ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 2136

คาถาลับ คือการใช้คาถาศักดิ์สิทธิ์กระตุ้นพลังลับในร่าง แล้วสร้างผลลัพธ์ที่ลึกลับและทรงพลัง ซึ่งไม่ใช่แค่มีพลังลับแล้วจะใช้ได้โดยอัตโนมัติ เช่นพลังลับระดับเทพที่อู๋เป่ยครอบครองอยู่ สามารถทำให้ร่างกายเข้าสู่สภาวะจินกังไม่เน่าไม่ตาย หมื่นเวทไม่อาจรุกราน และคงอยู่ได้นานห้าถึงสิบลมหายใจ

อู๋เป่ยมีพลังลับอยู่ร้อยชนิด สิ่งที่เขาต้องทำต่อจากนี้คือการหาคาถาศักดิ์สิทธิ์ที่เข้ากันได้กับพลังเหล่านี้ เขาจึงเริ่มสวดบทคาถาศักดิ์สิทธิ์บทยาว ซึ่งหากจะสวดจนจบต้องใช้เวลาอย่างน้อยสิบวัน และไม่มีใครทนได้นานขนาดนั้น

บทคาถาศักดิ์สิทธิ์นี้เรียกว่า "คาถาแม่" เมื่ออู๋เป่ยสวดไปถึงช่วงหนึ่ง พลังลับที่สอดคล้องกันภายในร่างก็จะเริ่มตอบสนอง เขาจึงต้องจดจำบทนั้นไว้ แล้วใช้ปัญญาและความเข้าใจของตนเองปรับแต่งให้สมบูรณ์ จนกลายเป็นคาถาศักดิ์สิทธิ์เฉพาะตัว

ด้วยเหตุนี้เอง คาถาศักดิ์สิทธิ์ในโลกจึงไม่มีทางเหมือนกันเป๊ะ ทุกคนล้วนมีคาถาศักดิ์สิทธิ์เฉพาะของตัวเอง เพื่อใช้กระตุ้นพลังลับในร่าง

แน่นอนว่า คาถาศักดิ์สิทธิ์ที่ใช้กระตุ้นพลังลับแบบเดียวกัน มักมีต้นแบบเดียวกันคือคาถาแม่ จึงคล้ายกันอยู่บ้าง แต่ในขณะเดียวกัน ผลลัพธ์ของพลังลับจากคาถาแม่เดียวกันก็อาจแตกต่างราวฟ้ากับดิน ผู้บำเพ็ญที่แข็งแกร่ง พลังลับของพวกเขารุนแรงกว่าคู่ต่อสู้สิบเท่า ร้อยเท่า!

อู๋เป่ยเริ่มสวดคาถาแม่ เพียงแค่สวดไปหนึ่งชั่วยาม พลังลับระดับสูงในร่างก็เริ่มสั่นไหว เขารู้ทันทีว่าบทนี้สอดคล้องกับพลังนั้น

จากนั้นเขาก็จดจำไว้ แล้วสวดบทต่อไป ขณะฝึกตนไปก็มีอาหารปรากฏตรงหน้าเรื่อย ๆ เขาก็ไม่เกรงใจ กินทุกอย่างที่มี

เขาครอบครองพลังลับหนึ่งร้อยชนิด จึงพบคาถาศักดิ์สิทธิ์ที่ตรงกันเป็นระยะ เมื่อเขาหาคาถาได้ครบสามบท เขาก็ฝึกอยู่ที่นี่มาสามสิบหกชั่วยาม หรือสามวันเต็ม

เขาไม่อาจฝึกต่อได้อีก เพราะมีพลังบางอย่างผลักเขาออกไป ทันทีที่ลืมตา เขาก็พบว่าตัวเองอยู่หน้าประตู

ประตูเปิดออก เด็กชายกับจางกูเยว่กำลังคุยกันและรอเขาอยู่

เด็กชายทำหน้าตกใจ “แกทนได้นานถึงสามวัน! ถ้าไม่ใช่เพราะเวลาจำกัด แกคงไม่ออกมาใช่ไหม?”

อู๋เป่ยตอบ “ฉันถูกพลังบางอย่างผลักออกมา”

เด็กชายพยักหน้า “ช่างเป็นคนประหลาดแท้ ๆ ฉันไม่เคยเจอใครแบบแกเลย!”

อู๋เป่ย “แล้วฉันจะไปจักรวาลเจิ้นตั้นธาตุทั้งห้าได้เมื่อไหร่?”

เด็กชาย “ไปได้เดี๋ยวนี้เลย แกพร้อมหรือยัง?”