ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 2171

ชิงกวนกับพ่อของเขาได้พบกับลูกพี่ลูกน้องของจี้เหล่าฮั่น ซึ่งมีอิทธิพลมากในเมืองต้าหยู่ ไม่นานก็จัดการให้ทุกคนได้ลงหลักปักฐานพร้อมทั้งบอกว่าจะดูแลพวกเขา

ลูกพี่ลูกน้องของจี้เหล่าฮั่นไม่ดูแก่เลย ดูเหมือนจะอายุประมาณห้าสิบปี ศีรษะล้าน ใส่เสื้อคลุมสีดำ สีหน้าเคร่งขรึม เขานามสกุลเฟิง ชื่อเฟิงจวิ้นเป่า

เฟิงจวิ้นเป่าจัดที่อยู่ให้กับคนของตระกูลจี้ แล้วยังเตรียมบ้านอีกหลังไว้ให้ขบวนคุ้มกันของอู๋เป่ยได้พักผ่อน

เฟิงจวิ้นเป่าเชิญอู๋เป่ยไปยังบ้านของเขา และต้อนรับอย่างอบอุ่น เขากล่าวด้วยความสะเทือนใจว่า “คาดไม่ถึงเลยว่าลูกพี่ลูกน้องของข้าจะถูกฆ่าเช่นนี้ โชคดีที่ท่านออกโรงช่วยเหลืออย่างมีคุณธรรม”

อู๋เป่ยกล่าวว่า “ข้ารับปากกับผู้อาวุโสจี้ว่าจะพาครอบครัวของเขามายังเมืองต้าหยู่ หลังจากนี้คงต้องฝากท่านดูแลพวกเขา”

เฟิงจวิ้นเป่า: “แน่นอนอยู่แล้ว”

พูดคุยเรื่องทั่วไปกันเล็กน้อย ทั้งสองก็ก้าวเข้าสู่หัวข้อสำคัญ เฟิงจวิ้นเป่ากล่าวว่า : “ครั้งก่อนที่ลูกพี่ลูกน้องของข้ามอบหมายให้ข้านำยาอายุวัฒนะไปประมูล คงเป็นของท่านใช่หรือไม่?”

อู๋เป่ยพยักหน้า : “ใช่ ของข้าเอง ที่ข้ามาครั้งนี้ก็เพื่อจะร่วมมือกันต่อ”

เฟิงจวิ้นเป่าถามทันทีว่า : “แล้วในมือของท่านยังมียาอายุวัฒนะเหลืออีกเท่าไหร่?”

อู๋เป่ย : “ยังมีอยู่อีกหลายสิบเม็ด”

เฟิงจุ้นเป่าดวงตาเปล่งประกาย พูดว่า : “ขอท่านจงวางใจ ข้าจะขายยาอายุวัฒนะของท่านให้ได้ราคาสูงที่สุดอย่างแน่นอน!”

อู๋เป่ย : “ข้ามียาพลังลับระดับสี่ขั้นสูงสุดหกเม็ด และยาเข้าสู่ดินแดนลับระดับหกขั้นดีเยี่ยมห้าเม็ด”

เฟิงจวิ้นเป่าตื่นเต้นจนตัวสั่น : “ยาอายุวัฒนะระดับสี่ขั้นสูงสุด ยาระดับหกขั้นดีเยี่ยม! สวรรค์! ท่านเป็นนักปรุงยาระดับหกหรือ?”

อู๋เป่ยยิ้มและกล่าวว่า : “ข้ายังไม่ได้รับการตรวจสอบสถานะนักปรุงยาอย่างเป็นทางการ แต่ข้าสามารถปรุงยาระดับหกได้จริง”

เฟิงจวิ้นเป่าสูดหายใจเข้าลึกๆ แล้วกล่าวว่า : “ท่านอาจารย์ ข้าจะรีบเตรียมการประมูลทันที ท่านพักที่เรือนชั่วคราวก่อน หากมีเรื่องใดใช้คนมาตามข้าได้เลย”

