ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 217

จังเป่าเซิ่งพูดด้วยความประหลาดใจ “ไวน์นี้มีกลิ่นหอมมาก มันไม่แรงเลย”

จังเป่าเซิ่งพูดด้วยรอยยิ้ม “ไร้สาระ ไวน์เจ็ดหมื่น แน่นอนว่าต้องอร่อยอยู่แล้ว ”

เขาหยิบแก้วไวน์ขึ้นมาอีกครั้งทันที และพูดอย่างจริงจัง “เสี่ยวเป่ย ตอนที่ฉันยังเด็กฉันเคยตีคุณ ฉันจะลงโทษตัวเองด้วยการดื่มสิบแก้ว”

คนอื่น ๆ ได้ยินเช่นนั้นก็กระวนกระวาย ให้ตายเถอะ หลานชายคนนี้ต้องการดื่มไวน์ราคาแพงชั้นดีนี้ในการมาลงโทษตัวเอง อย่างไรก็ตาม วิธีของเขา กลับได้เปิดความคิดของทุกคน

จังเป่าเซิ่งก็ยกแก้วขึ้นเช่นกัน “เสี่ยวเป่ย คุณยังจำได้ไหม ? ครั้งหนึ่งที่เราไปโรงเรียนด้วยกัน ฉันมีลูกอมอยู่ในปาก คุณถามฉันว่ากินอะไร ฉันบอกว่ามันเป็นยา ฉันโกหกคุณ และฉันเองก็ควรจะลงโทษตัวเองสิบแก้ว ”

อู๋เป่ยตกตะลึง ดังนั้นเขาจึงต้องยกแก้วขึ้นแล้วพูดว่า “พวกคุณไม่ค่อยได้มา วันนี้มีไวน์เพียงพอ ดื่มหมดแล้ว ฉันจะให้คนเอามาให้อีก ”

ดวงตาของจางเป๋าเฟิงเป็นประกาย “เพียงพอเหรอ ? ทุกคนไม่ต้องรีบร้อน ค่อย ๆ ดื่ม”

ฉินรั่วยวี่เม้มริมฝีปากหัวเราะเบา ๆ “พวกคุณนี่นะ ยังเหมือนเดิมเลย พี่เสี่ยวเป่ย ฉันเองก็จะดื่มอวยพรให้พี่ด้วย”

เมื่อทุกคนพูดถึงวัยเด็ก พวกเขาก็หัวเราะเป็นครั้งคราว เมื่อซวีห่าวยีพูดยังไม่ทันเข้าใจ เขาก็พูดอะไรบางอย่างขึ้นมาทันที “รั่วยวี่ อีกเดี๋ยวยังต้องไปเยี่ยมอู๋โหย่วเฉวียน คุณดื่มน้อยหน่อยนะ ”

ฉินรั่วยวี่ “ไม่เป็นไร ฉันรู้ตัวเองดี มา ให้ฉันลองชิมไวน์แดงดู ”

อู๋เป่ยหยิบขวดไวน์และเทให้เธอ เมื่อฉินรั่วยวี่ได้กลิ่น ดวงตาที่สวยงามของเธอก็เป็นประกาย และพูดว่า “ห่าวยี คุณไม่ลองหน่อยเหรอ ? ”

ซวีห่าวยีไม่มีหน้าจะดื่มแล้ว ท้ายที่สุดเขาบอกว่ามันเป็นไวน์ปลอม และพูดว่า “ช่างเถอะ ฉันจะดื่มไวน์ขาว”

ฉินรั่วยวี่จิบเข้าปาก หลับตาเล็กน้อยแล้วพูดว่า “ถึงฉันจะไม่ใช่ซอมเมอลิเยร์ แต่มันก็อร่อยจริง ๆ ”

จางเป๋าเฟิงรีบรินไวน์ครึ่งแก้วให้ตัวเองอย่างรวดเร็ว เขาพูดด้วยรอยยิ้ม “ไวน์หลายล้าน ไม่อร่อยมันก็ไร้เหตุผลเกินไปแล้ว ถ้าพวกคุณไม่ดื่ม ฉันดื่ม”

หลังจากจิบชิบดูก่อน ทันใดนั้นเขาก็หัวเราะ “ไวน์นี้ไม่มีทางผิด ถ้ามันเป็นไวน์ปลอม ฉันจะกินแก้วไวน์นั้น”

ซวีห่าวยีรู้สึกว่าเขากำลังกำหนดเป้าหมายตัวเอง และพูดเบา ๆ “ฉันไม่ใช่นักชิมไวน์มืออาชีพ และเกรงว่าจะไม่สามารถลิ้มรสของจริงของแท้ออกได้”

จางเป๋าเฟิงวางแก้วลงและพูดว่า “ขอโทษนะ แต่ฉันเป็นซอมเมอลิเยร์ คุณสามารถค้นหาชื่อของฉันได้จากเว็บไซต์ทางการของสมาคมซอมเมอลิเยร์”

ซวีห่าวยีตกตะลึง นี่มันถูกตำหนิเข้าแล้วจริง ๆ ! มีความรู้สึกเป็นหมาเลย

อู๋เป่ยอยากรู้อยากเห็นมาก “คุณไม่ได้เป็นทหารไปแล้วเหรอ แล้วจะมากลายเป็นผู้เชี่ยวชาญไวน์ได้อย่างไร ? ”

จางเป๋าเฟิงพูดเบา ๆ ว่า “ในปีที่สามในกองทัพ ฉันก็เปลี่ยนงาน และช่วยเพื่อนบริหารบริษัทนำเข้าไวน์ เพราะฉันเจอไวน์ปลอมบ่อย ฉันกัดฟัน และสอบผ่านซอมเมอลิเยร์ ต่อมรับรสของฉันไวกว่าคนทั่วไป ความจำของฉันค่อนข้างแข็งแกร่ง และเรียนรู้ได้เร็ว นอกจากนี้ฉันยังได้รับรางวัลรองชนะเลิศอันดับสองในการแข่งขันซอมเมอลิเยร์แห่งชาติในครั้งที่แล้วด้วย”