ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 2170

พ่อของชิงกวนก็มาถึง เขาจะเข้าไปเอาชีวิตอีกฝ่ายทันที แต่ถูกอู๋เป่ยดึงไว้ เขากล่าวอย่างเรียบเฉยว่า : “ดูแลชิงกวนให้ดี ข้าจะจัดการเอง”

เขาเดินไปยังอีกฝ่าย ชายผู้นั้นเบิกตากว้างถามว่า: “เจ้าเป็นใคร?”

อู๋เป่ยพูดเรียบๆว่า : “ข้าเป็นแค่คนผ่านทาง มาขอพักที่นี่”

ชายผู้นั้นฮึดฮัดเสียงหนึ่ง : “อย่ายุ่งเรื่องชาวบ้าน ไปให้พ้นซะ!”

อู๋เป่ยกล่าวอย่างเยือกเย็น : “ตอนนี้พวกเจ้าฆ่าตัวตายซะ จะได้เหลือศพครบชิ้น”

อีกฝ่ายโกรธจัด : “เจ้าว่าอะไรนะ? คิดว่าแกเป็นใคร ฆ่ามันซะ!”

คนตระกูลเย่ชอบใช้อำนาจรังแกคนอยู่แล้ว จึงชักดาบแทงทันที เงาร่างหนึ่งสั่นไหว กลุ่มนั้นก็โดนโจมตีล้และมลงไปทีละคนได้บาดเจ็บสาหัส พวกเขายังไม่ทันรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นก็สิ้นใจไปแล้ว มีเพียงหัวหน้ากลุ่มที่ยังไม่ตาย แต่ก็เลือดพุ่งออกจากเจ็ดทวาร สีหน้าเจ็บปวด

อู๋เป่ยจับผมของเขายกขึ้น พูดว่า : “คนตระกูลเย่นี่มันโอหังเกินไปจริงๆ คนตระกูลจี้จะตายเปล่าไม่ได้ พาข้าไป ข้าจะไปถามผู้นำตระกูลเย่ว่าเขาสั่งสอนคนของเขายังไง”

เมื่อออกจากประตู อู๋เป่ยก็บินขึ้นฟ้า มุ่งหน้าไปยังตระกูลเย่

เดิมทีเขาแค่ผ่านมา ไม่ต้องการมีเรื่องกับตระกูลเย่ผู้มีอิทธิพลในพื้นที่ แม้แต่ตอนขายยาอายุวัฒนะ เขายังเลือกส่งไปขายที่เมืองต้าหยู่

แต่เขาไม่คิดเลยว่า คนตระกูลเย่จะฆ่าจี๋เหล่าฮั่นเพียงเพื่อแย่งเตายา จี๋เหล่าฮั่นต้อนรับเขาอย่างอบอุ่นในช่วงหลายวันที่ผ่านมา ทั้งสองได้กลายเป็นสหายกันแล้ว ตอนนี้เพื่อนถูกฆ่า เขาจะอยู่นิ่งดูดายไม่ได้!

ชายผู้นั้นถูกจับผมลากบินกลางอากาศ ร้องโหยหวนด้วยความเจ็บปวด อู๋เป่ยบินมาถึงเหนือคฤหาสน์ตระกูลเย่ คนในตระกูลต่างตกใจเสียงกรีดร้อง พากันออกมาดู

คฤหาสน์ของตระกูลเย่ทอดยาวเป็นบริเวณกว้าง ด้านในมีคนอาศัยอยู่ไม่น้อยกว่าพันคน อู๋เป่ยมองลงมาจากกลางอากาศ แล้วร่อนลงยังลานบ้านที่มีแสงไฟสว่างที่สุดและกว้างที่สุด

ทันทีที่เขาลงถึงพื้น ก็มีเหล่าผู้คุ้มกันปรากฏตัวเป็นจำนวนมาก หัวหน้าผู้คุ้มกันตะโกนเสียงดุ : “เจ้าเป็นใคร กล้าดีอย่างไรถึงบุกรุกคฤหาสน์ตระกูลเย่!”

