ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 2038

หลู่เซินรีบพูดขึ้นว่า "เรื่องนี้ข้ารู้ดีเลย ในแต่ละเมืองจะมีร้านขายสมุนไพรอยู่มากมาย แต่สมุนไพรที่ขายในร้านเหล่านี้ล้วนถูกส่งมาจากเมืองจู้เซี่ยงทั้งนั้น ในเมืองจู้เซี่ยงนี้มีตลาดสมุนไพรที่ใหญ่ที่สุดในประเทศของเรา แม้แต่พ่อค้าจากต่างแดนยังเดินทางมาค้าขาย สมุนไพรที่นั่นมีครบครันที่สุด"

อู๋เป่ยถามว่า "เมืองจู้เซี่ยงอยู่ไกลจากที่นี่หรือไม่?"

หลู่เซินหัวเราะและตอบว่า "ไม่ไกลเท่าไร หากขี่ม้าไปก็ใช้เวลาเพียงสองถึงสามวันเท่านั้น"

อู๋เป่ยพูดว่า "ขอบคุณที่บอกข้า"

"หมอเทวดาอู๋เกรงใจเกินไปแล้ว" หลังจากพูดคุยอีกสองสามคำ อู๋เป่ยก็ขอตัวเดินทางต่อ

เมื่อเขามาถึงที่ลับตาผู้คน เขาจึงเปลี่ยนกลับไปสวมเสื้อผ้าชุดเดิม ก่อนจะเดินกลับไปยังจวนตระกูลฉู่

ทันทีที่เขาเดินกลับมาถึงลานบ้าน ก็ได้ยินเสียงผู้หญิงคนหนึ่งกำลังด่าทออย่างรุนแรง และอีกด้านหนึ่งก็ได้ยินเสียงของหลินเซียนรุ่ยที่เอาแต่กล่าวคำขอโทษไม่หยุด

"หึ! หลินเซียนรุ่ย เจ้าเห็นบ้านเกิดของเจ้าว่าเป็นอะไร? พอไม่มีเงินก็กล้าหน้าด้านไปขอยืม? เจ้าช่างกล้าจริงๆ พูดออกมาได้ว่าอยากยืมตั้งห้าสิบเหรียญทอง หากวันนี้ข้าไม่จำเป็นต้องใช้เงินจนพี่ชายเจ้าไม่มีเงินให้ข้าใช้ ข้าคงไม่รู้ว่าเขาเอาเงินไปให้เจ้า! หึ เจ้าคือตัวซวยชัดๆสมควรแล้วที่เสียลูกชายไป!"

เมื่อถูกพูดถึงลูกชายตัวเอง หลินเซียนรุ่ยเงยหน้าขึ้นทันที พูดว่า "พี่สะใภ้ ลูกชายของข้าไม่ได้ตาย!"

ผู้หญิงคนนั้นหัวเราะเยาะและพูดด้วยน้ำเสียงเย้ยหยัน "ยังไม่ตาย? เจ้าไปหลอกผีที่ไหนกัน..."

เธอพูดยังไม่ทันจบ ประตูใหญ่ก็ถูกผลักเปิดออก จากนั้นฉู่หานก็เดินเข้ามา หญิงคนนั้นตกใจจนร้องลั่น "ผี!!"

"อย่าร้อง ข้าคือคน ไม่ใช่ผี" อู๋เป่ยพูดด้วยน้ำเสียงเรียบๆก่อนจะโยนถุงเงินที่มีเหรียญทองห้าสิบเหรียญให้กับเธอ "นี่คือเงินที่แม่ข้ายืมจากตระกูลเจ้า คืนให้เจ้าแล้ว"

ผู้หญิงคนนั้นก็คือพี่สะใภ้ของฉู่หาน จากความทรงจำของฉู่หาน เขารู้ดีว่านางเป็นคนเห็นแก่ตัวและเอาเปรียบผู้อื่นมาก่อน ในอดีตตอนที่ตระกูลฉู่ยังให้ความสำคัญกับฉู่หาน นางยังประจบหลินเซียนรุ่ยอยู่เลย แต่พอตระกูลฉู่เปลี่ยนไป นางกลับทำตัวตรงกันข้าม แม้กระทั่งเงินเพียงห้าสิบเหรียญทองก็ยังไม่ยอมให้ยืม และเร่งให้คืนเงินทันที

หญิงคนนั้นนับเงินและเมื่อพบว่าครบจำนวน ก็แค่นเสียงเยาะ "ดอกเบี้ยข้าจะมาเก็บทีหลัง จำไว้ล่ะ อย่ามายืมเงินตระกูลเราอีก!"

"ไสหัวไป!"

หญิงกลางคนโกรธจัด ตั้งท่าจะเถียงกลับ แต่เมื่อเห็นแววตาเยือกเย็นของอู๋เป่ย คำพูดทั้งหมดกลับถูกกลืนลงคอ และเธอก็หมุนตัวเดินจากไป

หลินเซียนรุ่ยตกใจไม่น้อย จึงถามขึ้นว่า "หานเอ๋อร์ เจ้าหาเงินมาจากไหน?"