ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 2107

สี่นิ้วของมือยักษ์จับเขาไว้ ส่วนที่นิ้วโป้งปรากฏใบหน้าของชายร่างผอมไว้เคราแพะ เขาหัวเราะเยาะแล้วพูดว่า “เจ้าหนู แกนี่ฉลาดดีนะ ถึงกับไม่หลงกล”

อู๋เป่ยกระพริบตา “ท่านคือยอดฝีมือจากจักรวาลหลักใช่ไหม?”

เคราแพะตอบ “ใช่แล้ว ฉันนี่แหละ!”

อู๋เป่ยทำหน้าชื่นชม “ท่านมีพลังน่าเกรงขามขนาดนี้ คงเป็นผู้ฝึกยุทธระดับขอบเขตแห่งเต๋าแล้วล่ะสิ?”

ใบหน้าของเคราแพะขึ้นสีเล็กน้อย “ยังไม่ถึงขั้นนั้นหรอก แต่ก็ใกล้เต็มที ฉันอยู่ในระดับพลังแห่งความรอบรู้ขั้นที่สิบ”

อู๋เป่ยยกนิ้วโป้ง “แข็งแกร่งถึงระดับพลังแห่งความรอบรู้ขั้นที่สิบ ฉันนับถือจริง ๆ!”

อีกฝ่าย “ฮึ่ม” ออกเสียงแล้วพูดว่า “อย่ามาแกล้งพูดดี! ฉันถามจริง ๆ เถอะว่าแกจะยอมช่วยฉันออกไปจากที่นี่ไหม?”

อู๋เป่ยกระพริบตา “ท่านมีพลังยุทธ์สูงขนาดนี้ แล้วใครกันจะสามารถกักขังท่านไว้ได้?”

เคราแพะฮึ่มอีกครั้ง “ฉันเข้าไปในโลกของขอบเขตแห่งเต๋าก่อนใคร ไม่คิดเลยว่าจะมีข้อห้ามที่สังหารผู้ฝึกยุทธจากจักรวาลหลักได้ ฉันพอเข้าไปก็โดนโจมตีอย่างหนัก จนต้องหนีมาที่นี่ ตอนนั้นเหลือแค่จิตวิญญาณอันอ่อนแรง พอร่วงลงมาที่นี่ก็โดนพลังของจักรวาลโบราณหมิงกดข่มไว้อีก”

อู๋เป่ยแปลกใจ “ผู้ฝึกยุทธจากจักรวาลหลักมาอยู่ที่นี่จะถูกกดข่มหมดเลยเหรอ?”

เคราแพะตอบ “ก็ไม่เชิง ฉันอยู่ในระดับที่ใกล้เคียงกับขอบเขตแห่งเต๋า ซึ่งไม่อนุญาตให้เฉันสู่จักรวาลระดับนั้น”

อู๋เป่ยพยักหน้า “แล้วท่านอยากให้ฉันช่วยอย่างไร?”

เคราแพะว่า “แกปล่อยให้ฉันเข้าสิงร่างแกเพียงชั่วคราว ฉันจะได้หลบหลีกจากการค้นหาของจักรวาลนี้”

อู๋เป่ยถอนหายใจ “แต่ท่าน ฉันกลัวว่าร่างกายเล็ก ๆ แบบฉันจะรับพลังของท่านไม่ไหว”

เคราแพะตอบ “ไม่ต้องกังวล ฉันมีวิธีทำให้ร่างกายของแกแข็งแกร่งขึ้น”

อู๋เป่ยถามต่อ “แต่ท่านจะไม่ลบจิตสำนึกของฉัน แล้วยึดครองร่างกายฉันใช่ไหม?”