อู๋เป่ยเหวี่ยงชายคนนั้นลงพื้น แล้วตะโกนเสียงดัง : “ผู้นำตระกูลเย่ ออกมานี่เดี๋ยวนี้!”

ทันทีที่พูดจบ คนตระกูลเย่ต่างตกใจในใจคิดว่า ใครกันช่างบังอาจนัก กล้ามาก่อเรื่องถึงคฤหาสน์ แล้วยังกล้าสั่งให้ผู้นำตระกูลออกมาอีก เขาคงไม่อยากมีชีวิตอยู่แล้วมั้ง?

“ผู้ใดบังอาจเช่นนี้!” เสียงตวาดดังมาจากที่ไกล ก่อนที่ร่างหนึ่งจะพุ่งร่อนลงมายืนไม่ไกลจากหน้าอู๋เป่ย

เขาเป็นชายวัยกลางคน ลมปราณแข็งแกร่ง เป็นยอดฝีมือระดับลับขั้นที่เก้า! รูปร่างสูงใหญ่ ดวงตาเย็นชาจับจ้องอู๋เป่ย พลางพูดว่า : “เจ้าหนู แกเป็นใคร ใครให้ความกล้ากับแกจึงมาป่วนในตระกูลเย่ของข้า!”

อู๋เป่ยเตะชายที่อยู่บนพื้นหนึ่งที พูดเรียบๆว่า : “ตระกูลเย่พวกเจ้าทำตัวไร้กฎหมาย ฆ่าคนแย่งทรัพย์สินตามใจ ข้าเพื่อนของจี๋เหล่าฮั่น เขาถูกสวะผู้นี้ฆ่าตาย แถมยังจะยึดเตายาที่ตกทอดจากบรรพบุรุษของเขา ข้าจึงมาถามดูว่าพวกเจ้าสั่งสอนคนในตระกูลกันยังไง!”

ชายวัยกลางคนขมวดคิ้วเล็กน้อย : “เรื่องของตระกูลเย่ ไม่ต้องให้คนนอกมายุ่ง ฆ่าคนไม่กี่คนเอง จะไปสำคัญอะไรนัก?”

อู๋เป่ย : “เจ้าหมายความว่าเพราะพวกเจ้ามีอิทธิพลใหญ่ ก็เลยจะรังแกใครตามใจได้งั้นหรือ?”

ชายวัยกลางคนหัวเราะเย็นชา : “โลกนี้มันเป็นแบบนี้แหละ ใครหมัดแข็งกว่าคนนั้นมีสิทธิ์พูด!”

อู๋เป่ยกล่าวเรียบๆว่า : “ถ้าเช่นนั้น วันนี้ข้าก็จะรังแกพวกเจ้าสักหน่อย”

อีกฝ่ายชะงัก ก่อนหัวเราะเยาะ : “เจ้าจะรังแกตระกูลเย่ของพวกเรา? ด้วยพลังฝีมือแค่นี้ของเจ้าน่ะหรือ?”

“โครม!”

อู๋เป่ยกระโดดขึ้นกลางอากาศ ในมือมีกระจกบานหนึ่งปรากฏ กระจกบานนี้เป็นอาวุธเวทย์มนตร์ที่เขาชิงมาจากศัตรู ก่อนที่อีกฝ่ายจะทันได้ใช้ก็ถูกเขาฆ่าตายเสียก่อน

เมื่อพลังเวทย์ไหลเข้าสู่กระจก กระจกก็ยิงลำแสงสังหารออกมาในทันที พุ่งใส่ร่างชายวัยกลางคน ชายวัยกลางคนไม่คาดคิดว่าอู๋เป่ยจะมีอาวุธเวทย์มนตร์อยู่ในมือ เขาหลบไม่ทัน ทำได้เพียงเร่งพลังทั่วร่าง ก่อรูปเป็นโล่วงกลมขึ้นตรงหน้า

กลางอากาศ เย่เฉิงจวินนิ่งชะงักเล็กน้อย คนหายไปไหน?

