ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1957

อู๋เป่ย และหญิงสาวกลุ่มหนึ่งได้พูดคุยเรื่องนี้กันหลังจากนั้นไม่นาน เขาก็กลับไปที่พระราชวังในอิ๋งโจว ในขณะนี้ เขากลายเป็นรูปร่างของอิ๋วหวงอย่างสมบูรณ์ และได้รับความทรงจำทั้งหมดของอิ๋วหวง ดังนั้นเสียงและการเคลื่อนไหวของเขาก็เหมือนกับอิ๋วหวงอย่างไม่มีข้อแตกต่าง

เมื่ออู๋เป่ย มาถึงพระราชวัง พอลงมาถึงพื้น ด้านข้างก็มีองครักษ์สี่คนปรากฏตัวขึ้น องครักษ์เหล่านี้มีพลังยุทธ์สูงและกล่าวอย่างเคารพว่า “ฝ่าบาท!”

อู๋เป่ยพยักหน้า ก่อนที่เขาจะเดินกลับ ทันใดนั้น ท้องฟ้าก็เกิดเสียงฟ้าร้องดังสนั่น และเขาก็รู้สึกถึงพลังแปลกประหลาดที่เกิดขึ้นภายในร่างกาย พลังอันแข็งแกร่งของเขาถูกกดทับลง และพลังบางอย่างที่ไม่ใช่ของเขาก็เริ่มเกิดขึ้น ในขณะเดียวกัน รูปร่างและหน้าตาของเขาก็ถูกยึดติด ไม่สามารถกลับคืนเป็นรูปร่างเดิมได้ และความทรงจำของอิ๋วหวงที่เขาดูดซึมเข้ามาก็เริ่มคุกคามจิตสำนึกของเขา ต้องการครอบงำปราชญ์จิตสำนึกของเขา

อู๋เป่ย ตกใจมากและอุทานว่า “เกิดอะไรขึ้น!”

“ปั้งปั้ง!”

ท้องฟ้าดังสนั่นอีกครั้ง ปราชญ์จิตสำนึกของเขามีความคลุมเครือ ดีที่เขามีพลังมากและสามารถฟื้นฟูสติได้เร็ว แต่ปราชญ์จิตสำนึกของอิ๋วหวงเริ่มมีอิทธิพลต่อเขา อารมณ์ของอิ๋วหวงก็เริ่มส่งผลต่ออู๋เป่ย

อู๋เป่ย ค่อยๆ ตั้งสติ เขารู้สึกถึงพลังนั้นและพบว่ามันเป็นคำสาปที่ทรงพลังมาก คำสาปนี้น่าจะเกิดขึ้นกับอิ๋วหวง และมันเป็นคำสาปอมตะ เมื่ออิ๋วหวงถูกทำร้าย คำสาปนี้จะกลับมาสร้างอิ๋วหวงใหม่ขึ้นโดยใช้ความทรงจำของเขาเป็นศูนย์กลาง เนื่องจากอู๋เป่ยได้รับความทรงจำของอิ๋วหวงและเปลี่ยนรูปร่างเป็นเขา ทำให้คำสาปนี้ส่งผลกับเขาโดยตรง

สิ่งที่ทำให้เขาตกใจมากขึ้นคือ คำสาปนี้ยังครอบคลุมโชคชะตาและชะตากรรมของอิ๋วหวงมาถึงเขาด้วย ตอนนี้เขากลายเป็นอิ๋วหวงโดยสมบูรณ์!

โชคดีที่อู๋เป่ยมีพลังมาก คำสาปไม่สามารถลบล้างเจตจำนงของเขาได้ และไม่สามารถกดขี่พลังของเขาไปตลอด

แม้ว่าจะเป็นเช่นนั้น อู๋เป่ยก็ยังรู้สึกปวดหัว เพราะหลังจากที่เขากลายเป็นอิ๋วหวงแล้ว พลังของเขาก็ลดลงอย่างมาก และหลายๆ สิ่งก็ไม่สามารถทำได้

เขากลับไปที่ห้องนอนของอิ๋วหวง และมีข้าราชการในพระราชวังคนหนึ่งเดินเข้ามา ถือถาดที่มีฉลากยี่สิบสี่ใบ ซึ่งเป็นการจับสลากในพระราชวัง ใครได้ป้ายไหน ก็จะไปพักกับสนมคนนั้นในคืนนั้น

ตอนนี้อู๋เป่ยรู้สึกยุ่งเหยิง ไม่มีอารมณ์ที่จะจับสลาก เขาก็โบกมือและพูดว่า “คืนนี้ไม่ต้องแล้ว”

ข้าราชการในพระราชวังรีบพูดว่า: “ฝ่าบาท พระมเหสีใหญ่ได้กล่าวว่า ท่านไม่ได้เข้าใกล้พระนางทั้งหลายมาหนึ่งเดือนแล้ว หากท่านยังปล่อยปละละเลยเช่นนี้ จะทำให้พระนางเหล่านั้นเย็นชากับท่าน”