ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 2150

จากนั้นก็มีเงาของคนคนหนึ่งปรากฏตัวขึ้นในห้อง และทันใดนั้นทุกคนก็ลงไปอยู่ที่พื้นในพริบตาเดียว รวมถึงสองคนที่กำลังจะไปจับตัวหันเสวี่ยฉีด้วยเช่นกัน

ในขณะที่เหล่าผู้คุ้มกันยังไม่มีปฏิกิริยาใดๆกลับมา คนพวกนั้นก็ถูกอู๋เป่ยจัดการหมดเรียบร้อยแล้ว ทุกคนต่างพากันชื่นชม “ฝีมือของผู้คุ้มกันอู๋ดีมากๆ ！”

อู๋เป่ยปัดเศษดินเศษฝุ่นบนตัวออก จากนั้นกล่าวขึ้น “พวกมันรู้ว่ามันไม่มีทางชนะเราได้ เลยต้องเล่นสกปรกแบบนี้ ต่อไปพวกเราต้องระวังตัวแล้วล่ะ”

เขาเดินไปดูที่หลังครัวก็พบว่าคนในครัวตายกันหมดแล้ว ส่วนเด็กเสิร์ฟนั้นก็เป็นลมอยู่ล้มลงไปที่พื้น

อู๋เป่ยไม่อยากเปลี่ยนร้านแล้ว จึงต้องลงมือทำอาหารด้วยตัวเองให้ทุกคนกิน

เมื่อกินอาหารเสร็จ ทุกคนก็ออกเดินทางต่อ สองวันหลังจากนี้ก็หวังว่าไม่มีความเสียใดๆเกิดขึ้นแล้ว และตระกูลหมาป่าก็ไม่ได้ส่งคนมีอีก

ระยะทางจากเมืองเหล็กดำตอนนี้เหลือเพียงไม่ถึงสองร้อยกิโลเมตร รถม้าก็ค่อยๆเคลื่อนไปอย่างไม่รีบร้อน

อู๋เป่ยที่ยังนั่งอยู่ในรถม้า กล่าวขึ้นมาอย่างติดตลก “หัวหน้าคุ้มกัน ฝ่ายนั้นคงจะยอมแพ้ไปแล้วแหละ พวกเราก็คงยังต้องส่งผู้คุ้มกันปลอมไป ซึ่งก็ไม่รู้ว่าผู้คุ้มกันที่แท้จริงอยู่ที่ไหน？”

หันเสวี่ยฉี “เธอไปถึงตั้งแต่เมื่อหลายวันก่อนแล้ว แต่แค่ยังไม่ได้พบกับคนตระกูลหยาง ภารกิจของพวกเรายังมีอีกอย่างหนึ่งก็คือพาคุณหนูปาส่งไปให้ถึงมือตระกูลหยาง”

อู๋เป่ย “ถ้าเช่นนั้น ในตอนที่สลับตัวก็อันตรายน่ะสิ？และท่ามกลางความอันตรายนั้นก็เป็นพวกเราหน่วยคุ้มกันที่ต้องรับผิดชอบ？”

หันเสวี่ยฉี “ถูกต้องแล้ว ตระกูลหลางใช้ความพยายามอย่างมากที่จะตามฆ่าพวกเราระหว่างทางหลายพันกิโลเมตรที่ผ่านมา แล้วนับประสาอะไรกับตอนเปลี่ยนคน ดังนั้นตอนนี้ฉันได้จัดเตรียมที่ๆปลอดภัยเอาไว้ให้คุณหนูปาเรียบร้อยแล้ว ถ้าพวกเราไปถึงก็ส่งเธอไปที่ตระกูลหยางได้เลย”

อู๋เป่ย “พอความลับถูกส่งไปที่ตระกูลหยางก็ไม่ใช่ว่าเสร็จสิ้นแล้วเหรอ？”

หันเสวี่ยฉี “ฉันเชื่อใจแค่คนของพวกเรา คนของตระกูลหยางนั้นก็มากหน้าหลายตา ไม่แน่ว่าอาจจะทำให้ข่าวหลุดไปได้ ดังนั้นในตอนที่แลกเปลี่ยนคน พวกเราจะต้องอยู่ด้วย”

อู๋เป่ยพยักหน้า “ที่หัวหน้าผู้คุ้มกันกังวลก็มีเหตุผล”

ในที่สุดรถม้าก็เคลื่อนตัวมาถึงเมืองเหล็กดำ รถไม่ได้ตรงไปยังตระกูลหยางในทันที แต่เข้าไปในคฤหาสน์หลังหนึ่ง

เมื่อมาถึงแล้ว อู๋เป่ยก็พบกับคนผู้หนึ่งที่รูปร่างหน้าเหมือนกันกับหันเสวี่ยฉีทุกอย่างนั่งอยู่ เมื่อเห็นหันเสวี่ยฉีเธอก็ลุกขึ้นยกยิ้มพร้อมกับเอ่ยขึ้น “พี่เสวี่ยฉี！”