ขณะที่เขายังสงสัยอยู่นั้น ทันใดนั้นลำคอก็โล่งวูบ แล้วเขาก็เห็นแผ่นหลังของตัวเอง ก่อนที่สายตาจะห่างจากร่างของเขาไปเรื่อยๆ

ศีรษะหนึ่งหล่นจากกลางอากาศ ตามด้วยร่างของเย่เฉิงจวินที่ร่วงลงพื้น จนตายเขาก็ยังไม่รู้เลยว่าตัวเองตายได้อย่างไร! ต้องรู้ว่าเขาคือยอดฝีมือระดับลับขั้นที่สิบ มีวิชาอีกมากมาย แต่ต่อหน้าอู๋เป่ย เขากลับไม่มีแม้แต่โอกาสจะได้ใช้มัน!

ลูกไฟยังคงระเบิดตกสู่พื้นไม่หยุด เผาลานทั้งลานกลายเป็นทะเลเพลิง ส่วนอู๋เป่ยก็ไม่รู้หายตัวไปตั้งแต่เมื่อใด

ขณะนั้น อู๋เป่ยเปิดพลังจิตเต็มที่ ค้นหาสิ่งที่เขาต้องการอยู่ในตระกูลเย่ ในเมื่อเขาได้ลงมือแล้ว ก็จะทำให้ถึงที่สุด ขุดรากถอนโคนตระกูลเย่ไม่ให้มีโอกาสลุกขึ้นมาอีก!

ในห้องปรุงยาห้องหนึ่ง เขาพบเตายาคุณภาพดีเตาหนึ่ง อย่างน้อยก็ดีกว่าของตระกูลจี้มาก ถือว่าเป็นเตายาปรุงยาระดับกลางถึงสูง

นอกจากนี้ เขายังพบสมุนไพรหายากแห่งวิญญาณหลายร้อยต้นที่เก็บไว้อย่างระมัดระวังในคลังยาแห่งตระกูลเย่ เขาหาถุงใบใหญ่หลายใบ ใส่สมุนไพรทั้งหมดลงไป จากนั้นก็แบกเตายาแล้วหลบหนีออกจากตระกูลเย่

หลังจากนำของทั้งหมดไปไว้ที่บ้านตระกูลจี้ เขาก็กลับมาอีกครั้ง ครั้งนี้ เขาจับผู้ดูแลหลายคนของตระกูลเย่มา รีดถามที่ซ่อนเงินและตั๋วเงินจากนั้นก็ปล้นจนเกลี้ยง แถมยังทุบเตายาที่เหลืออีกกว่าสิบเตาของตระกูลเย่จนพังยับทั้งหมด

เมื่อดวงอาทิตย์ขึ้น ตระกูลเย่ก็ถูกไฟไหม้อย่างรุนแรง ทรัพย์สมบัติทั้งหมดกลายเป็นเถ้าถ่าน แน่นอนว่า อู๋เป่ยก็ขนของติดมือไปไม่น้อย

คนในตระกูลเย่ร้องไห้โหยหวน แต่ก็ไม่สามารถเปลี่ยนสถานการณ์ได้ ได้แต่ดูบ้านเรือนของตนหายไปต่อหน้าต่อตา

หลังจากแก้แค้นให้จี้เหล่าฮั่นแล้ว คนในตระกูลจี้ก็พาญาติพี่น้องและทรัพย์สมบัติ เดินทางไปยังเมืองต้าหยู่พร้อมกับอู๋เป่ย

หลังจากกลุ่มคนออกจากเมือง อู๋เป่ยก็ใช้วิชาหลบหนีพาทุกคนไปถึงบริเวณใกล้เมืองต้าหยู่อย่างรวดเร็ว และจากนั้นก็เข้าไปในเมือง