านเหรียญทองแล้ว?"

จุยเตี้ยนกลอกตา "หนึ่งเปอร์เซ็นต์น่ะถือว่าต่ำมากแล้วนะ ถ้าท่านไปถามธนาคาร พวกนั้นเก็บอย่างน้อยก็สามเปอร์เซ็นต์"

อู๋เป่ยถาม "แล้วต้องจ่ายดอกเบี้ยบ่อยแค่ไหน?"

จุยเตี้ยนตอบ "ฉันให้เวลาสิบวัน สิบวันหลังจากนั้น ท่านต้องคืนทั้งต้นและดอกเป็นหมื่นสองพันเหรียญคริสตัลม่วง"

อู๋เป่ยคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนตอบ "ตกลง ฉันจะจ่ายคืนแกแน่นอน"

จุยเตี้ยนยิ้ม "ตามฉันมา"

จุยเตี้ยนเดินนำหน้า ส่วนอู๋เป่ยเดินตามหลัง ทั้งม้าและคนเดินทางไปหลายลี้จนมาถึงคฤหาสน์ใหญ่ที่ไม่ไกลนัก

จุยเตี้ยนพูดว่า "เส้าเหนียน มีกุญแจอยู่ใต้แผ่นอานม้าของฉัน ท่านเอามันออกมา"

อู๋เป่ยเอื้อมมือไปล้วงหา และพบว่ามีกุญแจทองอยู่ในนั้น เขาถาม "ใช้เปิดประตูหรือ?"

"มันเป็นของแสดงฐานะ ท่านก็แค่เคาะประตู เมื่อคนข้างในเห็นกุญแจ เขาจะคิดว่าท่านเป็นท่านของที่นี่"

อู๋เป่ยคิดว่ามันน่าสนใจ เขาหัวเราะ "จุยเตี้ยน แกนี่มีแผนเยอะจริงๆ"

จุยเตี้ยนตอบ "ถ้าฉันไม่มีทางหนีสำรองไว้บ้าง คงไม่รอดมาได้จนถึงตอนนี้หรอก"

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดคุณหมอตาวิเศษ