ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 212

อู๋เป่ย " ชีวิตนี้ นายได้ฆ่าผู้บริสุทธิ์ไปแล้วกี่คน และได้ทำร้ายผู้คนไปมากเท่าใด"

อั๋งจีทำหน้าตาโศกเศร้าเล็กน้อย พูด " ทั้งชีวิตนี้ ผมได้ฆ่าผู้บริสุทธิ์ไปแล้วหนึ่งร้อยเก้าคน ส่วนคนที่ถูกทำร้ายก็นับพันได้"

อู๋เป่ยยิ้มอย่างเยือกเย็น " ทำบาปกรรมมามากมายขนาดนี้ ช่วงหลายปีที่ผ่านมานายน่าจะเก็บทรัพย์สมบัติไว้มากมายสินะ มอบออกมาให้หมด ผมจะเอาไปชดใช้บาปกรรมที่คุณได้ก่อไว้ส่วนหนึ่ง ถือว่าเป็นการสร้างความยุติธรรมแทนสวรรค์ละกัน"

อั๋งจี " เงินสดที่ผมเอาออกมาได้ในตอนนี้มีประมาณ พันห้าร้อยล้านหยวน"

อู๋เป่ย " ดีมาก "

เขาได้มอบบัญชีธนาคารหนึ่งให้อั๋งจี สั่งว่า" นายเอาเงินทั้งหมดโอนมาบัญชีนี้"

อั๋งจีนิ่งเงียบไปชั่วครู่ก็หยิบมือถือออกมา ทำการโอนทรัพย์สมบัติทั้งหมดที่มีไปยังบัญชีที่อู๋เป่ยให้ ยอดเงินทั้งหมดอยู่ที่ประมาณ หนึ่งพันห้าร้อยสามสิบสองล้าน

คนที่ทำชั่วล้นฟ้าอย่างอั๋งจี ถ้าตามกฎหมายแล้วน่าจะถูกยิงเป้าไปตั้งนานแล้ว แต่ว่าเขาเป็นคนที่มีอำนาจและเงินทองในประเทศเมียนมาร์ และมีพลังที่แข็งแกร่ง ทำให้ไม่มีใครกล้าจัดการ

อู๋เป่ยจ้องมองเขา พูด" นายหาที่สงบฆ่าตัวตายเสียเถิด ความชั่วของนายมันต้องใช้ความตายเท่านั้นถึงจะทดแทนได้"

สติของอั๋งจีถูกเขาควบคุมไว้ทั้งหมด อั๋งจีเดินออกมาจากสวนสาธารณะ เดินตรงไปยังปากแม่น้ำ จากนั้นมองซ้ายทีขวาที แล้วก็อุ้มก้อนหินใหญ่ก้อนหนึ่งโดดจมดิ่งลงไปในแม่น้ำ

น้ำในแม่น้ำได้เข้าสู่อวัยวะทุกส่วนของเขา เขาเป่าฟองอากาศออกมาเป็นฟองใหญ่ ขณะนั้นหน้าตาของคนที่ถูกเขาฆ่าตายได้โผล่เข้าต่อหน้าต่อตาเขา ความทรงจำค่อยๆ เลือนราง และหายไปในที่สุด

อั๋งจีคนนี้ทำบาปชั่วไว้มากมาย ในตอนนี้ได้ฆ่าตัวตายก็ถือว่าได้ชดใช้กรรมที่ตนเองทำไว้แล้ว

เงินหนึ่งพันห้าร้อยล้านอยู่ในมือ อู๋เป่ยกลับรู้สึกมือร้อน แท่นอิฐหยกมีคำจารึกแปลกประหลาดไว้ว่า เงินที่ได้มาจากการกำจัดความชั่วนั้นจะสร้างมลทินให้จิตสำนึกวิชา ในอนาคตอาจจะส่งผลกระทบทางลบต่อตัวเขาได้

ยิ่งถ้าเขาฝึกวิชาสูงขึ้นไปเรื่อยๆ จิตสำนึกวิชาก็จะมีผลกระทบต่อเขามากขึ้นด้วย จนกระทั่งวันหนึ่ง ผลจิตสำนึกวิชาจะเป็นอุปสรรคในการฝึกวิชา

ในแท่นอิฐหยกได้แนะนำการแบ่งผลจิตสำนึกวิชาไว้ว่า ให้นำเงินที่ได้มาแบ่งให้คนเยอะๆ เพื่อช่วยกันแบ่งรับผลจิตสำนึกวิชา เมื่อทำอย่างนี้แล้วจะทำให้เขาแบกจิตสำนึกวิชาน้อยลงมาก

เมื่อคิดได้อย่างนี้ เขาจึงติดต่อจูชิงเหยียนทันที เพราะเขารู้ว่าจูชิงเหยียนเคยทำงานการกุศล ฉะนั้นเธอน่าจะมีความรู้เกี่ยวกับการกุศลอยู่บ้าง

เขาตัดสินใจจะเอาเงินที่ได้มาส่วนหนึ่งออกไปทำการกุศล เพื่อแบ่งผลจิตสำนึกวิชา ในเวลาเดียวกันก็นำไปให้คนที่ต้องการความช่วยเหลือด้วย

เวลาดึกมากแล้ว ความจริงแล้วจูชิงเหยียนก็กำลังพักผ่อน แต่พอได้รับสายของอู๋เป่ย เขาก็รีบลุกขึ้นมานั่ง ยิ้มถาม" พี่ใหญ่อู๋ พี่ยังไม่นอนเหรอ"