ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 2145

วันต่อมาอู๋เป่ยออกจากบ้านตั้งแต่เช้าตรู่ เขาจะไปร้านขายยาเพื่อดูว่าจะสามารถซื้อยาอะไรได้บ้าง

เพียงออกมาหน้าบ้านเขาก็เห็นหญิงสาวที่ถูกเรียกว่าเหมินเอ๋อร์กำลังทำความสะอาดประตูหน้าบ้านอยู่ และเธอยังทำความสะอาดทางหน้าบ้านของอู๋เป่ยเสียสะอาดเลย

อู๋เป่ยมองดูทางที่สะอาดเอียดแล้วพูดด้วยรอยยิ้ม "ขอบใจเจ้ามาก"

เหมินเอ๋อร์รีบพูดตอบ "คุณชายอรุณสวัสดิ์เจ้าค่ะ ข้ามีชื่อว่าเหมินเอ๋อร์เจ้าค่ะ"

อู๋เป่ยพยักหน้า "สวัสดีเหมินเอ๋อร์ กินอาหารเช้าแล้วรึยัง? "

เหมินเอ๋อร์ส่ายหน้า "ยังเลยเจ้าค่ะ ต้องรออีกครึ่งชั่วยาม(ประมาณหนึ่งชั่วโมง)จึงจะทานได้เจ้าค่ะ"

อู๋เป่ยตอบ "เดียวกลับมาข้าจะซื้อซาลาเปาเนือมาฝากเจ้านะ"

เมื่อวานอู๋เป่ยได้ยินบทสนทนาของสองแม่ลูด เหมินเอ๋อร์พูดว่า นางไม่ได้กินเนื้อมาครึ่งเดือนแล้ว หลังจากสามีเสียชีวิต แม่ของเหมินเอ๋อร์ก็รับงานซักผ้าและเย็บผ้าจากคนในละแวกใกล้เคียง เพื่อหาเงินเล็กน้อยมาประทังชีวิต รายได้น้อยนิดมาก ข้าวยังทานไม่อิ่มอย่าพูดถึงเนื้อเลย

รูปร่างของเหมินเอ๋อร์เห็นได้ชัดว่าบอบบางมาก เพราะขาดสารอาหาร

เหมินเอ๋อร์ทั้งดีใจและทั้งเกรงใจ "คุณชาย ซาลาเปาเนื้อแพงมาก ท่านอย่าซื้อเลย"

อู๋เป่ยยิ้มและพูดว่า "เจ้าช่วยข้าทำความสะอาด ข้าขอบคุณเจ้ายิ่งนัก"

เขาไปที่ร้านขายยาก่อน พบว่าราคาของยาสมุนไพรล้วนแพงยิ่งนัก เขาเลือกไปเลือกมาก็ซื้อสมุนไพรมาสามสิบอย่าง จ่ายไปหนึ่งพันสามร้อยกว่าตำลึงทองคำ

เมื่อซื้อยาเสร็จแล้ว ก็เดินผ่านร้านซาลาเปาซานเฟิง เป็นร้านซาลาเปาที่มีซื้อเสียง เพราะซาลาเปาของที่นี่รสชาติอร่อย คนในละแวกนี้ที่มีฐานะดีหน่อย มักชอบมาซื้อซาลาเปาจากร้านนี้กัน

อู๋เป่ยเดินเข้าไปใกล้ พบว่าซาลาเปาแต่ละลูกมีขนาดเท่าลูกกำปั้น เนื้อแน่นเต็มคำ เขาจึงซื้อซาลาเปาเนื้อสี่ลูก เนื้อหมูสี่ลูก เนื้อแกะสี่ลูก และซุปไข่รสเปรี้ยวอีกสองถ้วยใหญ่

เมื่อได้ซาลาเปาแล้ว เขาก็เดินกลับบ้าน

เมื่อมาถึงประตูบ้าน ก็พบว่าเหมินเอ๋อร์กำลังนั่งรอที่หินหน้าประตูบ้าน คอยรอเขาอย่างใจจดใจจ่อ