ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 2162

ตลอดเส้นทาง มักได้ยินข่าวลือว่าจักรพรรดิถูกลอบสังหาร บ้างก็ว่าเป็นฝีมือขององค์รัชทายาท บ้างก็ว่าเป็นการกระทำของอัครมหาเสนาบดี แต่ไม่ว่าจะอย่างไร อาณาจักรอู๋อิงในตอนนี้ก็ตกอยู่ในความโกลาหล ไม่เหมาะแก่การพำนักนาน

ห้าวันต่อมา ขบวนคุ้มกันก็ออกจากอาณาจักรอู๋อิง และเข้าสู่เขตอิทธิพลของสำนักเทียนเซียง สำนักนี้ถือว่าเป็นสำนักใหญ่มาก แม้พื้นที่ที่ควบคุมจะไม่เท่ากับอาณาจักรอู๋อิง แต่ก็ถือว่ากว้างขวางไม่น้อย

ช่วงเวลานั้น อู๋เป่ยยังคงฝึกตนต่อไป โดยหมั่นฝึกวิชาเร้นลับหลายกระบวนท่า และเริ่มพยายามทะลวงเข้าสู่ขั้นลี้ลับชั้นที่สาม ซึ่งเป็นระดับ "วิชาลับ"

"วิชาลับ" ตามชื่อก็คือ วิชาเวทย์ที่พัฒนามาจากวิชาเร้นลับหลายแขนง เมื่อวิชาเหล่านี้ได้รับการหลอมรวมและยกระดับ ก็จะเกิดเป็นพลังเวทย์ที่มีอานุภาพล้ำลึก เมื่อฝึกสำเร็จแต่ละวิชาเวทย์ ร่างกายของผู้บำเพ็ญก็จะมีพลังเวทย์ชนิดหนึ่งเพิ่มขึ้น และพลังนี้จะค่อยๆ แข็งแกร่งขึ้นตามกาลเวลา เพราะเหตุนี้ ผู้บำเพ็ญในระดับ "วิชาลับ" จึงมีพลังเหนือกว่าผู้ที่อยู่ในระดับวิชาเร้นลับธรรมดาอย่างมาก

คืนแรกที่เข้าสู่เขตของสำนักเทียนเซียง อู๋เป่ยก็ฝึกสำเร็จวิชาลับบทแรก ซึ่งไม่ได้เกิดจากวิชาใดวิชาหนึ่งโดยตรง แต่เป็นการผสานกันของวิชาเร้นลับสิบสองแขนงกับคาถาลี้ลับ กลั่นออกมาเป็นวิชาเวทย์ชื่อว่า “สังหารฉับพลันขั้นสูง”

วิชานี้ เมื่อใช้แล้ว ศัตรูจะตกสู่ดินแดนแห่งภาพมายา อู๋เป่ยมั่นใจว่า แม้ศัตรูจะอยู่ในขั้นพลังแห่งความรอบรู้ ก็ไม่มีทางรอดพ้นจากวิชานี้ได้!

คืนนั้น อู๋เป่ยกับกลุ่มผู้คุ้มกันหยุดพักในวิหารร้างแห่งหนึ่ง ขณะที่เตรียมกินอาหารเย็น ก็มีชายคนหนึ่งร่างโชกเลือดโซซัดโซเซเข้ามา

อู๋เป่ยรีบเข้าไปดู ทันทีที่เข้าใกล้ ชายคนนั้นก็สิ้นใจ มือของเขาคลายออก เผยให้เห็นถุงผ้าหนึ่งใบ

เมื่อเปิดถุงออกก็พบแผ่นเงินอยู่ข้างใน นับดูแล้วได้สองล้านเหรียญวิญญาณพอดี อู๋เป่ยถึงกับอึ้ง—นี่คือเงินที่ "ช่วงซื่อ " ส่งมาจริงหรือ?

ผู้คุ้มกันคนอื่นก็เข้ามามุงดู เมื่อเห็นเงินในมืออู๋เป่ย ต่างก็รู้สึกเหลือเชื่อ

ผู้คุ้มกันอาวุโสกล่าวว่า “หัวหน้าคุ้มกันอู๋ คนผู้นี้มาอย่างลึกลับ ควรรีบฝังเสียเถอะ อย่าให้เกิดเรื่องยุ่งยากตามมา”

อู๋เป่ยพยักหน้า แล้วสั่งให้ผู้คุ้มกันสองคนพาร่างนั้นไปฝังไว้หลังวิหาร

แต่ยังไม่ทันไร ก็มีนักฆ่ากลุ่มหนึ่งมาถึง พวกเขาไม่ได้เข้าใกล้วิหาร แต่ส่งคนหนึ่งมาแทน เขาปิดหน้าไว้ พูดจากนอกประตูว่า “ขอให้ผู้ที่ดูแลอยู่ด้านในออกมาพูดคุย”

อู๋เป่ยจึงออกมายืนที่หน้าประตู กล่าวด้วยน้ำเสียงเรียบเฉยว่า “มีอะไร?”