ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 214

อู๋เป่ยตกตะลึง " กำลังอำนาจของถังเหมิงมันแข็งแกร่งขนาดนี้เลยเหรอ"

เย่เทียนจง " แล้วใครบอกว่าไม่ใช่ละ กรมศิลปะการต่อสู้ขั้นเทพน่าเกรงขามไหม แต่ว่าเรื่องของถังเหมิน ส่วนใหญ่พวกเราก็ไม่กล้ายุ่งเกี่ยว"

อู๋เป่ย " ถังเหมินยิ่งใหญ่ได้ขนาดนี้ อาศัยอะไรกันแน่"

เย่เทียนจง " วิชาสืบทอดที่สมบูรณ์แบบ สิ่งนี้ทำให้ถังเหมิงสามารถผลิตยอดฝีมือออกมามากมาย อีกอย่างในสมัยที่ใช้อาวุธเหล็ก อาวุธลับ และยาพิษ ของถังเหมิงนั้นก็ไม่มีใครเทียบได้เลย และยังได้สร้างกลุ่มนักฆ่าลึกลับด้วย"

"สมัยปัจจุบัน แม้ว่ากลุ่มนักฆ่าลึกลับจะหายตัวไป แต่ก็ไม่มีใครกล้าท้าทายอำนาจของพวกเขา ถังเหมิงอาศัยการแผ่อำนาจบีบคั้นของกลุ่มนักฆ่าลึกลับ โดยใช้แผ่นดินรัฐฉู่เป็นฐาน กระจายอำนาจไปเจ็ดมณฑลรอบๆ ถือได้ว่าเป็นจักรพรรดิแห่งยุทธภพที่แท้จริง คนที่มีเรื่องกับถังเหมิง ไม่ได้ตายดีสักคน"

" ฟังน้ำเสียงของศิษย์พี่แล้วเหมือนจะไม่ชอบถังเหมินนะ" อู่เป่ยตอบ" แสดงว่าถังเหมิงมีความเด็ดขาดมาก"

" ไม่ใช่แค่นั้น มันเหมือนไม่เกรงกลัวฟ้าและกฎหมาย" เย่เทียนจงส่ายหัว " แต่ยังโชคดีที่ถังเทียนเจวี๋ยยังสามารถควบคุมพวกเขาได้ ถ้าไม่อย่างงั้น ยุทธภพต้องวุ่นวายปั่นป่วนแน่นอน"

อู๋เป่ย " ศิษย์พี่ ทำไมอาจารย์ต้องทำสัญญาหมั่นกับถังเหมิงด้วย ตอนนั้นน่าจะยังไม่ได้รับศิษย์อย่างผมเข้ามานะ"

เย่เทียนจงแสร้งยิ้ม " อาจารย์ก็ไม่รู้จะทำยังไงเหมือนกัน ตอนนั้นพนันกับถังเทียนเจวี๋ย แต่แพ้ ถังเทียนเจวี๋ยจึงขอให้อาจารย์รับศิษย์เพิ่มอีกคน เพื่อแต่งงานกับหลานสาวของเขา ตอนนั้นหลานสาวของเขาเพิ่งจะอายุสามขวบเอง"

อู๋เป่ยงงงัน " เพิ่งจะสามขวบเหรอ ถ้าอย่างนั้นแสดงว่าตอนที่อาจารย์รับฉันเป็นศิษย์ก็ได้คิดถึงเรื่องนี้ด้วยสินะ"

เย่เทียนจง" เพราะอย่างนี้ สิ่งนี้มันเป็นภารกิจของศิษย์น้องที่จะได้อุ้มสาวงาม และได้กำลังที่แข็งแกร่งของถังเหมิงสนับสนุน เป็นเรื่องที่ดีนะ"

อู๋เป่ยถอนหายใจ

เย่เทียนจง " ทำไมต้องถอนหายใจเหรอ"

อู๋เป่ย " แม้แต่ราชวงศ์ที่ยิ่งใหญ่ก็ยังอยู่ได้ไม่กี่ร้อยปี แต่ถังเหมิงกลับเสพสุขมาได้นับพันปี ฉันเองก็จินตนาการความน่ากลัวของมันไม่ได้เลย อำนาจแบบนี้ น่าจะกินคนไม่คายกระดูกเลยแหละ ฉันว่าอยู่ห่างๆ ไว้น่าจะดีกว่า"

เย่เทียนจงตบไหล่ของเขาเบาๆ " อาจารย์ไม่ได้บอกว่านายต้องแต่งกับเธอสักหน่อย นายลองไปดูก่อน"

จากนั้นไม่นาน เยี่ยเสวียนได้เอาเหล้ามา แล้วสามคนก็ดื่มกันอย่างชื่นฉ่ำ

ในระหว่างนั้น อู๋เป่ยได้เล่าเรื่องที่อั๋งจีพูดถึงเกี่ยวกับเทพไสยศาสตร์และจังเสวียนที่หายตัวไปในภูเขาเซียนเหอ เย่เทียนจงพูดด้วยเสียงหนักแน่น " เรื่องนี้ฉันก็ได้ยินคนพูดถึงเหมือนกัน ช่วงไม่นานมานี้มีคนไม่น้อยมุ่งหน้าไปยังเมืองเค น่าจะเกี่ยวกับเรื่องนี้แน่นอน ศิษย์น้อง ช่วงนี้น้องก็คอยตามข่าวเรื่องนี้หน่อยละกัน"

ดื่มกันจนถึงเที่ยง ดูเหมือนว่าเย่เทียนจงจะดีใจมากเกินไป ดื่มไปอย่างไม่ยั้งมือ ทำให้มีอาการเมา

"ศิษย์น้อง คืนนี้นายนัดโล่วฉังเซิงออกมา เดี๋ยวฉันไปเจอกับเขา" เสียงของเขาเบามาก เบาจนกระทั่งเยี่ยเสวียนที่นั่งข้างๆ ก็ไม่ได้ยิน

อู๋เป่ยพยักหน้า แล้วก็ยกแก้วชนกับเขา ดื่มเหล้าหมดในเฮือกเดียว พูด" ศิษย์พี่ นายพักผ่อนก่อน เดี๋ยวตอนบ่ายผมค่อยมาอีก"

หลังจากที่ออกมาจากตงหู่หมายเลขหนึ่ง อู๋เป่ยก็ได้โทรหาหยางเจี่ย โดยใช้มือถือที่เอามาจากอู๋เหมย

เวลาผ่านไปแวบเดียวก็มีคนรับสาย เสียงของหยางเจี่ยดังออกมา " นายยอมช่วยฉันแล้วเหรอ"