ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 2216

หลูเฉินถอนหายใจแล้วพูดว่า “ถ้าท่านปู่ของผมไม่อยู่แล้ว เกรงว่าท่านพ่อคงรักษาตำแหน่งแม่ทัพใหญ่ไว้ไม่ได้ อีกทั้งทรัพย์สินและพื้นที่ทั้งหมดของตระกูลหลู ก็จะถูกพวกเขากัดกิน แม้แต่ชีวิตของคนในตระกูลหลู ยังไม่แน่ว่าจะรอด!”

อู๋เป่ยพยักหน้า “ท่านน้อย ผมเข้าใจความกังวลของคุณ ไม่ต้องห่วงครับ ในเมื่อผมมาแล้ว ผมจะทุ่มสุดตัวแน่นอน”

หลูเฉินกล่าวอย่างจริงใจ “ผมเชื่อมั่นในตัวคุณ! เมื่อวานผมโทรคุยกับท่านพ่อ ท่านบอกว่า ถ้าคุณสามารถรักษาท่านปู่ให้หายได้ ตระกูลหลูยินดีมอบยาอายุวัฒนะแห่งวิญญาณที่เก็บสะสมไว้ทั้งหมดตลอดหลายปีที่ผ่านมา ให้กับคุณ เพื่อตอบแทนบุญคุณอันยิ่งใหญ่นี้!”

อู๋เป่ยไม่ได้เกรงใจหลูเฉิน ตอนนี้สิ่งที่ตระกูลหลูต้องการไม่ใช่ยาอายุวัฒนะแห่งวิญญาณ แต่คือการทำให้ท่านนายท่านรอดชีวิต เขาพูดว่า “พูดแบบนี้ แสดงว่าคฤหาสน์แม่ทัพสะสมยาอายุวัฒนะแห่งวิญญาณไว้มากสินะ?”

หลูเฉิน “ตระกูลหลูของผมมีเบื้องหลังแข็งแกร่ง ย่อมหาทรัพยากรได้ไม่น้อย จนถึงตอนนี้ ตระกูลเราสะสมยาอายุวัฒนะแห่งวิญญาณไว้แล้วกว่าสามร้อยต้น”

อู๋เป่ยได้ยินว่ามีกว่าสามร้อยต้น ก็ตอบว่า “นั่นถือว่าไม่น้อยเลย”

ยาอายุวัฒนะแห่งวิญญาณในตลาด ต่อให้เป็นต้นเดียวก็มีมูลค่าหลายแสนถึงพันล้าน กว่าสามร้อยต้นนั้นมีมูลค่ารวมเป็นตัวเลขระดับดาราศาสตร์

หลูเฉิน “ยังไม่หมดเท่านั้น จากนี้ไปคุณจะเป็นแขกผู้ทรงเกียรติที่สุดของตระกูลหลู ไม่ว่าคุณจะต้องการสิ่งใด ตระกูลหลูจะทุ่มสุดกำลังเพื่อสนองตอบ!”

อู๋เป่ยมองเห็นถึงความร้อนรนในใจของหลูเฉิน เขาเข้าใจดีว่า หากนายท่านของตระกูลหลูเสียชีวิต คนในตระกูลหลูทั้งหมดอาจไม่รอด การที่เขาช่วยชีวิตนายท่านได้ เท่ากับเป็นการมอบชีวิตใหม่ให้กับทั้งตระกูล

รถไฟแล่นไปได้ครึ่งชั่วโมง ก็มีคนเคาะประตู บอดี้การ์ดเปิดออก เห็นพนักงานหญิงหน้าตาสวยงามคนหนึ่งเข็นรถผลไม้เข้ามา เธอยิ้มหวาน “ท่านน้อย นี่คือผลไม้สดที่หัวหน้าขบวนเตรียมไว้ให้ค่ะ”

หลูเฉินไม่ค่อยทานผลไม้ แต่เพราะอู๋เป่ยอยู่ด้วย เขาจึงพยักหน้าให้เธอเข็นเข้ามา

เมื่อรถเข็นเข้าใกล้อู๋เป่ย ไหล่ขวาของพนักงานหญิงพลันสะบัดเบา ๆ ควันสีฟ้าอ่อนเส้นหนึ่งลอยตรงเข้าหาอู๋เป่ย

