ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 2156

เมื่อเห็นร่มแดงสดใสคันนั้น สีหน้าของผู้คุ้มกันเก่าก็เปลี่ยนไปทันที เขาดูร้อนรนขึ้นมาในพริบตา พูดเสียงสั่น :

“หัวหน้าคุ้มกันอู๋ คนที่มาเป็นถึงอันดับหนึ่งในสิบมหาโจร 'เซียนร่มแดง'!”

อู๋เป่ยประหลาดใจไม่น้อย : “เซียนร่มแดงเหรอ” เขาลุกขึ้นยืนโดยไม่รู้ตัว ดวงตาจ้องไปที่คนที่กำลังใกล้เข้ามา

ร่มแดงคันนั้นค่อย ๆ เดินเข้ามาใกล้ จนกระทั่งมาหยุดอยู่ตรงหน้าวิหาร

อู๋เป่ยสั่งให้พวกคุ้มกันถอย แล้วตนเองออกมาต้อนรับศัตรูด้วยตัวเอง

ท้ายที่สุด ผู้หญิงที่ถือร่มแดงก็ยืนอยู่ตรงธรณีประตู เธอเงยร่มขึ้นเล็กน้อย เผยให้เห็นใบหน้าที่งดงามอย่างน่าตกตะลึง ดูอายุไม่เกินยี่สิบ ข้างนอกฝนตกหนักแต่เสื้อผ้าของเธอกลับไม่เปียกแม้แต่น้อย

“คุณชาย ฉันเข้าไปผิงไฟได้ไหม”

อู๋เป่ยรู้สึกได้ถึงอันตรายจากหญิงคนนี้ เขาจึงตอบอย่างเย็นชา : “ไม่ได้”

หญิงสาวถอนหายใจเบา ๆ : “ใจร้ายกับผู้หญิงตัวเล็ก ๆ ให้ยืนตากฝนอยู่ข้างนอกแบบนี้ คุณชายไม่สงสารบ้างเหรอ”

อู๋เป่ยพูด : “เลิกเสแสร้งได้แล้ว จะสู้ก็เข้ามา ถ้าไม่ก็ไปซะ”

หญิงสาวยิ้มบาง ๆ ก่อนหมุนร่มในมือ ปลายร่มพ่นเข็มพิษออกมานับร้อย พุ่งใส่อู๋เป่ยและพวกคุ้มกัน

แต่เหมือนอู๋เป่ยจะเตรียมตัวไว้แล้ว เขาเหยียบเท้าลงพื้นอย่างแรง ลมพายุพัดขึ้นหน้าวิหาร เข็มพิษทั้งหมดถูกลมพัดเบนวิถีจนหมด จากนั้นเขาก้าวเดียวพุ่งถึงเบื้องหน้า ยื่นมือคว้าร่มในมือเธอทันที

หญิงสาวหัวเราะใส เสมือนขนนกลอยถอยไปข้างหลัง พร้อมกับหมุนปลายร่มเล็งกลับมา

“ฟิ้ว ฟิ้ว ฟิ้ว!”

ทันใดนั้น ปลายร่มปล่อยเข็มพิษออกมานับร้อยครั้งอีกครั้ง คราวนี้หนักกว่า เร็วกว่าก่อนหน้า

อู๋เป่ยยกมือทั้งสองขึ้นประกบกัน ฉับพลัน ภาพมือซ้อนทับกันขึ้นนับพันปรากฏเบื้องหน้า นั่นคือหนึ่งในท่าไม้ตายของเขา พันกรสามกระบวนท่า!

อู๋เป่ยรับเข็มพิษทั้งหมดไว้ได้ทันที จากนั้นสะบัดมือส่งเข็มกลับไปเป็นร้อย แต่กลับถูกร่มแดงสะบัดปัดออกทั้งหมด

หญิงสาวแค่นเสียงเบา ๆ : “แกมีฝีมือไม่น้อย คุ้มค่ากับที่ฉันมาด้วยตัวเอง”

อู๋เป่ยชักดาบยาวออกมาก่อนทะยานขึ้นฟ้า พลังดาบนับหมื่นเส้นปะทุรอบกาย ฟาดฟันลงใส่อีกฝ่าย

นี่คือวิชาลับระดับขั้นลึกลับที่เขาสร้างขึ้นเอง โทสะต้านทานทั่วแปดทิศ!

เสียงฟาดดังสนั่น ร่มแดงถูกแรงดาบฉีกเป็นชิ้น ๆ เซียนร่มแดงถอยกลับทันทีเป็นระยะหลายสิบเมตร ไปหยุดอยู่บนประตูวัด

แม้การโจมตีครั้งนี้จะไม่สามารถทำร้ายเธอได้ แต่ก็เป็นคำเตือนที่ชัดเจน

“ตอนนี้แกไปซะ ฉันจะไม่ฆ่าแก” เขาพูด

หญิงสาวในชุดแดงมีไอหมอกลอยรอบกาย น้ำฝนไม่สามารถเข้าใกล้เธอได้ เพราะเมื่อเข้าใกล้ก็กลายเป็นไอไปทันที

