ฉู่ฉางเกิงจ้องมองลูกชายของเขาอย่างลึกซึ้งแล้วพูดว่า “ไปเบิกเหรียญทอง 1,000 เหรียญที่ห้องการเงินเถอะ”
“ขอรับ” อู๋เป่ยหันหลังเดินออกไป
ฉู่อิงมองแผ่นหลังของอู๋เป่ยที่เดินห่างออกไปแล้วพูดว่า “ท่านพ่อขอรับ ตอนนี้ข้ามีเส้นชีพจรระดับทองแดง ซึ่งสูงกว่าระดับเหลืองถึงสองขั้นแล้วนะขอรับ ฉู่หานมันกลายเป็นคนไร้ค่าไปแล้ว ทำไมถึงยังต้องเสียทรัพยากรให้กับมันอีกล่ะ?”
ฉู่ฉางเกิงลูบศีรษะของฉู่อิงแล้วพูดว่า “อิงเอ๋อร์ เรื่องเส้นชีพจรระดับทองแดงของลูก อย่าบอกใครเด็ดขาด เรื่องนี้ต้องมีแค่เราสองคนที่รู้”
ฉู่อิงพยักหน้าแล้วตอบว่า “ขอรับ อิงเอ๋อร์เข้าใจ ถ้าบอกคนอื่น คนอื่นอาจหาทางทำร้ายข้าได้”
ฉู่ฉางเกิงถอนหายใจเบาๆ แล้วพูดว่า “ฉู่หาน เป็นตัวอย่างที่ดีของเรื่องนี้”
อู๋เป่ยเดินตรงไปที่ห้องการเงินเพื่อเบิกเหรียญทอง 1,000 เหรียญ หลังจากนั้นเขาก็กลับบ้าน
หลินเซียนรุ่ยได้กลับมาถึงบ้านแล้วพร้อมกับซื้ออาหารจำนวนมากกลับมา เธอยิ้มแล้วพูดว่า “หานเอ๋อ ตอนบ่ายแม่จะทำอาหารที่ลูกชอบที่สุดให้หลายๆอย่าง”
อู๋เป่ยยิ้มแล้วพูดว่า “ดีเลยขอรับ ท่านแม่ไม่ต้องลำบากขนาดนั้นหรอกครับ ให้ผมจ้างสาวใช้มาช่วยงานเถอะ”
หลินเซียนรุ่ยตอบว่า “ไม่เป็นไร แม่ทำเองได้”
ที่จริงแล้ว ก่อนหน้านี้บ้านนี้เคยมีสาวใช้สองคน แต่ไม่นานมานี้ถูกฮูหยินคนโตเรียกตัวไป หลินเซียนรุ่ยก็ไม่สามารถทำอะไรได้
อู๋เป่ยพูดว่า “แม่ครับ ชีวิตของเราจะดีขึ้นเรื่อยๆ ต่อไปข้าจะจ้างสาวใช้ร้อยคนมาคอยดูแลท่านแม่”
หลินเซียนรุ่ยหัวเราะแล้วพูดว่า “ดีเลย แม่จะรอวันนั้น”
ในสองวันต่อมา อู๋เป่ยยังคงเตรียมการสร้างรากฐานต่อไป แม้ว่ายังไม่มีสมุนไพรที่ต้องการ แต่เขาก็เริ่มต้นด้วยการเตรียมการล่วงหน้า ซื้อสมุนไพรธรรมดาๆ บางอย่างมาใช้เพื่อปรับปรุงสภาพร่างกายของตัวเอง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดคุณหมอตาวิเศษ
ก็แค่นิยายก๊อปปี้เนื้อเรื่องกันไปมาทำไมต้องเสียตังอ่าน😛😛😛...
ชอบอ่านฟรีมากกว่า555...
เวปนี้เสียเงินด้วยหรือผมอ่านมาหลายเรื่องแล้วผึ่งมาเจอระยะหลังต้องเสียเงิน...
น่าจะมีหักทาง ทรูมันนี่วอเล็ตบ้างนะคับ...
ใครเคยเติมบ้างแล้วครับ เติมแล้วเป็นอย่างไรบ้าง...
แล้วเติมเหรียญยังงัย...
อ่านมาเพิ่นๆหลังๆมาเสียตังซะแล้ว...
มีหลายตอนไม่ได้อ่านครบอยากปืนยิงคนดูแลจังลงก็ไม่ครบดีดูแลไม่ได้เรื่องของครอบครัวคนดูแลมีแต่ความชิบหาย...
619 หายไปตอนนึงนะ...
ด้วยความเคารพนะครับ หลังๆ มานี่ดูเหมือนไม่ค่อยใส่ใจเลย ตอนละ 2-3 บรรทัด เห็น 2-3 เรื่องล่ะ เหมือนรีบเอามาลง แต่ไม่ได้ตรวจสอบเนื้อหาข้างในเลยว่าตอนที่ลงมีเนื้อหาครบสมบูรณ์หรือไม่...