เจ้าหน้าที่และลูกน้องของเขาตาเป็นประกาย โลงทองคำใบมหึมาแบบนี้ น้ำหนักต้องไม่ต่ำกว่าหนึ่งล้านตำลึง!
“ทองคำแบบนี้ ถือเป็นของต้องห้าม ตามกฎ ผมต้องขอยึดไว้ตรวจสอบ!” เจ้าหน้าที่คนนั้นตะโกนเสียงดัง
อู๋เป่ยลุกขึ้นยืน เขาเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าของเจ้าหน้าที่ วางมือข้างหนึ่งลงบนไหล่ของเขา พลังอันน่าสะพรึงกลัวไหลผ่านเข้าไปทั่วร่าง ทำเอาเจ้าหน้าที่คนนั้นตัวสั่นสะท้าน เหงื่อเย็นไหลเต็มหน้าผาก
“คุณแน่ใจนะ ว่าสิ่งของของผมเป็นของผิดกฎหมาย?” อู๋เป่ยถามด้วยน้ำเสียงราบเรียบ
เจ้าหน้าที่คนนั้นเข้าใจดี แค่เขาหลุดปากพูดคำว่า “ใช่” ออกมาเมื่อไหร่ คนตรงหน้าไม่ลังเลแน่นอน ฆ่าเขาทิ้งตรงนี้แล้วยัดลงหลุมฝังแน่ๆ ลูกน้องที่มาด้วยกันก็ไม่มีใครรอด!
เจ้าหน้าที่กลอกตานิดหนึ่ง แล้วรีบตอบทันทีว่า : “ไม่ผิด ไม่มีปัญหาแน่นอน!”
อู๋เป่ย : “อย่าคิดว่าพวกเราเป็นคนนอก แล้วจะรังแกกันได้ง่ายๆ คนบางคน คุณไม่ควรไปแตะต้องด้วยซ้ำ อย่างคุณ ผมบีบตายได้สิบคนในมือเดียว เข้าใจไหม”
เจ้าหน้าที่รีบกลืนน้ำลาย : “ครับๆ ผมเข้าใจแล้ว”
อู๋เป่ยละมือ แล้วกลับไปนั่งที่เดิม
ฝ่ายเจ้าหน้าที่พอเห็นว่ารอดตัว รีบสั่งลูกน้องพากันถอยออกไปทันที
ตกดึก เย่เทียนหยิบเอาก้อนหินสีเลือดออกมา เขาค่อยๆ ปล่อยพลังจิตเข้าสู่หิน ก้อนหินนั้นจู่ๆ ก็เปล่งแสงสีแดงออกมา แล้วแสงก็พุ่งเข้าที่หน้าอกของเขาในทันที
พลังสีเลือดไหลเข้าสู่ร่างกาย ค่อยๆ ซึมซับเข้าสู่เส้นเลือดของอู๋เป่ย เขารู้สึกได้ถึงการเปลี่ยนแปลงบางอย่างในสายเลือดของตนเอง
รุ่งสาง อู๋เป่ยสะดุ้งตื่นเพราะเสียงเอะอะด้านนอก กลุ่มเจ้าหน้าที่กลับมาอีกครั้ง คราวนี้มาพร้อมกำลังคนจำนวนมาก ล้อมโรงเตี๊ยมไว้จนมิด
“พวกโจรในนั้น ฟังให้ดี! ออกมามอบตัวเดี๋ยวนี้ ไม่อย่างนั้นก็จะไม่มีความเมตตา!”
“หัวหน้าอู๋ ดูท่าพวกเขาจะไม่ยอมจบง่ายๆ” หนึ่งในทีมคุ้มกันพูดเสียงเครียด
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดคุณหมอตาวิเศษ
เสียตังด้วยออ...
ก็แค่นิยายก๊อปปี้เนื้อเรื่องกันไปมาทำไมต้องเสียตังอ่าน😛😛😛...
ชอบอ่านฟรีมากกว่า555...
เวปนี้เสียเงินด้วยหรือผมอ่านมาหลายเรื่องแล้วผึ่งมาเจอระยะหลังต้องเสียเงิน...
น่าจะมีหักทาง ทรูมันนี่วอเล็ตบ้างนะคับ...
ใครเคยเติมบ้างแล้วครับ เติมแล้วเป็นอย่างไรบ้าง...
แล้วเติมเหรียญยังงัย...
อ่านมาเพิ่นๆหลังๆมาเสียตังซะแล้ว...
มีหลายตอนไม่ได้อ่านครบอยากปืนยิงคนดูแลจังลงก็ไม่ครบดีดูแลไม่ได้เรื่องของครอบครัวคนดูแลมีแต่ความชิบหาย...
619 หายไปตอนนึงนะ...