ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 2106

“เกี่ยวข้องกับถ้ำปีศาจงั้นเหรอ?” อู๋เป่ยมองดูอยู่ครู่หนึ่ง แล้วกล่าวว่า “ดูไม่ออกเลยว่าเป็นอะไร”

พูดจบก็คืนม้วนหนังให้ฟางฟาง

แต่ฟางฟางก็ยื่นกลับมาอีกครั้ง พร้อมพูดด้วยสีหน้าจริงจังว่า “ขอบคุณที่ช่วยชีวิต ฉันไม่มีอะไรจะตอบแทน ของสิ่งนี้เป็นของมีค่าที่สุดของฉัน ขอมอบให้ หวังว่าจะเป็นประโยชน์”

ฟางฟางเป็นคนฉลาด นางรู้ว่าด้วยความสามารถของตน หากเก็บของชิ้นนี้ไว้มีแต่จะนำภัยมาสู่ตัว เสียอีกส่งมอบให้อู๋เป่ยจะปลอดภัยกว่า แถมยังตอบแทนบุญคุณได้อีกด้วย

อู๋เป่เห็นว่านางมอบให้อย่างจริงใจ ก็พยักหน้ารับม้วนหนังไว้

หลังจากกินฉันวเสร็จ ทั้งสองกลับไปที่ร้านตัดเสื้อเพื่อรับชุด เมื่อฟางฟางเปลี่ยนชุดเรียบร้อย ทั้งคู่ก็ขึ้นม้าคนละตัว มุ่งหน้าไปทางทิศเหนือ

อู๋เป่ยไม่ทำตามที่หนุ่มน้อยบอกให้เดินอ้อม แต่กลับตรงไปทางเหนือโดยไม่ลังเล

ม้าทั้งสองวิ่งเร็วมาก ราวสองชั่วโมงต่อมาก็เฉันสู่เขตของถ้ำปีศาจ

บริเวณขอบของถ้ำปีศาจนั้นแตกต่างจากด้านนอกอย่างเห็นได้ชัด ทันทีที่เข้าสู่เขตนั้น อู๋เป่ยก็สัมผัสได้ถึงอันตรายอย่างรุนแรง จึงลงจากม้าทันที แล้วหันไปพูดกับฟางฟางว่า “รออยู่ตรงนี้ ฉันจะไปดูข้างหน้า”

ฟางฟางเป็นห่วงมาก พูดว่า “พวกเราจะอ้อมไปดีไหม”

อู๋เป่ยหัวเราะ “มาถึงนี่แล้ว ถ้าไม่ไปดูซักหน่อย ฉันคงนอนไม่หลับหรอก ไม่ต้องห่วง ฉันไม่เป็นไรแน่”

พูดจบก็เดินตรงไปข้างหน้า

เท้าเขาเหยียบลงพื้น พลังลมปราณซึมเข้าสู่ดินโดยรอบ ภายในรัศมีหลายลี้ ทุกอย่างตกอยู่ในการรับรู้ของเขา นี่คือความอัศจรรย์ของพลังลมปราณ สามารถสอดแนมศัตรูและสัมผัสถึงอันตรายได้

เดินไปได้สักพัก เขาก็หยุดทันที พลังลมปราณตรวจพบว่าทางด้านหน้าไปทางซ้ายประมาณเจ็ดร้อยกว่าเมตร มีบางอย่างยาวเจ็ดถึงแปดเมตร ขนาดเท่าถังน้ำ กำลังพุ่งตรงมาด้วยความเร็วสูง มันเคลื่อนที่ในดินได้เร็วมาก เพียงพริบตาก็หลายสิบเมตรแล้ว