ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 2199

“ไม่ใช่ว่าโดนทักเข้าให้แล้ว ตอนนี้แอบปาดน้ำตาอยู่ล่ะสินะ” มีบางคนแสดงความสะใจในคอมเมนต์

ในที่สุด ก็มีคนใช้ชื่อว่าปัสสาวะสู้ลมได้สามเมตร ส่งอีโมจิถอนหายใจมาอันหนึ่งก่อนจะพิมพ์ : “คุณทำนายได้แม่นจริง ๆ! ผมอยากถามคุณ ว่าต่อไปผมควรทำอย่างไรดี ตอนนี้เป็นหนี้อยู่กว่าหนึ่งล้าน ยังไม่กล้าบอกครอบครัว ภรรยาก็กลับไปคบกับแฟนเก่าอีก ผมควรพยายามรั้งเธอไว้ไหม”

อู๋เป่ย : “ปีนี้คุณอายุสามสิบใช่ไหม”

ปัสสาวะสามเมตรรีบพิมพ์กลับทันที : “ใช่! อีกแค่เดือนเดียวก็วันเกิดผมแล้ว”

อู๋เป่ยพยักหน้า : “คุณมีโชคลาภอยู่ในดวง แถมเป็นโชคใหญ่ร่ำรวยมหาศาล แต่ความร่ำรวยนี้ ต้องพึ่งพาผู้มีบุญคุณคนหนึ่งช่วยเหลือ”

ปัสสาวะสามเมตรรีบถามต่อ : “ผมยังจะรวยได้อีกเหรอ แล้วผู้มีบุญคุณคนนั้นคือใคร”

อู๋เป่ยยิ้มและพูด : “เดินย้อนกลับไป แล้วคุณจะพบเธอเอง”

ปัสสาวะสามเมตรเกาหัว : “เดินย้อนกลับไป หมายความว่าไง”

อู๋เป่ยเพียงยิ้มเล็กน้อย : “ผมบอกได้แค่นี้ ที่เหลือต้องให้คุณเข้าใจเอง”

หลังจากทุกคนได้เห็นว่าอู๋เป่ยทำนายได้แม่นยำขนาดนี้ ก็ตื่นเต้นอยากจะลองกันบ้าง อู๋เป่ยจึงตั้งกฎขึ้น พูด : “คนก่อนหน้านี้ ฉันตอบคำถามให้เยอะมาก วันนี้จะมีโควต้าอีกแค่สองคน แต่ละคนถามได้ไม่เกินสามคำถาม”

จากนั้น เขาก็เลือกอีกคนขึ้นมา คราวนี้ จากประสบการณ์ก่อนหน้านี้ของปัสสาวะสามเมตร คนที่ถูกเลือกรีบถามคำถามที่อยากรู้ที่สุดทันที : “ช่วงนี้ผมฝันร้ายบ่อยมาก ฝันเห็นผู้หญิงผมยาวรุงรัง หน้าตาน่ากลัวมาก เหมือนเธอกำลังพูดอะไรบางอย่างกับผม แต่พอผมตั้งใจฟัง ก็สะดุ้งตื่นทุกที ผมโดนของหรือเปล่า”

อู๋เป่ยเปิดวิดีโอคอลกับเขาทันที หลังจากสังเกตอยู่ครู่หนึ่ง ก็พูดต่อหน้าคนดู : “นี่เป็นอาการฝันสะดุ้ง เกี่ยวข้องกับประสบการณ์ในวัยเด็กของคุณ ตอนอายุห้าหกขวบน่าจะมีผู้หญิงที่คุณสนิทมาก แล้วเธอเสียชีวิตด้วยสภาพที่น่ากลัวต่อหน้าคุณ ผมพูดถูกไหม”

ชายคนนั้นตอบทันที : “คุณพูดแบบนี้ ผมเริ่มนึกออกแล้ว รอแป๊บนึง ผมขอถามแม่ก่อน”

ทุกคนในห้องต่างรอคอย ไม่มีใครส่งคอมเมนต์แม้แต่คนเดียว

สองนาทีผ่านไป ชายคนนั้นกลับมาและพูด : “ผมถามแม่แล้ว! ตอนผมอายุหกขวบ มีป้าคนหนึ่งในหมู่บ้านที่ดีกับผมมาก เธอผูกคอตาย วันนั้นผมไปหาเธอ แล้วพอเปิดประตูเข้าไปก็เห็นเธอแขวนอยู่กับขื่อ ลิ้นแลบยาว หน้าตาน่ากลัวมาก!”

อู๋เป่ย : “นั่นแหละไม่ผิดแน่ ฉันจะจ่ายยาสูตรหนึ่งให้คุณ กินก่อนนอนทุกคืนต่อเนื่องเจ็ดวัน อาการฝันสะดุ้งนี้ก็จะหายไป”

“ขอบคุณมาก!” ชายคนนั้นขอบคุณไม่หยุด

ตอนนี้ ทุกคนต่างยกย่องอู๋เป่ยกันแบบสุดตัว ไม่มีใครกล้าสงสัยเขาอีกต่อไป

แม้แต่ซุนจื่อเหยียนที่นั่งอยู่ข้าง ๆ ก็ยังอึ้ง เขาดูจะทำนายได้จริง ๆ!

