“อาจารย์ไป๋ปิงจะมาทำไม?” เขาสงสัยมาก
เหอซินอี้ “คุณไม่รู้ใช่ไหม? อาจารย์ไป๋ปิงตอนนี้เป็นแฟนของหลัวจื่อชง และงานนี้ก็ริเริ่มโดยหลัวจื่อชง”
“บ้าอะไร ไม่มีทาง?” อู๋เป่ยเกือบจะกระโดดขึ้นจากที่นั่งของเขา
เขาอดไม่ได้ที่จะประหลาดใจหลัวจื่อชง หรือที่รู้จักในชื่อเจ้าอ้วนหลัว สูงเพียงหนึ่งร้อยห้าสิบเซนติเมตร และหนักกว่าสองร้อยปอนด์ เขาไม่หล่อเลย และผลการเรียนก็ต่ำกว่าค่าเฉลี่ยด้วย ที่สำคัญที่สุด หลัวคนนี้ชอบสร้างปัญหาให้กับเพื่อนร่วมชั้น
เหอซินอี้ “ฉันดีใจที่เห็นคุณประหลาดใจมาก”
อู๋เป่ยถอนหายใจ “คุณล้อเล่นหรือเปล่า?”
เขามีความรู้สึกพิเศษต่อไป๋ปิง และเมื่อได้ยินข่าวนี้ เขาก็อยากจะสาปแช่ง
เหอซินอี้ “จริงสิ ตอนนี้ครูไป๋ปิงเป็นแฟนของหลัวจื่อชงจริงๆ คุณรู้จักตัวตนของหลัวจื่อชงไหม?”
อู๋เป่ย “ตัวตนอะไร? เขาเป็นคนรุ่นที่สองที่ร่ำรวยมหาศาลซ่อนตัวอยู่ในชาวบ้านหรือไม่?”
“เกือบแล้ว” เหอซินอี้พูด “ว่ากันว่าจู่ๆหลัวจื่อชงก็รวยตั้งแต่เรียนปีที่สอง เขาเลิกเรียนตั้งแต่ปีสามและเริ่มทำธุรกิจค้าของเก่า ว่ากันว่าตอนนี้ทรัพย์สินของเขามีมากกว่าหมื่นล้านแล้ว”
อู๋เป่ยเหล่ตาของเขา ทำรายได้กว่าหมื่นล้านต่อปี เป็นไปได้ไหมที่หลัวจื่อชงจะมีการผจญภัยเหมือนเขา?
เหอซินอี้หันศีรษะของเธอและเหลือบมองเขา “พวกคุณดูเหมือนจะมีความคิดเกี่ยวกับอาจารย์ไป๋ปิงที่ไม่บริสุทธิ์เกินไป”
อู๋เป่ย “ผู้ชายที่บริสุทธิ์ ไม่ใช่ผู้ชายอย่างแน่นอน”
เหอซินอี้เหล่ตามองเขา ถามว่า “คุณจะไปไหม?”
“ไป” อู๋เป่ยลังเลและพูด
เหอซินอี้ “เยี่ยมมาก ฉันได้คัดเลือกเพื่อนร่วมชั้นเก่าอีกคนแล้ว”
อู๋เป่ย “ปาร์ตี้ในคืนพรุ่งนี้ริเริ่มโดยหลัวจื่อชง?”
เหอซินอี้พยักหน้า “ใช่ หลัวจื่อชงบอกว่าเขาจะออกค่าใช้จ่ายทั้งหมดสำหรับปาร์ตี้ แน่นอนว่าทุกคนไม่คัดค้าน ใครทำให้เขารวยขนาดนั้น”
ขณะที่พวกเขาพูด รถก็มาถึงใกล้กับทะเลสาบตะวันออก อู๋เป่ยก็ลงจากรถและบอกลาเหอซินอี้
เขาดูงุนงง พึมพำว่า “ไป๋ปิงสามารถเป็นแฟนของหลัวจื่อชงได้เหรอ พระเจ้าบ้าไปแล้วหรือเปล่า?”
เขายังคงไม่อยากเชื่อ ไป๋ปิงเป็นเทพธิดาในใจของเขา เธอเป็นคนบริสุทธิ์ ใจดี และสวยงามชายผู้มั่งคั่งโดดเด่นหลายคนติดตามเธอ แต่เธอไม่เคยแสดงความสนใจเลย ทำไมเธอถึงตกหลุมรักหลัวจื่อชง?
