ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 216

ผู้ชายที่เจาะหูคนนั้นไม่ได้ยืนขึ้น เขาเพียงแค่พยักหน้าเล็กน้อยให้กับอู๋เป่ย นับว่าเป็นการทักทายให้กัน

อู๋เป่ยเองก็พยักหน้ากลับเล็กน้อยและไม่ได้พูดอะไรมากเช่นกัน เขานำเอาเหล้ามาวางไว้ข้างๆ และนั่งลงระหว่างจังเป่าเซิ่งกับฉินรั่วยวี่

จังเป่าเฟิงแลกที่นั่งกับจังเป่าเซิ่ง เขาหัวเราะและพูดว่า “เสี่ยวเป่ย เดี๋ยวฉันจะลงโทษตัวเองด้วยสามแก้วนี้เอง”

อู๋เป่ยหัวเราะ “ฮ่ะ? ทำเรื่องอะไรไม่ดีมาหล่ะ ถึงต้องลงโทษตัวเองถึงสามแก้ว?”

จังเป่าเฟิงหัวเราะ “เหอะเหอะ” “ตอนเด็กๆ แกล้งเธอเอาไว้เยอะ วันนี้ฉันเลยอยากขอโทษเธออย่างเป็นทางการสักหน่อย”

อู๋เป่ยกลอกตามองบน “เรื่องที่เธอเอ่ยมานั้น สามแก้วมันไม่พอหรอก อย่างต่ำต้องสิบแก้ว”

จังเป่าเฟิงหัวเราะ “ฮ่าฮ่า” “ตกลง สิบแก้วก็สิบแก้ว”

ทุกคนต่างพูดคุยหยอกล้อกันอย่างสนุกสนาน ซวีห่าวยีทนไม่ไหวจนพูดออกมาว่า “รั่วยวี่ รีบกินให้หมดจะได้รีบๆ กลับ เดี๋ยวต้องไปทำธุระอย่างอื่นต่ออีก”

ฉินรั่วยวี่ขมวดคิ้วและพูดว่า “ห่าวยี ในเมื่อมาแล้ว ก็อยู่ต่ออีกสักหน่อยเถอะ ถ้าเธอมีธุระด่วน เธอก็ไปก่อนได้เลย”

ซวีห่าวยีไม่พูดอะไรต่อ และดื่มน้ำชาที่ตนเองรินเอาไว้

จังเป่าเฟิงเหลือบเห็นถุงที่อู๋เป่ยนำมาด้วย เขาหัวเราะและพูดว่า “โอ้โห นี่มันเหล้าอะไรหน่ะ ขอฉันดูหน่อยว่าเป็นเหล้าชั้นดีมาจากไหน”

ภายในถุง มีเหล้าทั้งหมดห้าขวด ไวน์องุ่นสามขวด และเหล้าขาวอีกสองขวด ล้วนเป็นเหล้าที่เขาเอามาจากเยี่ยเสวียนนั่นเอง เขาเองก็ไม่ค่อยรู้เรื่องเหล้ามากนัก เลยหยิบมาไม่กี่ขวด

จังเป่าเฟิงยกไวน์องุ่นออกมาหนึ่งขวด บนขวดเขียนคำว่าไวน์ เมื่อดูบรรจุภัณฑ์ภายนอกของขวดแล้ว ดูเหมือนว่าจะเก่าเอามากๆ

จังเป่าเฟิงเห็นแล้วเขาก็แสดงท่าทางตกใจออกมา “ว้าว! โรมาเน กองติ สุดยอดไวน์องุ่นแดง ตั้งแต่ปีหนึ่งเก้าห้าศูนย์อย่างนั้นเลยหรือ?”

จังเป่าเซิ่งกะพริบตาและถามว่า “อะไรคือ กองติ หรือ?”

จังเป่าเฟิงมองบน “มันคือไวน์องุ่นแดงที่มีชื่อเสียงที่สุดในโลกยังไงหล่ะ ขวดธรรมดาทั่วไปยังมีราคาตั้งหลายแสนเลย แต่นี่มันเป็นของปีหนึ่งเก้าห้าศูนย์เชียวนะ ฉันนึกได้แล้ว ก่อนหน้านี้มีกองติปีหนึ่งเก้าห้าเจ็ดอยู่หนึ่งขวด ประมูลไปได้ในราคาสองล้านหยวน”

“เชี่ยเอ๊ย! สองล้านหยวนเลยหรือ?” จังเป่าเฟิงตะลึงตกใจมาก เขาจ้องมองไปทางอู๋เป่ยและพูดว่า “เสี่ยวเป่ย มิน่าหล่ะครอบครัวของเธอถึงได้สร้างคฤหาสน์ ซื้อรถหรูได้ ที่แท้ก็รวยแบบนี้นี่เอง ดื่มเหล้าทีดื่มเป็นล้าน”

อู๋เป่ยตกใจ เหล้านี้มีมูลค่ามากถึงสองล้านเชียวหรือ? ถ้ารู้มูลค่านี้แต่แรก เขาคงไม่เอามาด้วยแล้วหล่ะ!

อย่างไรก็ตาม เขาไม่สามารถแสดงท่าทางเสียดายออกมาได้ จึงตอบอย่างเรียบเฉยว่า “มันเก็บอยู่ในบ้าน ฉันเลยเลือกเลือกเอามาขวดหนึ่ง”

ฉินรั่วยวี่หัวเราะและพูดว่า “โอ้โห เหล้าชั้นดีขนาดนี้ งั้นฉันต้องลองชิมสักหน่อยแล้วหล่ะ”

ซวีห่าวยีเหลือบมองขวดไวน์ และพูดเย้ยหยันว่า “เหล้าปลอมๆ แบบนี้ ไม่กินจะดีเสียกว่า ระวังมันจะมีพิษ”