ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 209

เหอซินอี๋หยิบมือถือออกมา แล้วก็ทำการค้นหาบนเว็บไซต์ของกรมรักษาความสงบ บนเว็บไซต์ได้มีการแนะนำบุคคลที่สำคัญไว้คร่าวๆ หาแวบเดียวก็เจอชื่อของอู๋เป่ย ตำแหน่งเป็นหัวหน้าของกรมรักษาความสงบ

เธอถอนหายใจด้วยความตะลึง " หาเจอแล้ว เป็นหัวหน้ากรมจริงๆ ด้วย อู๋เป่ย นายมีอำนาจมากเลยนะ ตำรวจจับกุมอาชญากรของทั้งมณฑลก็อยู่ในการดูแลของคุณเหรอ"

อู๋เป่ยตอบ" จะพูดแบบนั้นก็ไม่ถูก ผมแค่รับผิดชอบในการหารือต่างๆ น่ะ"

" ถ่อมตัวเกินไป" เหอซินอิ๋ชกเขาไปหมัดหนึ่ง จากนั้นถามว่า " คนเมื่อกี้ที่ชื่อจื่อยี่คือคนของถังกรุ๊ปใช่ไหม"

ทั้งสองคนต่างก็มีตัวอักษร" ยี่" เหมือนกัน ทำให้เธอรู้สึกประหลาดใจ

อู๋เป่ย " คุณหนูใหญ่แห่งบ้านตระกูลถังน่ะ"

" ว้าว คุณหนูใหญ่แห่งบ้านตระกูลถัง นั่นก็หมายความว่าเป็นลูกคนรวยรุ่นสองนะสิ" ชุยซิงไข่ร้องออกมา

ตอนนี้ นักเรียนต่างก็พากันมาล้อมรอบอู๋เป่ยไว้ ทำให้อู๋เป่ยอยู่ตรงกลาง ถึงกับลืมคนอย่างหลัวจื่อชงไปเสียเลย

หลัวจื่อชงโมโหจนเจ็บท้อง แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ เพราะตำแหน่งหัวหน้ากรมของอู๋เป่ยมันทำให้คนเกรงกลัวจริงๆ เขากระแอมคำหนึ่ง พูดอย่างดังว่า " พนักงาน เสิร์ฟอาหาร"

พนักงานเดินเข้ามา ข้างหลังยังมีพีหยางตามมาด้วย พีหยางใช้ให้พนักงานสืบข่าวจนรู้ว่าอู๋เป่ยมางานเลี้ยงรุ่น เขาจึงตามมาด้วย ยิ้มพูด" คุณอู๋ วันนี้ค่าใช้จ่ายทั้งหมด ฟรีหมด หวังว่าคุณอู๋และทุกคนจะมีความสุขเต็มที่"

อู๋เป่ยก็ไม่ได้เกรงใจเขา พูด" ขอบคุณมากคุณนายพี"

" ไม่กล้า ไม่กล้า เรียกผมว่าเสี่ยวพีก็ได้แล้ว" สีหน้าที่แสดงถึงการเอาอกเอาใจของพีหยาง " ผมไม่รบกวนแล้วนะ ทุกคนเต็มทีเลย "

หลังจากที่พีหยางเดินออกไป หลัวจื่อชงก็ยิ่งโกรธเคืองเข้าไปอีก เขาตัดสินใจที่จะโชร์ฟอร์มของตัวเองบ้าง เพื่อแย่งความเด่นที่อู๋เป่ยเอาไป

เขาพูดกระแอมคำหนึ่ง " ทุกคน รู้กันไหมว่า คุณชายเยี่ยเสวียนที่เป็นหนึ่งในคุณชายแห่งเทียนจิงก็อยู่เขตหมิงหยางกับพวกเราด้วย"

เหอซินอี๋ " เยี่ยเสวียนเหรอ คือคนที่มีข่าวซุบซิบกับดาราหญิงหรือเปล่า"