แน่นอนว่าไม่อาจรอดพ้นสายตาอู๋เป่ย มือขวาเขาสะบัดเบา ๆ ควันสีฟ้าก็พลิกทิศอย่างว่องไว พุ่งกลับไปทางหน้าหญิงสาว พนักงานหญิงตกใจ ถอยหลังฉับพลัน พร้อมกับที่มือขวาของเธอปล่อยแสงเย็นสามสาย สายหนึ่งพุ่งใส่หลูเฉิน อีกสายมุ่งมาที่อู๋เป่ย ดูก็รู้ว่าเป้าหมายหลักของเธอคืออู๋เป่ย!

“บังอาจนัก!” บอดี้การ์ดโกรธจัด พากันลงมือทันที เสียแต่ว่าพวกเขาช้าเกินไป ในขณะที่แสงเย็นเร็วเกินไป

“ติง!”

ถ้วยน้ำชาที่อยู่ในมืออู๋เป่ยถูกเขวี้ยงออกไป ปัดแสงเย็นที่พุ่งใส่หลูเฉินกระเด็นออก ส่วนเขาเองก็เป่าลมเบา ๆ แสงเย็นอีกสองสายที่พุ่งมา ก็ตกลงบนพื้นกลายเป็นเข็มบินเล็กจิ๋วสองเล่ม!

ขณะนี้บอดี้การ์ดต่อสู้กับพนักงานหญิงแล้ว พวกเขาแข็งแกร่ง แต่พนักงานหญิงแข็งแกร่งยิ่งกว่า ไม่กี่กระบวนท่าก็ทำให้สองคนบาดเจ็บ แล้วเธอก็รีบวิ่งออกจากประตู

แต่ทันทีที่ถึงหน้าต่าง เตรียมหนีออกไป คอของเธอกลับถูกรัดแน่น ร่างก็ถูกอู๋เป่ยยกกลับเข้ามาในตู้โดยสารแล้ว

เธออ่อนแรงล้มลงกับพื้น ไม่รู้ว่าเพราะอะไรถึงขยับตัวไม่ได้

อู๋เป่ยกลับไปนั่งที่เดิม หลูเฉินจ้องพนักงานหญิงเขม็งแล้วถามว่า “ตอบคำถาม แล้วเธอจะตายอย่างไม่ทรมานนัก”

พนักงานหญิงสีหน้าเฉยชา พูดเบา ๆ ว่า “จะฆ่าก็ฆ่าเถอะ”

“ฆ่าเธอ? ไม่มีทางง่ายขนาดนั้น!” แล้วเขาก็สั่งให้บอดี้การ์ดพาตัวพนักงานหญิงไปสอบสวนในตู้โดยสารอื่น

หลูเฉินพูดอย่างเคียดแค้นว่า “พวกมันคิดว่าตระกูลหลูของผมจะถูกรังแกได้ง่าย ๆ รึไง!”

จากนั้นเขาหันไปมองอู๋เป่ย พูดอย่างจริงใจว่า “คุณครับ ถ้าเมื่อกี้ไม่มีคุณ ผมก็คงตกอยู่ในอันตรายแล้ว”

อู๋เป่ยรู้ดีว่า หลูเฉินมีเกราะป้องกันภายใน ต่อให้เป็นหญิงคนนั้นก็ฆ่าเขาไม่ได้ อย่างไรก็ตาม เป้าหมายของมือสังหารหญิงคือเขา การลงมือกับหลูเฉินไม่มีความหมายมากนัก

เขาพูดว่า “ดูเหมือนจะมีคนรู้จุดประสงค์ที่ผมมาครั้งนี้แล้ว”

หลูเฉินหรี่ตา “การเดินทางครั้งนี้ของผมเป็นความลับมาก และผมก็พึ่งรู้จักคุณได้ไม่นาน ข่าวกลับรั่วเร็วขนาดนี้”

อู๋เป่ย “ไม่ต้องรีบร้อน พวกเขาน่าจะรีดข้อมูลออกมาได้บางอย่าง”