อู๋เป่ยพยักหน้า : “ตอนที่ข้ามาถึง เห็นว่าเมืองต้าหยู่ก็มีสำนักปรุงยาและร้านขายยาอยู่หลายแห่ง ช่วงสองสามวันนี้ข้าจะเดินสำรวจสักหน่อย แล้วก็จะปรุงยาเพิ่มอีกสองสามเตา”

เขาได้ยาอายุวัฒนะแห่งวิญญาณมาไม่น้อยจากตระกูลเย่ รวมทั้งเตาปรุงยาที่ดีกว่าเดิม จึงถือโอกาสนี้ปรุงยาอายุวัฒนะชุดใหม่เพิ่มเติม

เมื่อเฟิงจวิ้นเป่าได้ยิน ก็รีบพูดว่า : “ท่านอาจารย์ พอดีข้ามีสูตรยาอายุวัฒนะอยู่หลายฉบับ ท่านสนใจหรือไม่?”

อู๋เป่ยยิ้มแล้วถาม : “หรือ? เป็นสูตรยาแบบไหนกัน?”

เฟิงจวิ้นเป่า : “รอสักครู่ ข้าจะไปหยิบสูตรยามาให้”

สูตรยาเหล่านี้คือสิ่งที่เฟิงจวิ้นเป่าค่อยๆสะสมมา มองว่าเป็นของล้ำค่าไม่เคยเปิดเผยให้คนนอกเห็น และไม่เคยมอบให้ใครดูง่ายๆ แต่อู๋เป่ยไม่ใช่คนธรรมดา เขาคือปรมาจารย์ปรุงยาฝีมือสูงย่อมมีคุณสมบัติเหมาะสมที่จะได้ดูสูตรยาเหล่านี้

ไม่นาน เฟิงจวิ้นเป่าก็นำสูตรยาสี่ฉบับมา มอบให้อู๋เป่ยด้วยสองมือ

อู๋เป่ยกวาดตามองเร็วๆ แล้วก็รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย สูตรยาทั้งสี่ฉบับนี้ มีสองสูตรเป็นของยาอายุวัฒนะระดับเจ็ด หนึ่งสูตรเป็นระดับแปด และอีกหนึ่งเป็นระดับเก้า! กล่าวคือ อย่างน้อยต้องเป็นนักปรุงยาระดับเจ็ดขึ้นไป จึงจะสามารถปรุงยาได้ตามสองสูตรในนั้น

เฟิงจวิ้นเป่ามองสีหน้าของอู๋เป่ย เห็นว่าเขาไม่มีสีหน้าเปลี่ยนแปลงใดๆ ก็อดไม่ได้ที่จะถามว่า : “ท่านอาจารย์ สูตรยาเหล่านี้เป็นอย่างไรบ้าง?”

อู๋เป่ยไม่ได้ตอบทันที แต่กลับถามกลับว่า : “เจ้าเคยพบเห็นนักปรุงยาระดับเจ็ดมาก่อนไหม?”

เฟิงจวิ้นเป่าหัวเราะอย่างขื่นขมแล้วส่ายหัว : “นักปรุงยาระดับเจ็ดนั้นสูงส่งเพียงใด ข้าย่อมไม่มีวาสนาได้พบ แต่ข้ารู้ว่าในราชวงศ์ไป่หน่าทางทิศตะวันตก มีนักปรุงยาหลวงอยู่ท่านหนึ่ง เป็นนักปรุงยาระดับเจ็ด ได้รับความเคารพอย่างยิ่ง แม้แต่ฮ่องเต้ก็ยังต้องให้เกียรติ”

อู๋เป่ย : “สูตรยาเหล่านี้ อย่างน้อยก็เป็นยาอายุวัฒนะระดับเจ็ด การปรุงนั้นยากยิ่งนัก”

บนใบหน้าของเฟิงจวิ้นเป่าเต็มไปด้วยความคาดหวัง : “ท่านอาจารย์ ท่านปรุงได้หรือไม่?”

อู๋เป่ยหยิบสูตรยาฉบับหนึ่งออกมาแล้วถามเขาว่า : “สมุนไพรตามที่ระบุในนี้ เจ้าเตรียมไว้ได้หรือไม่?”