“ต้องมีปัญหากับเรื่องนี้แน่ๆ” เขาคิดกับตัวเอง
เขาจำไป๋ปิงได้เสมอและมักจะฝันถึงเธอ ไม่ใช่เพราะเขาหลงใหลในความงามของเธอ แต่เพราะเขาชอบความใจดีและความบริสุทธิ์ของเธอ
คืนหนึ่ง เขาและเพื่อนๆออกไปดื่มเหล้า ลงเอยด้วยการเขียนจดหมายรักและวางไว้บนโต๊ะของไป๋ปิงในห้องทำงานของเธอ
น่าเสียดายที่เซวียขวงเห็นจดหมาย เซวียขวงนำจดหมายรักไปที่ชั้นเรียนและอ่านออกเสียง
โชคดีที่จดหมายไม่ได้ลงนาม ดังนั้นทุกคนจึงหัวเราะ ไม่รู้ว่าเขียนโดยอู๋เป่ย
ไป๋ปิงเดินเข้าไปในห้องเรียนและเห็นจดหมายรัก เธอรู้จักลายมือของทุกคนเป็นอย่างดีและสามารถบอกได้ทันทีว่าเขียนโดยอู๋เป่ย
อู๋เป่ยยังจำได้ว่า ไป๋ปิงจ้องมองเขาอย่างอ่อนโยนซึ่งดูเหมือนจะทั้งโกรธและยิ้มในเวลานั้น เขากลัวก็เลยก้มหน้าลงทันที โดยคิดว่าแย่แล้ว!
อย่างไรก็ตาม ไป๋ปิงไม่ได้พูดถึงชื่อของอู๋เป่ยเลย เธอดุเซวียขวง และจากไปพร้อมกับจดหมายรัก
สำหรับภาคการศึกษาถัดไป ไป๋ปิงจะถามคำถามอู๋เป่ยในทุกชั้นเรียน อู๋เป่ยรู้ว่านี่คือ “การลงโทษ” ของไป๋ปิงที่มีต่อเขา เขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากจำบทเรียนของเขาทุกวัน สิ่งนี้นำไปสู่การปรับปรุงเกรดภาษาของเขา และในการสอบเข้าวิทยาลัย เขาได้คะแนนหนึ่งร้อยสี่สิบจากหนึ่งร้อยห้าสิบในกระดาษ
เพราะไป๋ปิงการเรียนถึงได้ก้าวกระโดด ปีนั้นก็อายุเพียงยี่สิบปี มันเป็นช่วงเวลาที่สวยงามที่สุดในชีวิต ตอนนี้ห้าปีผ่านไปในพริบตา และภาพของเธอในความคิดของอู๋เป่ยก็ยังคงเหมือนกับในตอนนั้น
เมื่อเขากลับถึงบ้าน เขาพบว่าเขาถูกเพิ่มเข้ากลุ่มแชทโดยเหอซินอี้ ซึ่งเรียกว่า “คืนสู่เหย้าห้าปี” คนในกลุ่มเป็นเพื่อนร่วมชั้นมัธยมปลายที่จะเข้าร่วมการชุมนุมในวันพรุ่งนี้
เขาเหลือบมองอย่างรวดเร็วและเห็นเซวียขวง หลัวจื่อชง และคนอื่นๆบางคนเขารู้จักและบางคนไม่รู้จัก รวมแล้วน้อยกว่ายี่สิบคน ไป๋ปิงอยู่ในกลุ่มด้วย
อู๋เป่ยดูรูปโปรไฟล์ของไป๋ปิง ซึ่งเป็นดอกบัวสีขาวกำลังจะบาน หลังจากลังเลอยู่ครู่หนึ่ง เขาก็ยังสมัครเพิ่มเธอเป็นเพื่อน
อย่างไรก็ตาม ไม่มีการตอบสนองเป็นเวลานาน และเขาก็อดรู้สึกผิดหวังไม่ได้ บางทีไป๋ปิงอาจจำเขาไม่ได้อีกต่อไป?
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดคุณหมอตาวิเศษ
เวปนี้เสียเงินด้วยหรือผมอ่านมาหลายเรื่องแล้วผึ่งมาเจอระยะหลังต้องเสียเงิน...
น่าจะมีหักทาง ทรูมันนี่วอเล็ตบ้างนะคับ...
ใครเคยเติมบ้างแล้วครับ เติมแล้วเป็นอย่างไรบ้าง...
แล้วเติมเหรียญยังงัย...
อ่านมาเพิ่นๆหลังๆมาเสียตังซะแล้ว...
มีหลายตอนไม่ได้อ่านครบอยากปืนยิงคนดูแลจังลงก็ไม่ครบดีดูแลไม่ได้เรื่องของครอบครัวคนดูแลมีแต่ความชิบหาย...
619 หายไปตอนนึงนะ...
ด้วยความเคารพนะครับ หลังๆ มานี่ดูเหมือนไม่ค่อยใส่ใจเลย ตอนละ 2-3 บรรทัด เห็น 2-3 เรื่องล่ะ เหมือนรีบเอามาลง แต่ไม่ได้ตรวจสอบเนื้อหาข้างในเลยว่าตอนที่ลงมีเนื้อหาครบสมบูรณ์หรือไม่...
เหลือตอนละ5บรรทัดแล้วครับหลายตอนแล้วครับ...
รบกวนเรียนถามหน่อยครับ ทำไมหลังๆจึงเพี้ยนไปหมด จากนิยายดีๆจนอ่านไม่รู้เรื่อง มีบทละ 5 บรรทัด พอขึ้นบทใหม่เป็นคนละตอนกันเลยครับ แอดและคณะควรตรวจดูก่อนโพสต์นะครับ...