ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1999

กลับมาถึงเมืองหยวนตู อู๋เป่ยพบว่า จำนวนผู้คนในเมืองเพิ่มขึ้นหนึ่งเท่าอย่างกะทันหัน ที่แท้ เรื่องที่เกิดขึ้นในเมืองหยวนตูแพร่กระจายออกไป นักล่าสัตว์ประหลาดและผู้คนจากพื้นที่อื่นจำนวนมาก มาพึ่งอาศัยทีละคน

พื้นที่ของเมืองหยวนตูมีจำกัด ตอนนี้หลายคนไม่มีที่อยู่อาศัย ทำได้แค่อยู่ที่นอกประตูชั่วคราว

เดิมทีอู๋เป่ยเป็นแค่คนสัญจรไปมาเท่านั้น จะจากไปเมื่อถึงเวลาอันสมควร แต่ยิ่งกว่านั้นเขาเป็นถึงจักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์ เป็นจักรพรรดิมนุษย์ เห็นสถานการณ์แบบนี้ แน่นอนจัดกำลังคน ขยายเขตเมือง และรวบรวมคนเหล่านี้

หลายวันผ่านไป หม่าเป่าอวี่มารายงาน บอกว่ามีผู้หญิงชื่อเชียนเสวี่ยหลิงเจียวมาหาเขา

อู๋เป่ยดีใจอย่างมาก ให้เธอมาหาทันที

ตอนที่พบเชียนเสวี่ยหลิงเจียวอีกครั้ง อีกฝ่ายเหมือนกับเขา ออร่าเปลี่ยนไปอย่างมาก แตกต่างจากเมื่อก่อนโดยสิ้นเชิง แต่รูปลักษณ์และการแสดงออกกลับไม่ได้แย่เลย

“เพื่อนหลี่!” เชียนเสวี่ยหลิงเจียวยิ้มเล็กน้อย

อู๋เป่ยพยักหน้า : “แม่นางเชียนเสวี่ย คุณไม่เป็นอะไรก็ดีแล้ว ช่วงเวลาที่ผ่านมา คุณอยู่ไหนเหรอ”

เชียนเสวี่ยหลิงเจียว : “ฉันโชคดีอย่างมาก ตกมาอยู่ในตระกูลที่ร่ำรวย ห่างจากที่นี่ไปหมื่นกว่าไมล์ ต่อมา ได้ยินมาว่าทางนี้มีคนใหญ่โตคนหนึ่ง เอาชนะสัตว์ประหลาดระดับเก้า ถือเป็นความหวังสำหรับอนาคตของมนุษยชาติ ฉันรู้ว่าคนผู้นี้ต้องเป็นคุณอย่างแน่นอน จึงเร่งมาด้วยความเร่งรีบ”

อู๋เป่ย : “พลังยุทธ์ของคุณ ถึงขั้นจิตวิญญาณแล้ว ไม่เลว”

เชียนเสวี่ยหลิงเจียว : “ห่างชั้นกับคุณชายอย่างมาก ตอนนี้ ควรพิจารณาว่าจะออกไปยังไงดี”

อู๋เป่ย : “ไม่รีบ นี่น่าจะเป็นการจำลองสถานการณ์หลังภัยพิบัติ ถ้าหากสามารถอยู่ที่นี่ได้อย่างปลอดภัยเป็นการดีที่สุด รอจนกว่าภัยพิบัติที่แท้จริงจะมาถึง พวกเราก็ไม่ต้องกลัวอีกต่อไป”

หลังจากนั้นเขาพูดต่อ : “เมืองแห่งนี้มีคนมากมาย ต้องการผู้ดูแล คุณช่วยผมดูแลชั่วคราวนะ”

แบบนี้ไปเรื่อยๆ เมืองหยวนตูเริ่มขยายตัวบนพื้นฐานเดิม เพียงแต่ อู๋เป่ยมีแผนการของเขา เขาจะอยู่ที่นี่ตลอดไปไม่ได้ ดังนั้นเขาจึงตัดสินใจสร้างแนวป้องกันการรุกรานของสัตว์ประหลาด

ตอนนี้เขาเป็นผู้แข็งแกร่งจอมเวทย์ระดับห้าแล้ว สามารถสร้างค่ายกลได้ ค่ายกลเหล่านี้ เพียงแค่ใส่เหรียญวิญญาณตรงเวลา มันก็จะทำงาน เพียงพอที่จะปกป้องความปลอดภัยของประชาชน สร้างเขตปลอดภัยที่แท้จริง

แน่นอน ถ้าหากมีแค่ค่ายกลปกป้อง วันหนึ่งมันก็จะถูกทำลาย ดังนั้นเขาจึงยังคงต้องปลูกฝังกลุ่มคนที่สามารถต่อสู้เก่งออกมา ฝึกฝนพวกเขา ทำให้พวกเขาสามารถปกป้องตัวเองได้

ตามประสบการณ์ก่อนหน้านี้ ค่ายกลใหญ่ที่เขาสร้างขึ้นชาญฉลาดอย่างมาก ประกอบด้วยค่ายกลเล็กๆ จำนวนมาก ต่อให้ถูกทำลายไปบางส่วน ก็ไม่มีผลกระทบต่อค่ายกลใหญ่ นอกจากนี้ ทุกค่ายกลเล็ก สามารถควบคุมและใช้งานโดยคนจำนวนไม่มาก

นอกจากนี้ เขาเลือกจอมเวทย์กลุ่มหนึ่งออกมาจากท่ามกลางฝูงชน สอนวิธีการติดตั้งค่ายกลให้กับพวกเขา แบบนี้ ต่อให้เขาจากไปในอนาคต คนเหล่านี้ก็สามารถปกป้องตัวเองได้

