ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 212

อู๋เป่ย " ชีวิตนี้ นายได้ฆ่าผู้บริสุทธิ์ไปแล้วกี่คน และได้ทำร้ายผู้คนไปมากเท่าใด"

อั๋งจีทำหน้าตาโศกเศร้าเล็กน้อย พูด " ทั้งชีวิตนี้ ผมได้ฆ่าผู้บริสุทธิ์ไปแล้วหนึ่งร้อยเก้าคน ส่วนคนที่ถูกทำร้ายก็นับพันได้"

อู๋เป่ยยิ้มอย่างเยือกเย็น " ทำบาปกรรมมามากมายขนาดนี้ ช่วงหลายปีที่ผ่านมานายน่าจะเก็บทรัพย์สมบัติไว้มากมายสินะ มอบออกมาให้หมด ผมจะเอาไปชดใช้บาปกรรมที่คุณได้ก่อไว้ส่วนหนึ่ง ถือว่าเป็นการสร้างความยุติธรรมแทนสวรรค์ละกัน"

อั๋งจี " เงินสดที่ผมเอาออกมาได้ในตอนนี้มีประมาณ พันห้าร้อยล้านหยวน"

อู๋เป่ย " ดีมาก "

เขาได้มอบบัญชีธนาคารหนึ่งให้อั๋งจี สั่งว่า" นายเอาเงินทั้งหมดโอนมาบัญชีนี้"

อั๋งจีนิ่งเงียบไปชั่วครู่ก็หยิบมือถือออกมา ทำการโอนทรัพย์สมบัติทั้งหมดที่มีไปยังบัญชีที่อู๋เป่ยให้ ยอดเงินทั้งหมดอยู่ที่ประมาณ หนึ่งพันห้าร้อยสามสิบสองล้าน

คนที่ทำชั่วล้นฟ้าอย่างอั๋งจี ถ้าตามกฎหมายแล้วน่าจะถูกยิงเป้าไปตั้งนานแล้ว แต่ว่าเขาเป็นคนที่มีอำนาจและเงินทองในประเทศเมียนมาร์ และมีพลังที่แข็งแกร่ง ทำให้ไม่มีใครกล้าจัดการ

อู๋เป่ยจ้องมองเขา พูด" นายหาที่สงบฆ่าตัวตายเสียเถิด ความชั่วของนายมันต้องใช้ความตายเท่านั้นถึงจะทดแทนได้"

สติของอั๋งจีถูกเขาควบคุมไว้ทั้งหมด อั๋งจีเดินออกมาจากสวนสาธารณะ เดินตรงไปยังปากแม่น้ำ จากนั้นมองซ้ายทีขวาที แล้วก็อุ้มก้อนหินใหญ่ก้อนหนึ่งโดดจมดิ่งลงไปในแม่น้ำ

น้ำในแม่น้ำได้เข้าสู่อวัยวะทุกส่วนของเขา เขาเป่าฟองอากาศออกมาเป็นฟองใหญ่ ขณะนั้นหน้าตาของคนที่ถูกเขาฆ่าตายได้โผล่เข้าต่อหน้าต่อตาเขา ความทรงจำค่อยๆ เลือนราง และหายไปในที่สุด

อั๋งจีคนนี้ทำบาปชั่วไว้มากมาย ในตอนนี้ได้ฆ่าตัวตายก็ถือว่าได้ชดใช้กรรมที่ตนเองทำไว้แล้ว

เงินหนึ่งพันห้าร้อยล้านอยู่ในมือ อู๋เป่ยกลับรู้สึกมือร้อน แท่นอิฐหยกมีคำจารึกแปลกประหลาดไว้ว่า เงินที่ได้มาจากการกำจัดความชั่วนั้นจะสร้างมลทินให้จิตสำนึกวิชา ในอนาคตอาจจะส่งผลกระทบทางลบต่อตัวเขาได้

ยิ่งถ้าเขาฝึกวิชาสูงขึ้นไปเรื่อยๆ จิตสำนึกวิชาก็จะมีผลกระทบต่อเขามากขึ้นด้วย จนกระทั่งวันหนึ่ง ผลจิตสำนึกวิชาจะเป็นอุปสรรคในการฝึกวิชา

ในแท่นอิฐหยกได้แนะนำการแบ่งผลจิตสำนึกวิชาไว้ว่า ให้นำเงินที่ได้มาแบ่งให้คนเยอะๆ เพื่อช่วยกันแบ่งรับผลจิตสำนึกวิชา เมื่อทำอย่างนี้แล้วจะทำให้เขาแบกจิตสำนึกวิชาน้อยลงมาก

เมื่อคิดได้อย่างนี้ เขาจึงติดต่อจูชิงเหยียนทันที เพราะเขารู้ว่าจูชิงเหยียนเคยทำงานการกุศล ฉะนั้นเธอน่าจะมีความรู้เกี่ยวกับการกุศลอยู่บ้าง

เขาตัดสินใจจะเอาเงินที่ได้มาส่วนหนึ่งออกไปทำการกุศล เพื่อแบ่งผลจิตสำนึกวิชา ในเวลาเดียวกันก็นำไปให้คนที่ต้องการความช่วยเหลือด้วย

