ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1902

ชายคนนั้นเอื้อมมือมาหวังจะจับตัวอู๋เป่ย แต่เมื่อมือของเขายื่นเข้ามาก็ถูกอู๋เป่ยจับไว้เสียก่อน จากนั้นก็จับเขากดลงไปบนพื้น

เข่าของเขาพาดอยู่บนหลังของชายผมเหลือง เจ็บปวดจนต้องร้องขอชีวิต

“แกกล้ามากนะที่มาขู่ฉัน！”

ในขณะที่เขาพูดไป เขาก็หักไหล่ทั้งสองข้างของชายผมเหลืองจนเกิดเสียง ‘กร็อบ’ ชายคนนั้นเจ็บจนอยู่ในสภาพที่ตายแหล่ไม่ตายแหล่

ส่วนคนที่เหลือก็ต่างพากันตกใจ จนชายคนหนึ่งเอ่ยขึ้น “แกรู้หรือเปล่าว่าคนที่แกทำร้ายเป็นใคร？แกเตรียมตัวตายได้เลย！” เมื่อพูดจบทุกคนก็ลุกฮือขึ้นมา

จุยเตี้ยนเอ่ยขึ้นมาอย่างราบเรียบ “ที่แบบนี้ไม่น่าจะมีคนที่มีฝีมือแน่นอน พวกเราพักกันก่อนเถอะ แล้วเดี๋ยวค่อยมาจัดการกับพวกนี้”

อู๋เป่ยหัวเราะ “จุยเตี้ยน ดูเหมือนแกจะเกลียดและขุ่นเคืองใจกับพวกมันมากนะ”

จุยเตี้ยนถอนหายใจออกมา “นายท่านคนเก่าของผม ก็โดนพวกมันฆ่าตายที่นี่แหละ เรื่องนี้คงต้องโทษผมเอง ผมให้เงินเขาไปส่วนหนึ่ง พอพวกมันเห็นเงินก็เลยเกิดความโลภ”

อู๋เป่ย “ฆ่าตาย？”

จุยเตี้ยนพยักหน้าลงเบาๆ “ถนนเส้นนี้มีตระกูลหนึ่งชื่อว่าตระกูลเอ้อ ไม่แน่ว่าเมื่อกี้ก็อาจจะมีคนที่เป็นหนึ่งในตระกูลเอ้อ”

อู๋เป่ยยิ้มและถามขึ้น “แกอยากแก้แค้น？”

จุยเตี้ยนเงียบไปชั่วครู่ “ถ้ามีโอกาส ก็ช่วยผมสั่งสอนไอ้พวกสารเลวพวกนั้นหน่อย”

อู๋เป่ยพยักหน้า “ไม่มีปัญหา”

จุยเตี้ยนกล่าวเสริมอีกเล็กน้อย “ใช่แล้ว ที่คนของตระกูลเอ้อออกมาอาละวาดตามตลาดได้ ก็เพราะว่าตระกูลนี้มีอัจฉริยะคนหนึ่งที่มีพลังยุทธ์สูงมาก”

อู๋เป่ย “สูงแค่ไหน？”