ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 2144

อยู่ที่เมืองมังกรดำอู๋เป่ยฝึกตนเองและสำรวจรอบ ๆ เขารู้สึกว่าสถานแวดล้อมที่นี่ดียิ่ง มีร้านขายยาที่จำหน่ายยาสมุนไพรโดยเฉพาะ เขาจึงตัดสินใจที่จะเช่าบ้านพักอยู่ที่นี่ เพราะโรงเตี๊ยมมีคนพลุกพล่านไม่เหมาะแก่การฝึกฝน

ดังนั้น ในวันที่สองของการมาถึงเมืองหลง อู๋เป่ยได้ติดต่อหาผู้ให้เช่าเพื่อเช่าบ้านที่อยู่ในบริเวณที่ค่อนข้างเงียบสงบ บ้านที่เขาเช่านั้นมีลักษณะธรรมดา มีลานหน้าบ้านและบ้านเป็นทรงสี่แถว ด้านซ้ายและด้านขวาของบ้านเป็นห้องครัวและห้องน้ำตามลำดับ

แม้ว่าบ้านจะดูธรรมดาแต่ค่าเช่าเดือนละสิบตำลึงทองคำ หากจ่ายรายปีจะอยู่ที่หนึ่งร้อยตำลึง อู๋เป่ยไม่แน่ใจว่าจะอาศัยอยู่ที่นี่นานเท่าไร จึงจ่ายค่าเช่าล่วงหน้าไปสามเดือนก่อน

หน้าบ้านของเขาเป็นถนนที่มีบ้านราวสิบหลังเรียงรายอยู่ฝั่งเดียวกัน และอีกฝั่งตรงข้ามก็มีบ้านราวสิบหลังเช่นกัน

ในวันที่ย้ายเข้ามา อู๋เป่ยได้ซื้อเนื้อ ไข่ และอาหารแห้งบางอย่างมาเก็บไว้ เพื่อเตรียมทำอาหารเอง พอตกเย็นเขาจะเริ่มทำอาหาร เขาถึงได้สังเกตว่าลืมซื้อเกลือมา ถ้าออกไปซื้อกลับมาก็คงเสียเวลาประมาณครึ่งชั่วโมง นับว่าค่อนข้างเสียเวลา

เมื่อคิด ๆ ดูเขาจะไปขอยืมเกลือจากบ้านข้าง ๆ เพราะขณะนั้นกลิ่นอาหารจากบ้านข้าง ๆ ลอยมาพอดี

เขาออกจากบ้านแล้วเดินไปที่ประตูหน้าบ้านข้าง ๆ ก่อนเคาะประตูเบา ๆ สองครั้ง

"ใครนะ? " เสียงใสหวานตอบกลับออกมา จากนั้นประตูก็เปิดออก

ใบหน้าที่สวยงามปรากฏขึ้นตรงหน้าเขา เป็นหญิงสาวอายุราวสิบเจ็ดหรือสิบแปดปี สวมใส่ชุดผ้าสีเทา แต่ไม่อาจซ่อนความงามอันน่ารักของเธอได้

เมื่อเห็นว่าเป็นชายหนุ่ม หญิงสาวก็เกิดอาการเขินอายแล้วเดินถอยไปสองสามก้าว หันกลับไปเรียกคนในบ้านออกมา "ท่านแม่ มีแขกมาค่ะ"

ทันใดนั้น หญิงวัยสามสิบปีต้นๆ ก็เดินออกมา เป็นหญิงสาวที่มีความงดงามไม่แพ้ลูกสาวของเธอเลย เพียงแต่มีมนต์เสน่ห์แบบสุขุมนุ่มลึกมากกว่า

อู๋เป่ยรีบพูดอย่างเกรงใจว่า "ขอรบกวนสักครู่ ข้าเป็นเพื่อนบ้านที่พึ่งย้ายมาใหม่ ลืมซื้อเกลือ จึงอยากจะมาขอยืมซักหน่อยจะได้หรือไม่? "

หญิงวัยกลางคนมองดูอู๋เป่ยอยู่ครู่ จึงยิ้มแล้วพูดว่า "ได้สิ เหมินเอ๋อร์ ไปหยิบเกลือมาหน่อยสิ"

หญิงสาวคนนั้นรีบพยักหน้า แล้วเข้าไปในห้องครัวเพื่อหยิบเอาเกลือมาให้อู๋เป่ย

หญิงวัยกลางคนถามด้วยรอยยิ้ม "คุณชายเป็นเพื่อนบ้านข้าง ๆ ที่พึ่งย้ายมาใหม่หรือ? "

อู๋เป่ยพยักหน้า "ใช่แล้ว ข้าพึ่งย้ายมา ยังไม่ค่อยคุ้นชินกับที่นี่มากนัก"