ต่อมา อู๋เป่ยเลือกคนสุดท้ายมาตอบคำถาม และก็ยังแม่นยำเหมือนเดิม เพียงไม่กี่คำก็ไขปัญหาใหญ่ของอีกฝ่ายได้อย่างง่ายดาย

หลังตอบครบสามคน อู๋เป่ยก็ยิ้มและพูด : “วันนี้พอแค่นี้ พรุ่งนี้เวลาเดิม ฉันจะมาโผล่ในไลฟ์ของจื่อเหยียนตรงเวลา”

พูดจบก็ลุกเดินจากไป

ซุนจื่อเหยียนรีบกลับมานั่งที่ พูดพร้อมรอยยิ้ม : “เพื่อน ๆ เป็นไงบ้าง เพื่อนของฉันทำให้ทุกคนตะลึงกันไปเลยใช่ไหม”

“เหยียนเหยียน คุณสุดยอดมาก! บอกได้ไหมว่าเขาเป็นใคร”

ซุนจื่อเหยียนแสร้งทำลึกลับ : “ที่มาของเพื่อนฉันพิเศษมาก ขอโทษด้วยที่บอกไม่ได้ แต่พรุ่งนี้ทุกคนมาถามได้อีกนะ”

ระหว่างที่กำลังไลฟ์อยู่นั้น การที่อู๋เป่ยทำนายได้อย่างแม่นยำก็กลายเป็นกระแสร้อนในโลกออนไลน์ ในเวลาไม่ถึงสองชั่วโมง ก็ติดเทรนด์ท็อปสามของเวยป๋อ มีคนบันทึกคลิปเขาไว้ แล้วทำเป็นคลิปสั้นเผยแพร่ไปทั่วทุกแพลตฟอร์ม

หลังจบไลฟ์ อู๋เป่ยไปหาซุนหางเหริน บอกให้เขาหาเข็มฝังเข็มมาให้ แล้วเริ่มรักษาให้ ใช้เวลาไม่ถึงครึ่งชั่วโมง โรคเรื้อรังของซุนหางเหรินที่เป็นมาหลายปีก็หายหมด เขาตกใจมากถึงขั้นเรียกอู๋เป่ยว่า “หมอเทวดา”

อู๋เป่ยพูดด้วยรอยยิ้ม : “ไม่ต้องกังวลเรื่องเพลงต้นฉบับ ผมมี”

ซุนจื่อเหยียนอึ้ง : “คุณมีเพลงแต่งเองเหรอ”

อู๋เป่ยพยักหน้า : “และเป็นเพลงที่ดีมากด้วย ถ้าได้ร้องเมื่อไหร่ ต้องโด่งดังแน่นอน”

เขาหยิบปากกาขึ้นมา เขียนโน้ตเพลงลงบนกระดาษ พร้อมเนื้อเพลงที่แต่งไว้

ซุนจื่อเหยียนหยิบกีตาร์ขึ้นมา เล่นและร้องตาม พอร้องท่อนแรกก็รู้สึกทึ่งทันที เธอลองเล่นไปสามรอบ แล้วถามด้วยความประหลาดใจ : “เพลงนี้มาจากไหนกัน ถึงเนื้อร้องจะธรรมดา แต่ฉันรู้สึกว่ามันจะต้องดังแน่ ๆ!”

อู๋เป่ย : “แน่นอน เพราะงั้นพวกเราต้องตั้งบริษัทเพลงขึ้นมา แล้วหานักร้องมืออาชีพมาร่วมงาน พวกเราแต่งเพลง พวกเขาร้อง จะได้เจาะตลาดได้เร็ว ไม่ถึงเดือน เพลงของพวกเราจะดังทั่วทั้งเน็ต กลายเป็นเพลงฮิตที่เปิดกันทั่วบ้านทั่วเมือง”

ซุนจื่อเหยียนรู้สึกว่าอู๋เป่ยมั่นใจเกินไปนิด เธอพูด : “จริง ๆ ไม่ต้องดังขนาดนั้นก็ได้ แค่มีอิทธิพลบางส่วน พวกเราก็ทำเงินได้แล้ว”

อู๋เป่ยไม่ได้อธิบายมาก พูด : “พรุ่งนี้ ผมจะช่วยปั้นกระแสให้ก่อน จากนั้นคุณก็ร้องเพลงนี้”

ซุนจื่อเหยียนพยักหน้า : “ตกลง แล้วคนไข้ที่พวกเราจะรักษาในไลฟ์ จะไปหาได้จากที่ไหน”

อู๋เป่ยตอบด้วยน้ำเสียงราบเรียบ : “ก็ไปโรงพยาบาลไง หาเอาคนที่เป็นโรคประหลาด ๆ”

ซุนจื่อเหยียน : “รวมถึงโรคที่รักษาไม่หายด้วยไหม”

อู๋เป่ย : “โรคร้ายแรงก็รักษาได้ ต่อให้เป็นมะเร็ง ผมก็รักษาให้หายได้ในที่นั้นเลย”

ซุนจื่อเหยียนถึงกับตกตะลึง : “มะเร็งก็รักษาให้หายได้ทันทีเลยเหรอ”