หลูเฉินถอนหายใจ “เขาเป็นลูกชายของพี่น้องร่วมสาบานของท่านพ่อที่ถูกรับเลี้ยงตั้งแต่เด็ก ท่านพ่อรักเขายิ่งกว่าผมด้วยซ้ำ ตอนนี้ครอบครัวของพี่สะใภ้กล้าลงมือกับตระกูลหลู ผมมั่นใจว่าพี่ชายต้องมีส่วนเกี่ยวข้อง ถ้าไม่มีเขา พี่สะใภ้ไม่กล้าทำอะไรแบบนี้แน่!”

อู๋เป่ยคิดนิดเดียวก็เข้าใจ คุณชายใหญ่ของตระกูลหลูน่าจะกำลังมองหาทางหนีทีไล่ แต่การกระทำนี้ก็โหดร้ายเกินไป

หลูเฉิน “ถ้าพี่ชายมีส่วนเกี่ยวข้องจริง เขาย่อมไม่ยอมให้ผมกลับบ้านแน่ และตอนนี้ ผมก็อาจไม่สามารถติดต่อกับท่านพ่อได้โดยตรงแล้วด้วย”

อู๋เป่ย “นั่นก็แปลว่า พวกเรายังจะต้องเจออันตรายอีก”

หลูเฉินพยักหน้า “คุณครับ ผมจะพยายามติดต่อท่านพ่อให้เร็วที่สุด แต่ถ้าติดต่อไม่ได้ คุณคงต้องร่วมเดินเส้นทางอันตรายนี้กับผมแล้ว!”

อู๋เป่ยมองหน้าเขา “ท่านน้อยมีแผนอะไรหรือ?”

หลูเฉิน “จากที่นี่ถึงตัวเมืองยังเหลืออีกพันกิโลเมตร เราจะลงจากรถก่อนถึงเมืองร้อยกิโลเมตร แล้วแปลงโฉม ขับรถเข้าไปแทน แบบนี้อาจหลีกเลี่ยงการสกัดกั้นจากพี่ชายได้”

อู๋เป่ยไม่กลัวการขัดขวางจากคุณชายใหญ่ แต่เขาไม่ใช่คนของตระกูลหลู จึงไม่พูดมาก เขาจึงพยักหน้า “งั้นก็ทำตามแผนของท่านน้อย”

หลังจากนั้นหลูเฉินพยายามติดต่อท่านหลูผ่านคนใกล้ชิด แต่ไม่มีสักเบอร์ที่ติดต่อได้ เขารู้ทันทีว่าพี่ชายควบคุมสถานการณ์ไว้หมดแล้ว และสภาพของท่านพ่อก็ยิ่งทำให้เขาเป็นห่วง

อู๋เป่ยเห็นเขาอยู่ไม่สุข คิดหาวิธีต่อเนื่อง จึงพูดว่า “ท่านน้อย ผมว่าทำแบบนี้ดีไหม ให้ใครสักคนปลอมตัวเป็นผม แล้วให้รถชะลอความเร็ว ส่วนผมจะแยกตัวไปที่คฤหาสน์แม่ทัพ เพื่อรักษาท่านนายท่าน”

ได้ยินคำแนะนำของอู๋เป่ย ดวงตาของหลูเฉินก็สว่างวาบ “ยอดเยี่ยม! ทำไมผมถึงไม่คิดได้แบบคุณนะ!”

อู๋เป่ย “ท่านน้อยต้องให้ผมของบางอย่างเป็นเครื่องยืนยัน พร้อมทั้งเขียนจดหมาย หรืออัดวิดีโอก็ได้”

หลูเฉินพยักหน้า แล้วอัดวิดีโอทันที พร้อมมอบเลือดโสมให้กับอู๋เป่ย กล่าวว่า “คุณครับ สถานการณ์ของตระกูลหลูยังไม่ชัดเจน การไปครั้งนี้ของคุณต้องเสี่ยงแน่ ขอให้ปกป้องตัวเองให้ดี ถ้ามันเกินจะรับมือ ก็รอให้ผมกลับไปก่อนแล้วค่อยจัดการก็ได้!”