ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 2183

อู๋เป่ยถามว่า “ฉันหวังว่าจะเป็นอย่างนั้น ฉันขอถามได้ไหมว่าค่าธรรมเนียมของคุณเท่าไหร่?”

ผู้จัดการยิ้มและตอบว่า “เราคิดค่าคอมมิชชั่นสิบห้าเปอร์เซ็นต์”

อู๋เป่ยพยักหน้า “นี่คือเม็ดยาแก่นวิญญาณสี่เม็ด โปรดดูแลให้ดี หากการประมูลผ่านไปด้วยดี ฉันก็มีเม็ดยาเกรดสูงกว่าด้วย”

ผู้จัดการรับรองกับเขาว่า “วางใจได้เลย ราคาที่เราขายได้ในห้องประมูลแห่งนี้จะไม่ทำให้ผิดหวัง”

หลังจากออกจากห้องประมูลแล้ว อู๋เป่ยก็ไปที่ร้านขายยาสมุนไพรที่ใหญ่ที่สุดในเมืองม้าขาวเพื่อเตรียมการกลั่นสูตรสำหรับเม็ดยาระดับแปด เมืองม้าขาวมีชื่อเสียงในฐานะเมืองใหญ่ มีสมุนไพรที่จำเป็นทั้งหมด และด้วยสมุนไพรที่เขาเก็บมาจากสวนสมุนไพร เขาสามารถรวบรวมส่วนผสมทั้งหมดสำหรับเม็ดยาระดับแปดได้

จากนั้นเขาก็กลับไปที่บ้านพักของเขาเพื่อกลั่นเม็ดยา อาจารย์บรรพบุรุษไท่เจินได้มอบเตาหลอมยาให้แก่เขา ซึ่งช่วยเพิ่มทักษะการปรุงยาของเขาได้อย่างมาก

ยาเม็ดระดับแปดนี้มีชื่อว่า ยาเม็ดจิตร่างมหัศจรรย์ ซึ่งมีผลดีต่อผู้ฝึกมี่อิง ห้าธาตุและหยินหยาง

หลังจากทบทวนสูตรยาเม็ดแล้ว อู๋เป่ยก็ได้เรียนรู้เคล็ดลับและกลเม็ดต่างๆ มากมายที่เหมาะสมสำหรับการปรุงยาเม็ดจิตร่างมหัศจรรย์

ประมาณหนึ่งชั่วโมงต่อมา เตาหลอมก็เปิดออก ปล่อยออร่าสีทองและสีม่วงออกมา อู๋เป่ยระงับพวกมันด้วยเทคนิคยาเม็ด โดยหมุนและควบแน่นอย่างรวดเร็วจนกลายเป็นยาเม็ดเดียว

ในการพยายามครั้งแรก อู๋เป่ยเลือกที่จะปรุงยาเม็ดเพียงเม็ดเดียวเพื่อเพิ่มอัตราความสำเร็จของเขา ยาเม็ดนั้นมีขนาดเท่าลำไย ระยิบระยับด้วยแสงลึกลับสองชั้น และประดับด้วยลวดลายยาเม็ดเฉพาะตัวสิบสองแบบ ซึ่งแต่ละแบบแสดงถึงคุณสมบัติทางยาที่น่าอัศจรรย์

เมื่อมองไปที่เม็ดยาที่วางอยู่บนฝ่ามือของเขา อู๋เป่ยก็รู้สึกดีใจและอุทานว่า “ไม่เชื่อเลยว่า ฉันสามารถผลิตเม็ดยาเกรดสูงระดับแปดได้ในครั้งแรกที่ลอง!”

สมุนไพรที่เขาซื้อมาเพียงพอสำหรับให้เขากลั่นได้สามชุด ดังนั้นเขาจึงดำเนินการผลิตชุดที่สอง

ชุดที่สองให้ผลลัพธ์ที่ดีขึ้น โดยได้เม็ดยาคุณภาพสูงขึ้นสองเม็ด ซึ่งตอนนี้จัดอยู่ในเกรดสูง ชุดที่สามก็ให้เม็ดยาสองเม็ดเช่นกัน แต่คุณภาพของมันไปถึงเกรดสูงสุดแล้ว!

