ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 2182

“นั่นจะไม่ดึงดูดความสนใจของเจตจำนงของสวรรค์หรือไง?”

“ไม่หรอก”

อู๋เป่ยพิจารณาเรื่องนี้แล้วถามว่า “งั้นคุณก็กำลังวางแผนที่จะกลับไปยังจักรวาลหลักด้วยเหรอ?”

ช่วงซื่อตอบอย่างใจเย็น “แน่นอน ฉันมีแผนของตัวเอง ฉันมาที่นี่เพื่อค้นหาบางอย่างเท่านั้น”

อู๋เป่ยไม่ได้ถามว่าสิ่งนั้นคืออะไร แต่กลับถามว่า “ตัวตนใหม่ของฉันหล่อไหม?”

“หล่อจริงๆ แต่มีชะตากรรมที่น่าเศร้าอยู่บ้าง คุณจะได้รู้เมื่อถึงเวลา” ช่วงซื่อกล่าว

อู๋เป่ยหัวเราะคิกคัก “ไม่เป็นไร การดูหล่อต่างหากที่สำคัญ”

จากนั้นเขาก็ถามว่า “ฉันช่วยให้คนอื่นเกิดใหม่ในจักรวาลหลักได้ไหม?”

ช่วงซื่อ “แน่นอน ตราบใดที่ชะตากรรมของคุณผูกพันกัน และคุณมีพลังที่แข็งแกร่งเท่ากับของฉัน คุณก็ทำได้”

อู๋เป่ยถาม “คุณเป็นตัวแทนของระดับความแข็งแกร่งใดในจักรวาลหลัก คุณอยู่ในขั้นเสิ่นทงหรือไม่?”

ช่วงซื่อ “อาณาจักรของฉันแตกต่างจากพวกเขา แต่ถ้าคุณยืนกรานให้เปรียบเทียบ ฉันคงบอกว่าฉันอยู่ที่ขั้นที่หกหรือเจ็ดของขอบเขตแห่งเต๋าที่นั่น” ช่วงซื่อตอบ

อู๋เป่ยตกตะลึงและพูดว่า “จริงๆ แล้วคุณเป็นผู้ฝึกฝนในระดับของขอบเขตแห่งเต๋า! ดูเหมือนฉันจะประเมินคุณต่ำไป”

ช่วงซื่อ “ในจักรวาลหลัก ฉันจะไม่ติดต่อคุณอีก และสายสัมพันธ์ของเราจะสลายไปโดยอัตโนมัติ”

อู๋เป่ยยิ้มและปลอบใจ “อย่ากังวล ฉันจะไม่เกาะติดคุณ”

ในช่วงเวลาต่อมา อู๋เป่ยฝึกฝนในห้องของเขา และก่อนที่เขาจะรู้ตัว แสงสว่างก็ส่องเข้ามา

หลังอาหารเช้า อู๋เป่ยใช้เทคนิคการหลบหนีจากพื้นดินห้าธาตุ และพวกเขาก็เดินทางตลอดทั้งวันพร้อมกับทีมคุ้มกัน ในช่วงบ่ายวันนั้น พวกเขามาถึงจุดหมายปลายทางใกล้ๆ แล้ว นั่นคือเมืองม้าขาว

เนื่องจากเทคนิคการหลบหนีไม่ได้แม่นยำเสมอไป พวกเขาจึงพบว่าตัวเองอยู่ในทุ่งหญ้า ซึ่งยังห่างจากเมืองม้าขาวประมาณสามถึงสี่ร้อยกิโลเมตร

พื้นที่นี้อยู่ในดินแดนตะวันตก ซึ่งค่อนข้างวุ่นวายอยู่เสมอ หลังจากเดินไปได้ไม่ไกล กลุ่มโจรขี่ม้าก็ปรากฏตัวขึ้นข้างหน้า

มีโจรขี่ม้ากว่าร้อยคนพุ่งเข้ามาหาพวกเขาด้วยฝุ่นผงและเคลื่อนที่ด้วยความเร็วที่น่าเหลือเชื่อ

อู๋เป่ยส่งสัญญาณให้ทีมคุ้มกันหยุด และมีคนชูธงของสำนักงานคุ้มกันเวยหู่ขึ้น ขณะที่เขาขี่ม้าไปข้างหน้าเพื่อไปพบพวกเขา

ทั้งสองฝ่ายหยุดห่างกันหลายเมตร หัวหน้ากลุ่มโจรเป็นยักษ์หัวโล้นที่มีรัศมีแห่งเจตนาฆ่าที่หนักหน่วง ซึ่งเป็นที่รู้จักจากการฆ่าคนนับไม่ถ้วน ทำให้ได้รับฉายาว่านักฆ่า

นักฆ่ายิ้มให้อู๋เป่ยและพูดว่า “ไอ้หนู ทิ้งของของคุณไว้ข้างหลังแล้วฆ่าตัวตายซะ”

อู๋เป่ยตอบว่า “ข้าสามารถให้ของคุ้มกันแก่เจ้าได้ แต่ข้าจะไม่ยอมแพ้โดยไม่ต่อสู้”

นักฆ่าหัวเราะและพูดกับลูกน้องของเขาคนหนึ่งว่า “หมาป่าไฟ ไปจัดการมันซะ!”

หมาป่าไฟถือมีดขนาดใหญ่พุ่งเข้าหาอู๋เป่ยอย่างดุเดือด

อู๋เป่ยกำมีดของเขาและพุ่งกลับไป ขณะที่ม้าของพวกเขาสวนทางกัน แสงดาบก็แวบหนึ่ง และหัวของหมาป่าไฟก็ร่วงลงสู่พื้น

นักฆ่าตกตะลึง หมาป่าไฟเป็นผู้เชี่ยวชาญขั้นที่สามจากขั้นลี้ลับ เขาจะถูกปราบได้อย่างไรในครั้งเดียว?

หลังจากสูญเสียผู้ใต้บังคับบัญชาที่แข็งแกร่ง นักฆ่าก็โกรธจัดและตะโกนว่า “เจ้ากำลังบังคับให้ข้าลงมือ! ข้าจะสับเจ้าเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย!”

เขาโดดขึ้นไปในอากาศ ถือมีดขนาดใหญ่สองเล่ม เล่มหนึ่งสีแดงและเล่มหนึ่งสีขาว และพุ่งเข้าหาอู๋เป่ย ขณะที่เขาฟันมีดไปในอากาศ พลังดาบอันน่าสะพรึงกลัวสองชุดก็พุ่งเข้าหาอู๋เป่ย

อู๋เป่ยสังเกตเห็นแล้วว่าหัวหน้าโจรไม่ใช่คนตลก เขาเป็นผู้เชี่ยวชาญระดับเจ็ดขั้นลี้ลับ นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมเขาถึงไล่อู๋เป่ยออกไปก่อน

อู๋เป่ยลอยขึ้นไปในอากาศ หลบพลังดาบด้วยการกระพริบตาและปรากฏตัวขึ้นข้างๆ นักฆ่า

นักฆ่าตกตะลึงและเริ่มฟันอย่างบ้าคลั่งด้วยดาบของเขา แต่อู๋เป่ยก็หายวับไปจากสายตาแล้ว

อู๋เป่ยสามารถบอกได้ว่า พลังทำลายล้างของดาบเหล่านี้รุนแรงมาก เขาไม่สามารถต้านทานมันได้ ดังนั้นเขาจึงหันไปหลบ