ด้วยการขยายตัวของเมืองหยวนตู มีคนมาที่นี่มากขึ้นเรื่อยๆ โดยเฉพาะยอดฝีมือระดับจอมเวทย์และขั้นจิตวิญญาณ ส่วนใหญ่ล้วนแล้วมาจากแดนไกล

นอกจากนี้ คนเหล่านี้โดยทั่วไปแล้วไม่ได้มามือเปล่า ทุกคนล้วนแล้วมีของขวัญบางส่วน มาเยี่ยมเยือนอู๋เป่ย ข้างในนี้ ส่วนใหญ่เป็นสมุนไพร

ภายในพริบตา ก็ผ่านไปหนึ่งเดือนแล้ว อู๋เป่ยพาจอมเวทย์นับร้อยคนสร้างค่ายกลขนาดใหญ่ออกมา ค่ายกลใหญ่นี้ สร้างตามแนวกำแพงเมือง เป็นรูปสี่เหลี่ยมจัตุรัส ทุกด้านยาวสองร้อยไมล์ สามารถอาศัยอยู่ในนั้นได้มากถึงหลายร้อยล้านคน

แน่นอน นี่เป็นแค่การเริ่มต้น จะมีจอมเวทย์มากขึ้นในอนาคต สร้างเขตปลอดภัยมากขึ้น

ช่วงที่ผ่านมา อู๋เป่ยก็มีการฝึกฝนและปรุงยา ค่อยๆ ค้นพบความหมายอันมหัศจรรย์ของขั้นตงเทียน

วันนี้ เขากำลังนั่งอยู่บนหอคอยที่สูงที่สุดในเมืองหยวนตู เฝ้าดูทั้งเมือง มองขึ้นไปบนฟ้า รู้สึกได้ถึงบางอย่างในใจ

หลังจากไม่กี่ลมหายใจ ฝ่ามือของเขาขวาหันไปท้องฟ้า ฝ่ามือซ้ายหันไปทางพื้นดิน มีอักขระยันต์ปรากฏขึ้นแต่ละข้าง บนเรียกยันต์สวรรค์ สื่อสารกับสวรรค์ ล่างเรียกยันต์โลก สามารถสื่อสารกับโลกได้

ในเวลานี้ เขากลายเป็นขั้นตงเทียนระดับหนึ่งได้สำเร็จ สะพานแห่งสวรรค์และโลก สร้างสะพานระหว่างสวรรค์และโลก ดูดซับความลึกลับของสวรรค์และโลก

เชียนเสวี่ยหลิงเจียว : “มีแค่ที่เดียวที่เคยถูกเปิด”

อู๋เป่ย : “พวกเราไปดูสถานที่ที่ไม่เคยถูกเปิดดีกว่า”

ทั้งสองคนเดินอยุ่ที่หนทางแห่งผู้เที่ยงแท้สักพักหนึ่ง มีทางแยกอยู่ข้างหน้า เชื่อมต่อกับยอดเขาที่ลอยอยู่ในความว่างเปล่า มีพื้นที่โล่งอยู่ที่ใต้เชิงเขา ในเวลานี้มีผู้ฝึกฝนหลายสิบคนรวมตัวกันอยู่ที่นั่น

เชียนเสวี่ยหลิงเจียวมองเขาศักดิ์สิทธิ์หนึ่งที พูด : “นี่คือยอดเขาเทียนเยว่ เป็นแหล่งสมบัติอันโด่งดัง แต่ตลอดทุกยุคสมัย ยังไม่มีใครสามารถเปิดคลังสมบัติแห่งนี้ได้”

อู๋เป่ย : “รู้ไหมว่าข้างในซ่อนสมบัติอะไรเอาไว้”

เชียนเสวี่ยหลิงเจียว : “มันเขียนไว้บนกำแพงภูเขา”

ทั้งสองคนเข้าไปในทางแยก เดินทางไปยอดเขาเทียนเยว่ เพียงแต่ ระหว่างทางแยก มีผู้ฝึกฝนสองคนเฝ้าอยู่ ขวางทางเดินของอู๋เป่ยและเชียนเสวี่ยหลิงเจียว

ผู้ฝึกฝนสองคนนี้ ทั้งตัวปกคลุมไปด้วยเส้นสีดำ ศีรษะเรียบ มีตาสี่ตา ตาข้างหนึ่งจ้องมองไปในทิศทางเดียว และมือทั้งสองข้างก็ถือดาบสั้น

ผู้ฝึกฝนอีกคนหนึ่งมีรูปร่างเพรียวบาง ดูคล้ายกับมนุษย์ แต่หลับตาทั้งสองข้าง มีผ้าสีดำปกคลุมอยู่ มีเดือยกระดูกสิบสองอันที่มีความยาวต่างกันบนกระดูกสันหลังของเขา นอกจากนี้ยังมีชั้นเกล็ดละเอียดสีฟ้าอ่อนอยู่บนผิว

มองเห็นสองคนนี้ขวางทางเดิน เชียนเสวี่ยหลิงเจียวพูดอย่างไม่แยแส : “คุณชายตาบอด คุณชายสี่ตา พวกคุณจะทำอะไร”

ผู้ฝึกฝนสี่ตาพูดอย่างเย็นชา : “ถนนสายนี้ถูกปิด เทพธิดาหลิงเจียว เชิญกลับไปได้แล้ว”

เชียนเสวี่ยหลิงเจียว : “ฉันขอเตือนให้พวกคุณหลบไป ไม่อย่างนั้นอย่าโทษฉันไม่เกรงใจ”

คุณชายตาบอดสะบัดดาบยาวในมือเบาๆหนึ่งที พูดอย่างไม่แยแส : “คุณสามารถลองได้”