หลังจากผลิตเม็ดยาเสร็จแล้ว ผู้คุ้มกันก็ยังไม่กลับมา เขาพักผ่อนสักครู่และเตรียมตัวออกไปหาอะไรกิน

ในขณะนั้น ผู้คุ้มกันชราก็รีบเข้ามาโดยกล่าวว่า “หัวหน้าผู้คุ้มกันอู่ สมาชิกผู้คุ้มกันของเราบางคนได้รับบาดเจ็บ! ท่านต้องมาเร็ว!”

อู๋เป่ยลุกขึ้นทันทีและพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง “อย่าตกใจ! พวกเขาอยู่ที่ไหน?”

ผู้คุ้มกันชราตอบว่า “สองไมล์จากที่นี่”

“ไปกันเถอะ” อู๋เป่ยคว้าผู้คุ้มกันชรา และทั้งสองก็บินขึ้นไปในอากาศ บินไปยังสถานที่นั้น

เพียงไม่กี่วินาที อู๋เป่ยก็เห็นสถานที่แห่งหนึ่งชื่อว่าลานหลิวเซียง ที่นั่น เขาเห็นว่าคนคุ้มกันของเขาเจ็ดหรือแปดคนถูกล้มลง ในขณะที่กลุ่มผู้เชี่ยวชาญจากฝ่ายตรงข้ามยืนเผชิญหน้ากับพวกเขาและด่าทอกัน

ทันทีที่อู๋เป่ยลงจอด คนคุ้มกันก็เงียบลง หม่าเป่าเซิงก้าวไปข้างหน้าและอธิบายว่า “หัวหน้าคุ้มกัน สมาชิกของเราเห็นสาวๆ สองสามคนและกำลังดื่มอยู่ข้างใน กลุ่มนี้รีบเข้ามา ไม่เพียงแต่ขโมยสาวๆ แต่ยังทำให้คนคุ้มกันของเราหลายคนได้รับบาดเจ็บด้วย ฉันเห็นว่าพวกเขามีจำนวนน้อยกว่า ฉันจึงยับยั้งไม่ให้เรื่องบานปลายและส่งคนไปเรียกคุณ”

หม่าเป่าเซิงกลายเป็นผู้เชี่ยวชาญในขั้นลี้ลับด้วยความช่วยเหลือของอู๋เป่ย เขาฉลาดพอที่จะรู้ว่า เรื่องเช่นนี้ต้องการการแทรกแซงของอู๋เป่ย มีเพียงเขาเท่านั้นที่สามารถรักษาความสงบเรียบร้อยในสถานการณ์เช่นนี้ได้

“ขอความช่วยเหลือเหรอ? แม้ว่าคุณจะเรียกราชาสวรรค์ ฉันก็จะไม่ปล่อยคุณไป!” ชายหนุ่มคนหนึ่งจากฝ่ายตรงข้ามตะโกนออกมา โดยยืนอยู่ด้านหลังผู้ติดตามระดับสามขั้นลี้ลับสองคน

อู๋เป่ยยิ้มและพูดว่า “สหาย พวกเรามาที่นี่เพื่อสนุกสนานกันทั้งนั้น ทำไมจึงใช้ความรุนแรงและทำร้ายสมาชิกคุ้มกันของฉัน?”

ชายหนุ่มจ้องมองและโต้กลับ “พวกคุณเป็นใครถึงมาคุยกับฉัน?”

“เพี๊ยะ!”

ก่อนที่เขาจะพูดจบประโยค อู๋เป่ยก็ปรากฏตัวต่อหน้าเขาและตบเขาลงพื้น กดเท้าไปที่ใบหน้าของชายหนุ่มขณะที่เขาถามว่า “แกเพิ่งพูดอะไรไป ฉันไม่คู่ควรที่จะคุยกับแก?”

ศิษย์ของขั้นลี้ลับสองคนรีบลงมือทันที แต่ด้วยการโบกมือของอู๋เป่ย พวกเขาก็กระเด็นไปไกลหลายเมตรจนหมดสติ

เมื่อเห็นความแข็งแกร่งที่น่าสะพรึงกลัวของอู๋เป่ย ผู้คนรอบข้างก็กลัวจนขยับตัวไม่ได้ทันที

ชายหนุ่มทั้งตกใจและโกรธจัดตะโกนว่า “แกรู้ไหมว่าฉันเป็นใคร?”