เฟิงจวิ้นเป่ายิ้ม : “สมุนไพรในสูตรยาระดับเจ็ดสองฉบับนี้ ข้าเริ่มหามาตั้งแต่สิบปีก่อน ตอนนี้รวบรวมครบสำหรับสูตรหนึ่งแล้ว อีกสูตรยังขาดอยู่อีกสองชนิด”

อู๋เป่ยรู้สึกแปลกใจเล็กน้อย : “เจ้ารวบรวมสมุนไพรพวกนี้ได้ครบ ถือว่าไม่ธรรมดา วัตถุดิบของเจ้าสามารถปรุงได้กี่เตา?”

เขาครุ่นคิดอยู่พักหนึ่ง แล้วจึงปรับสัดส่วนของสมุนไพร และเพิ่มขั้นตอนอีกสองอย่าง ผลลัพธ์คือ หม้อที่สองได้ยามาทั้งหมดสี่เม็ด และยังได้ระดับเจ็ดขั้นสูง!

เขารู้ดีว่าตนเองยังไม่ถึงระดับเจ็ดของขั้นลี้ลับ จึงยังไม่อาจปรุงยาให้สมบูรณ์แบบได้ สูงสุดที่เขาทำได้คือระดับสูงกว่าสูง ส่วนขั้นสูงสุดหรือขั้นเหนือสุดยอดนั้น ตอนนี้เขายังเอื้อมไม่ถึง

ผลปรากฏว่า หม้อที่สามก็ยังคงได้สี่เม็ดเช่นกัน และคุณภาพถึงระดับสูงกว่าสูงด้วย!

หลังจากปรุงยาหม้อที่สามเสร็จ ก็ล่วงเลยเข้าสู่ช่วงสายของวัน เขาเปิดประตูออกไป แล้วให้คนไปเชิญเฟิงจวิ้นเป่า

เฟิงจวิ้นเป่ากำลังรออย่างกระวนกระวายอยู่ที่บ้าน พอเห็นองครักษ์มาเชิญ ก็รีบรุดไปหาอู๋เป่ย ทันทีที่พบหน้า เขาก็ถามอย่างตื่นเต้นว่า “ท่านสำเร็จหรือไม่?”

อู๋เป่ยหยิบหม้อแรกของยามี่ไทออกมา แล้วกล่าวว่า “หม้อหนึ่งสำเร็จ เป็นยาอายุวัฒนะระดับเจ็ดขั้นกลาง”

เฟิงจวิ้นเป่ายินดีอย่างล้นพ้น “ระดับเจ็ด ขั้นกลาง? ยอดเยี่ยมมาก!”

แท้จริงแล้วอย่าว่าแต่ขั้นกลางเลย ต่อให้เป็นระดับกลางค่อนไปทางต่ำ หรือแม้แต่ระดับต่ำ เขาก็ยังยอมรับได้อยู่ดี

เพราะนี่มันคือยาอายุวัฒนะระดับเจ็ด!

อู๋เป่ยมอบขวดยาหยกที่บรรจุยาสามเม็ดให้แก่เฟิงจวิ้นเป่า แล้วกล่าวว่า “ตามที่ตกลงไว้ ยาทั้งสามเม็ดนี้เป็นของท่าน”

เฟิงจวิ้นเป่ารับขวดยาด้วยสองมือทันที พลางกล่าว “ขอบพระคุณท่านสำหรับความเมตตา!”

อู๋เป่ย : “งานประมูลเป็นอย่างไรบ้างแล้ว?”

เฟิงจวิ้นเป่าตอบว่า “งานประมูลกำลังเตรียมการอยู่ จะจัดขึ้นตอนบ่าย ท่านอาจารย์อยากไปชมด้วยไหม? งานนี้พวกเราสี่ตระกูลร่วมกันจัดขึ้น ข้างในมีของดีมากมาย”

อู๋เป่ย : “หรือ? แล้วมีอะไรบ้างล่ะ?”