ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 2137

อู๋เป่ย “เกาเลี่ยงบอกว่าพี่จะช่วยฉัน”

เกาเซิ่งเช็ดปากหนึ่งที แล้วดึงอู๋เป่ยเข้าไปในเพิงหลังหนึ่ง ที่ข้างในมีโต๊ะตัวหนึ่งและถ้วยน้ำชาสองสามใบ

เกาเซิ่งมองอู๋เป่ยเหมือนเห็นสัตว์หายาก จ้องอยู่นานแล้วถามว่า “ตอนนี้รู้สึกยังไง ร่างกายทรมานมากไหม?”

อู๋เป่ย “ก็ไม่ได้รู้สึกทรมานอะไร ฉันปรับตัวกับสภาพแวดล้อมที่นี่ได้แล้ว”

สีหน้าของเกาเซิ่งเปลี่ยนเป็นตื่นเต้นทันที “สุดยอด! แกเป็นผู้บำเพ็ญจากโลกมนุษย์ที่ปรับตัวเก่งที่สุดเท่าที่ฉันเคยเจอมาเลย!”

อู๋เป่ย “พวกแกจะเรียกพวกฉันว่าผู้บำเพ็ญจากโลกมนุษย์ใช่ไหม?”

เกาเซิ่งพยักหน้า “ใช่ ใครก็ตามที่มาจากจักรวาลเจิ้นตั้นระดับต่ำ พวกเราจะเรียกว่าผู้บำเพ็ญจากโลกมนุษย์”

เขาคิดอยู่ครู่หนึ่ง แล้วพูดต่อ “ตามปกติแล้ว ฉันควรส่งแกตรงไปยังฟาร์ม แกส่วนใหญ่จะต้องทำงานที่นั่นไปตลอดชีวิต ถ้าโชคดีหน่อย แกฟื้นพลังยุทธ์ได้ เจ้าของฟาร์มก็อาจขายแกให้พวกเหมือง เพื่อไปเป็นกรรมกร ทำไปสักพัก อาจถูกขายต่ออีก หรืออาจได้เป็นหัวหน้าคนงานในเหมืองก็ได้ แต่โอกาสนั้นมีน้อยมาก”

อู๋เป่ยขมวดคิ้ว “ผู้บำเพ็ญจากโลกมนุษย์มีทางเลือกแค่เป็นทาสเท่านั้นเหรอ?”

เกาเซิ่ง “ก็ไม่เชิง อย่างเช่นแกรู้จักพี่ฉันเกาเลี่ยง ฉันก็สามารถช่วยแกได้ แต่คนที่มีเส้นสายแบบแกน่ะมีน้อยมาก เพราะต้องใช้เงินมากมายเพื่อเปิดทาง”

อู๋เป่ยถอนหายใจ “แล้วพี่จะช่วยฉันยังไง?”

เกาเซิ่ง “ฉันจะจ่ายเงินซื้อแกออกมา แล้วจะลงทะเบียนให้แกมีตัวตนใหม่ มีตัวตนแล้ว แกก็ถือว่าเป็นผู้บำเพ็ญของจักรวาลเจิ้นตั้นธาตุทั้งห้าอย่างเป็นทางการ ส่วนหลังจากนั้นจะเป็นยังไงก็ขึ้นอยู่กับโชคชะตาของแกเอง”

อู๋เป่ย “แล้วพลังของฉันเทียบกับผู้บำเพ็ญระดับเดียวกันในจักรวาลเจิ้นตั้นธาตุทั้งห้า พอจะสู้ได้ไหม?”

เกาเซิ่งดูแปลกใจ “โดยทั่วไป ผู้บำเพ็ญที่ปรับตัวกับสภาพแวดล้อมใหม่ได้ ความแข็งแกร่งจะเหลือแค่สิบถึงสามส่วนของเดิม แต่แกนี่ดูไม่เหมือนเลยนะ เหมือนในตัวแกมีพลังลับอยู่?”