ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 2215

หลังจากอู๋เป่ยพูดจบ ก็ยืนรออยู่ไม่กี่วินาที เห็นเธอไม่ตอบอะไร เขาก็หันหลังเดินจากไปแบบไม่หันกลับมามองเลย

แต่ผู้หญิงคนนั้นก็ไม่ได้โง่ พอได้กำไรตั้งหมื่นเหรียญอยู่ตรงหน้า ไม่เอาก็โง่แล้วเธอรีบเรียกเขาไว้“เดี๋ยวก่อน!”

อู๋เป่ยหยุดเดิน หันมายิ้ม“เปลี่ยนใจแล้วเหรอ?”

เธอพูดด้วยน้ำเสียงเหมือนยังแอบเสียดาย“จะขายก็ขายได้ แต่ขอเพิ่มเงินอีกหน่อย”เธอคงยังอยากบีบเงินเพิ่มอีกนิด

อู๋เป่ยส่ายหน้านิดๆ“ราคาที่ฉันให้มันมากกว่าราคาจริงตั้งเท่าตัว เธอรู้อยู่แก่ใจ ถ้ายังไม่พอใจก็ไม่เป็นไร ฉันไม่ซื้อแล้วก็ได้”

หญิงสาวกัดฟัน“ก็ได้ๆ สองหมื่นก็สองหมื่น!”

อู๋เป่ยจ่ายเงินแล้วหันหลังจากไป ไม่พูดอะไรอีกเลย

พอเห็นเขาเดินห่างออกไป หญิงสาวก็ได้แต่กระทืบเท้า“ผู้ชายแบบนี้นี่นะ!”

ระหว่างเดิน ฮวาเจี้ยนเฉิงพูดขึ้น“ท่านครับ จริงๆ แค่หมื่นห้าเธอก็ยอมขายแล้วนะ”

อู๋เป่ยพูดเรียบๆ“ฉันซื้อเตายามาได้เพราะแย่งจากเธอมา ถือว่าคืนกำไรให้เธอไปก็แล้วกัน ห้าพันนี่เป็นค่าชดเชย”

ฮวาเจี้ยนเฉิงพยักหน้า“ท่านมีเมตตาจริงๆ ข้าน้อยนับถือเลยครับ”

ขณะนั้นเอง ที่ด้านหน้าไม่ไกล พวกเขาเห็นที่ราบผืนหนึ่ง

มีบ้านสองหลังตั้งอยู่ ซึ่งดูแล้วเพิ่งสร้างใหม่ ใช้อิฐแดง มีหน้าต่าง และประตูเปิดอยู่ ข้างหน้ามีแผงขายของ แต่ไม่มีคนเฝ้า คงอยู่ในบ้าน

อู๋เป่ยหัวเราะ“คนขายของคนนี้แปลกดีนะ คนอื่นกางแผงขายของ เขาดันสร้างบ้านเลย”

พวกเขาเดินไปดูของบนแผง พบว่ามีหินวิญญาณประมาณยี่สิบก้อน

หินแต่ละก้อนใสแจ๋ว ด้านในมียาสมุนไพรปิดผนึกอยู่

อู๋เป่ยเพิ่งเคยเห็นอะไรแบบนี้ครั้งแรก จึงถาม“เจ้าของอยู่ไหม?”

ได้ยินเสียงจากในบ้าน เป็นเสียงชายวัยกลางคน“ราคาต่ำสุด 150,000 เหรียญ ต่อชิ้น จะซื้อก็ดูๆ ไปก่อน เลือกเสร็จค่อยเรียก อย่ามาเสียเวลาฉันถ้าไม่มีปัญญาซื้อ!”

อู๋เป่ยนึกในใจ“แม่งขี้เกียจซะไม่มี…”

เขาใช้ดวงตามิติดูเข้าไปในหินแต่ละก้อน

พบว่าในยี่สิบก้อนนี้ มีแค่สามชิ้นเท่านั้นที่ยังรักษาคุณค่ายาไว้ได้ ที่เหลือฤทธิ์ยาเสื่อมไปหมดแล้ว บางก้อนถึงขั้นเป็นยาขยะ

เขาเลือกสามก้อนนั้นออกมา“ผมเลือกเสร็จแล้ว เอาสามก้อนนี้ เท่าไหร่?”

เสียงตอบกลับมา“แปดแสนห้าหมื่น! ไม่ต่อ!”

อู๋เป่ยไม่ลังเลเลย“ตกลง ผมซื้อ!”

จนกระทั่งเขาพูดว่าจะซื้อ ชายร่างอ้วนคนหนึ่งถึงได้เดินออกมาจากบ้าน

ตัวใหญ่มาก สูงเกือบสองเมตร น้ำหนักดูแล้วไม่ต่ำกว่าสามร้อยโล

ชายวัยกลางคนรับเงินเซียนจากอู๋เป่ยแล้วพูดสั้นๆ ว่า“ไม่ส่ง”จากนั้นก็กลับเข้าบ้านไป

อู๋เป่ยส่ายหน้าเบาๆ แล้วเดินขึ้นเขาต่อพร้อมกับหินวิญญาณ

เดินไปสักพัก ฮวาเจี้ยนเฉิงก็อดถามไม่ได้“ท่านครับ สมุนไพรที่อยู่ในหินนั่น ยังใช้ได้อยู่เหรอครับ?”

อู๋เป่ยตอบเรียบๆ“จะใช้ได้ไหม ก็ต้องพึ่งดวงแล้วล่ะ”

“พึ่งดวงเลยเหรอครับ?” ฮวาเจี้ยนเฉิงตกใจ

อู๋เป่ยอธิบาย“ถ้ายังเก็บคุณค่ายาไว้ได้ สมุนไพรสามชิ้นที่ฉันซื้อมานี่ ขนาดแค่ชิ้นเดียว ราคาก็ไม่ต่ำกว่าสองล้านเงินเซียนแล้ว!”

ฮวาเจี้ยนเฉิงอ้าปากค้าง“โห แพงขนาดนั้นเลย!”

อู๋เป่ยพยักหน้า“แต่ฉันเชื่อว่าดวงฉันดีนะ เดี๋ยวค่อยเปิดดู ส่วนตัวหินวิญญาณพวกนี้ก็มีค่า ราคาน่าจะแพงกว่าพวกหยกก่อนหน้านี้อีก เดี๋ยวให้นายจัดการขายทั้งหมดก็แล้วกัน”

ฮวาเจี้ยนเฉิงรับคำ“ครับ ท่าน ผมจะจัดการให้เรียบร้อยเลย”

หลังจากซื้อครบแล้ว อู๋เป่ยก็พบว่าเหลือแผงขายของบนยอดเขาไม่กี่แห่งแล้ว

เขาจึงบอกฮวาเจี้ยนเฉิง“ดูเหมือนแถวนี้จะมีคนมาตั้งแผงไม่เยอะเท่าไหร่ งั้นเราเดินดูให้ทั่วเถอะ”