ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 2099

อวิ๋นซ่าง: "ของพังขายตั้งเก้าแสนแปดหมื่น แพงไปไหม?"

ศิษย์คนรับใช้หัวเราะพูดว่า: "ศิษย์พี่ คุณก็รู้นี่ว่าเตายานี้ทำจากวัสดุที่หายากมาก เก้าแสนแปดหมื่นนี่ถือว่าราคาดีมากๆ แล้วนะ"

อู๋เป่ย: "ตกลง เก้าแสนแปดหมื่น ผมซื้อเอง"

พูดจบก็แบกเตายาขึ้นมาทันที แล้วเดินไปที่เคาน์เตอร์เพื่อจ่ายเงิน

เจ้าของร้านเห็นมีคนซื้อของชิ้นใหญ่นี้ อดไม่ได้ที่จะพูดด้วยรอยยิ้ม: "ของชิ้นนี้อยู่ที่ร้านตั้งแต่ปีแรกที่ผมมาที่นี่ ไม่คิดว่าวันนี้จะขายออกได้"

อู๋เป่ย: "งั้นคุณรู้ไหมว่ามันมาจากที่ไหน?"

เจ้าของร้าน: "น่าจะเป็นของที่กลุ่มคนงานเหมืองขุดได้จากใต้ดิน เราเคยให้คนมาดู บอกว่าเป็นเตายาดี แต่น่าเสียดายที่ข้างในพังเสียหายแล้ว ใช้งานไม่ได้"

อู๋เป่ยพยักหน้า จ่ายเงิน แล้วแบกเตายากลับไปที่บ้านพักของตัวเอง

เมื่อกลับถึงบ้าน อู๋เป่ยรีบเอาน้ำสะอาดมาเช็ดทำความสะอาดผิวด้านนอกของเตายา จากนั้นก็มุดเข้าไปในเตายา ไม่นานก็นำชิ้นส่วนเล็กๆ สองชิ้นออกมา แล้วหาเครื่องมือมาซ่อมแซม พร้อมกับใช้ลวดเหล็กแยงทะลวงรูเล็กๆ ที่อุดตันอยู่ภายในเตายา

เมื่อเขาซ่อมเสร็จ ฟ้าก็มืดแล้ว ระหว่างนั้นเขาให้อวิ๋นซ่างออกไปอีกรอบ เพื่อไปซื้อถ่านวิเศษสำหรับปรุงยา ซึ่งราคาค่อนข้างแพง นอกจากถ่านวิเศษแล้ว เขายังให้อวิ๋นซ่างซื้อตำรับโอสถมาอ่านศึกษาด้วย

ที่นี่เป็นจักรวาลขอบเขตแห่งเต๋า ยาอายุวัฒนะแห่งวิญญาณที่เติบโตที่นี่แตกต่างจากจักรวาลเจิ้นตั้นที่เขาอยู่โดยสิ้นเชิง หากต้องการปรุงยา จำเป็นต้องเข้าใจสมุนไพรท้องถิ่นก่อน

หลังจากซ่อมเตายาเสร็จ เขาก็จุดไฟเพื่อเผาเตาเปล่า ทั้งเผาถ่านไปพร้อมกับศึกษาตำราโอสถไปด้วย ทำเช่นนี้จนกระทั่งฟ้าสาง

เมื่อแสงอาทิตย์สว่างเจิดจ้า อวิ๋นซ่างนำอาหารเช้ามาส่ง พูดว่า: "ศิษย์พี่คะ พี่ไม่ได้พักผ่อนทั้งคืน กินอะไรก่อนนะคะ"

อู๋เป่ยพยักหน้า ทั้งกินไปอ่านไป สายตาไม่เคยละจากหนังสือเลย