“สิ่งของในโลงนั่น สำหรับบางคนถือว่าสำคัญมาก แกพามันไปไม่ได้หรอก” เธอพูด

อู๋เป่ยพูด : “นั่นเป็นเรื่องของฉัน”

เซียนร่มแดงพูด : “แม้ฉันจะถอยไปตอนนี้ แต่ก็จะมีมือสังหารที่ร้ายกาจกว่าตามมาอีก แกหนีไม่รอดแน่”

อู๋เป่ย : “ฉันจะรอดไหม ยังไม่แน่นอน แต่ถ้าแกยังไม่ไป แล้วมัวเสียเวลาพูดอยู่แบบนี้ คนที่จะตายแน่ ๆ คือแก”

หญิงสาวขมวดคิ้ว พูด : “ฉันไม่ยอมรับผลลัพธ์นี้ง่าย ๆ หรอก เมื่อครู่กระบวนท่าของแก แม้จะรุนแรง แต่ก็ทำอะไรฉันไม่ได้”

อู๋เป่ย : “งั้นก็ลองอีกที”

เขายกดาบยาวขึ้นพร้อมพลังสังหารพุ่งใส่เธอโดยตรง

หญิงสาวถอนหายใจ พูด : “มีคนจ้างฉันเป็นเงินหนึ่งล้านเหรียญวิญญาณ ฉันคิดว่าคงไม่คุ้มเสียแล้ว”

อู๋เป่ยชะงัก : “หนึ่งล้านเหรียญวิญญาณงั้นเหรอ”

หญิงสาว : “มีแต่สูงไม่มีต่ำ และยังมีบางขุมอำนาจเสนอราคาสูงกว่านี้อีก”

ชายหนุ่มข้าง ๆ นึกบางอย่างขึ้นได้ พูดกับผู้หญิง : “เจี๋ยอี ผมพึ่งนึกถึงสัตว์ประหลาดชนิดหนึ่ง พอฝึกตนลึกขึ้น น้ำหนักมันจะเบาลงเรื่อยๆ”

หญิงสาวชื่อเจี๋ยอีถาม : “พี่เซิน พูดถึงสัตว์ประหลาดอะไร”

ชายหนุ่มพูด : “ผีดิบบินได้!”

หญิงสาวตกใจ : “ผีดิบบินได้เหรอ ฉันเคยได้ยินว่ามันสูญพันธุ์ไปเป็นร้อยปีแล้ว!”

ชายหนุ่ม : “ผมเคยอ่านจากคัมภีร์โบราณ บอกว่าตระกูลกู่ในจักรวรรดิต้าชี เคยเลี้ยงผีดิบบินได้ ผีดิบบินประเภทนี้ ต้องเลี้ยงด้วยพลังลับเฉพาะด้วย”

หญิงสาว : “แต่ตระกูลกู่จะกล้าเหรอ ถ้าคนอื่นรู้เข้ามีหวังถูกกวาดล้างทั้งตระกูลแน่!”

ชายหนุ่มพูด : “เพราะงั้นถึงส่งโลงทองให้สำนักคุ้มกันขนย้ายแทน”

อู๋เป่ยหรี่ตา : “คุณมั่นใจเหรอว่าในโลงคือผีดิบบินได้”

ชายหนุ่มส่ายหน้า : “ข้าแค่เดาจากน้ำหนักที่ลดลง อาจไม่ใช่ก็ได้แต่เป็นอย่างอื่น”

ผู้คุ้มกันเก่าพูด : “หัวหน้า อย่าไปเชื่อคำพูดเพ้อเจ้อเลย ที่แน่ ๆ จากท่าทีของเซียนร่มแดง สิ่งในโลงน่าจะเป็นของล้ำค่าแน่ ๆ”

ชายหนุ่มทำตัวไม่ถูกเล็กน้อย พูด : “ผมแค่คาดเดา ไม่ได้มีเจตนาอย่างอื่น” พูดจบ ทั้งคู่ก็กลับไปนั่งที่มุมของตำหนัก

อู๋เป่ยถาม : “พวกคุณรู้จักผีดิบบินได้ไหม”

ผู้คุ้มกันเก่าตอบ : “ว่ากันว่าเป็นซากศพที่บินได้ ระดับพลังเทียบเท่าผู้ฝึกพลังแห่งความรอบรู้ขั้นสูง อันตรายมาก ถ้ามีจริงในโลง คงไม่มีใครโง่พอจะปล้นมันหรอก”

อู๋เป่ยพยักหน้า : “ก็มีเหตุผล แต่ถ้าไม่ใช่ผีดิบบินได้ แล้วจะเป็นอะไร”

เขาส่ายหน้า ไม่คิดมากอีก แล้วนั่งขัดสมาธิลงเพื่อฝึกวิชาลับต่อ

ฝนยังคงตกไม่หยุด จนกระทั่งพลบค่ำ ถนนที่เชิงเขาเริ่มถูกน้ำท่วมทั้งหมด ดูเหมือนนี่จะเป็นพายุฝนครั้งใหญ่ และยังไม่รู้ว่าจะสิ้นสุดเมื่อใด