หลัวจื่อชงยิ้มพยักหน้า " ผมกับคุณชายเยี่ยเสวียนเป็นเพื่อนกัน เขามาครั้งนี้ก็เพื่อคุยสัญญากับผม เราตั้งใจจะทำธุรกิจสร้างเมืองถ่ายหนังด้วยกันในเขตหมิงหยาง ผมตั้งใจจะร่วมลงทุน ห้าหมื่นล้าน และคุณชายเยี่ยจะร่วมลงทุนหนึ่งแสนห้าหมื่นล้าน จะทำให้เขตหมิงหยางของเรากลายเป็นสถานที่ถ่ายหนังที่สำคัญของประเทศไปเลย "

ทุกคนตกตะลึงมาก ร่วมลงทุนตั้งห้าหมื่นล้านเชียว

หลัวจื่อชงแสดงออกถึงความได้ใจ " ห้าหมื่นล้านนี้เป็นแค่การลงทุนในก้อนแรกเท่านั้น ถ้าหากธุรกิจไปได้ดี ผมยังจะลงทุนเพิ่มอีก เมื่อถึงตอนนั้น ผมก็จะมีตำแหน่งงานมากมาย ใครมีความสนใจก็สามารถติดต่อผมได้เลย"

มีไม่กี่คนรีบลุกขึ้นไปถามทันที ดูๆ แล้วต่างก็มีความสนใจในตำแหน่งงานเหล่านั้นอยู่ไม่น้อย

อู๋เป่ยรู้สึกว่าเป็นเรื่องน่าขำสิ้นดี เยี่ยเสวียนบอกว่าจะลงทุนการสร้างเมืองถ่ายหนังตั้งแต่เมื่อไหร่กัน เขาพูด" ใช่เหรอ ทำไมผมไม่เคยได้ยินเขาพูดถึงเลยล่ะ"

หลัวจื่อชงตะลึงงง จากนั้นก็ทำหน้านิ่วคิ้วขมวด " อู๋เป่ย นายจะบอกว่า ตัวเองก็รู้จักคุณชายเยี่ยเหรอ"

"จะถือว่ารู้จักก็ได้" เขาตอบ

หลัวจื่อชงยิ้มอย่างเย็นชา " จะถือว่าเหรอ แสดงว่าไม่ได้รู้จักจริงๆ"

เวลานี้พอดี มือถือของอู๋เป่ยส่งเสียงเตือน มันก็เป็นเรื่องบังเอิญจริงๆ พูดถึงโจโฉ โจโฉก็มา คนที่โทรมาก็คือเยี่ยเสวียน

ชุยซิงไข่ชำเลืองเห็นชื่อ" เยี่ยเสวียน" ร้องบอก " อู๋เป่ย เยี่ยเสวียนโทรมา"

ทุกคนต่างตะลึงกันหมด ทยอยจ้องหน้ามาทางอู๋เป่ย

อู๋เป่ยจึงจำเป็นต้องไปรับสายข้างๆ แต่ก็ไม่มีประโยชน์ เพราะตอนนี้บรรยากาศเงียบขรึมมาก ไม่ว่าเขาจะพูดเบาแค่ไหน คนพวกนี้ก็ได้ยินกันหมด

" มีเรื่องอะไร" น้ำเสียงเขาแฝงด้วยความไม่ไยดี

เยี่ยเสวียนแสดงความดีใจอยู่อีกฝั่ง " เสี่ยวจู่ (ทวดเล็ก คำเรียกอย่างเคารพและนับถือคนที่อายุน้อยแต่เก่งมาก) ผมได้ปะติปะต่อกระบวนท่าทั้งสิบสอง คุณทายสิเกิดอะไรขึ้น ผมรู้สึกได้ถึงลมปราณจริงๆ ฮาฮา มันกำลังจะบอกว่าผมสามารถฝึกวิชาได้แล้ว"

อู๋เป่ย" ทำเป็นปลาดใจไปได้ อันนี้มันเป็นผลที่ต้องเกิดขึ้นอยู่แล้ว"

เยี่ยเสวียน" เสี่ยวจู่ ตอนนี้นายอยู่ไหน ผมจะไปหานาย"