เวลาดึกมากแล้ว ความจริงแล้วจูชิงเหยียนก็กำลังพักผ่อน แต่พอได้รับสายของอู๋เป่ย เขาก็รีบลุกขึ้นมานั่ง ยิ้มถาม" พี่ใหญ่อู๋ พี่ยังไม่นอนเหรอ"

อู๋เป่ย " ชิงเหยียน มีเรื่องอยากให้เธอช่วยน่ะ พี่ต้องการจะเอาเงินส่วนหนึ่งทำการกุศล ตอนนี้เอาออกไปพันล้านก่อน อยากได้ความคิดเห็นของน้อง"

จูชิงเหยียนรู้สึกมึนงง ถามต่อทันที " พี่ใหญ่อู๋ พี่จะทำการกุศลหนึ่งพันล้านเหรอ พี่มีเหตุผลอะไรพิเศษหรือเปล่า"

อู๋เป่ยยิ้มตอบ " ไม่ได้มีเหตุผลอะไรพิเศษ ก็แค่อยากทำการกุศลน่ะ"

จูชิงเหยียนรู้สึกนับถือเขาเป็นอย่างมาก พูด "พี่ใหญ่อู๋ ปีที่แล้วฉันได้ทำการรวบรวมข้อมูลเกี่ยวกับคนที่สูญเสียความสามารถในการฟัง พบว่า เด็กที่พิการทางการได้ยินเหล่านี้เกือบครึ่งหนึ่งไม่ได้รับการรักษาที่ทันสมัย ยิ่งไม่มีเงินที่จะซื้อเครื่องช่วยเพิ่มการได้ยินด้วย ฉันคิดว่าพี่เริ่มลงมือจากช่องทางนี้ ไปช่วยเหลือเด็กๆ ที่สูญเสียการได้ยินน่ะ"

อู๋เป่ย" เออ แล้วเด็กที่เจอปัญหาแบบนี้ ทั้งประเทศมีประมาณเท่าไหร่เหรอ"

จูชิงเหยียน " จากที่ฉันได้ทำการสำรวจมา ตอนนี้ในประเทศเด็กที่โตแล้วมีประมาณหนึ่งแสนห้าหมื่นคน และในแต่ละปีก็จะมีเด็กที่หูหนวกเกิดมาประมาณสองหมื่นกว่าคน"

อู๋เป่ยตกใจมาก " มันมากขนาดนี้เลยเหรอ"

จูชิงเหยียน พยักหน้า " ใช่แล้ว การช่วยเหลือเด็กหูหนวกคนหนึ่ง ค่าใช้จ่ายเฉลี่ยจะอยู่ที่ประมาณ สองแสนหยวน"

อู๋เป่ยขมวดคิ้ว " ถ้าอย่างงั้น พันล้าน อย่างมากช่วยเด็กได้ห้าพันคนสินะ"

จูชิงเหยียนพูด " พี่ใหญ่อู๋ พันล้านก็ถือว่ามากแล้ว เงินบริจาครวมแต่ละปีของประเทศก็แค่สองแสนล้านเอง"

อู๋เป่ยครุ่นคิดสักครู่ พูด " เอาอย่างนี้ เริ่มจากเมืองเค เด็กหูหนวกทั้งหมดในเมืองเค ทุกคนที่ไม่มีกำลังทรัพย์ในการรักษาหูผมขอรับผิดชอบทุกคน เราจะช่วยเหลือเด็กทั้งหมดเลย"

จูชิงเหยียน " พี่ใหญ่อู๋ ถ้าจะทำแค่ในเมืองเค ฉันขอแนะนำให้ก่อตั้งโรงพยาบาลรักษาหูหนวกโดยเฉพาะ การทำแบบนี้จะลดต้นทุนของเรามาก และการทำแบบนี้เราต้นทุนในการซื้ออุปกรณ์ก็จะลดลงมากไปด้วย"

อู๋เป่ย " ดีมาก ชิงเหยียน ถ้าน้องมีเวลาขอทำแผลเป็นเล่มให้พี่หน่อย"

จูชิงเหยียนตอบพร้อมรอยยิ้ม " ได้คะ"

จากนั้นเธอพูดอีกว่า " เออ อีกอย่างนะ ตอนนี้เงินทุนของฉันมีมาก การดำเนินของโรงงานก็ราบรื่นมาก แต่ละเดือนมีเงินปันผลตั้งสามร้อยล้าน ให้พี่เอาไปได้ร้อยล้าน"

ตอนนี้อู๋เป่ยไม่ได้ขาดเงิน นับรวมกับหุ้นที่ถืออยู่ ในมือก็มีหมื่นล้านบาท เงินร้อยล้านนี้ไม่ได้มีค่าอะไรสำหรับเขา

" อืม ไม่เลว โรงงานของเธอมันคุ้มมากที่ไม่ได้ขายไป ถ้าขายไปก็น่าจะเสียประโยชน์ไปมาก"

พูดถึงจุดนี้ จูชิงเหยียนพูด" พี่ใหญ่อู๋ บริษัทที่อยากจะซื้อผู้จัดการของฉันได้นัดเจอฉันวันนี้ ฟังจากน้ำเสียงของเขา มันเต็มไปด้วยการข่มขู่"

อู๋เป่ยยิ้มอย่างเย็นชา " กล้าข่มขู่น้องเหรอ เขาพูดว่าอะไรบ้าง"