ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 2221

จากนั้น อู๋เป่ยก็หยิบการ์ดใบหนึ่งออกมาแล้วกล่าวว่า “นี่คือช่องทางติดต่อของลู่เฉิน ลูกชายคนเดียวของแม่ทัพลู่ ถ้าหากฉันไม่อยู่ แล้วเธอมีปัญหาอะไร ก็ไปหาลู่เฉินได้เลย เขารู้ว่าบริษัทนี้เป็นของฉัน เขาจะช่วยเธอเต็มที่แน่นอน”

ซุนจื่อเหยียนร้องเสียงใส “คุณชาย!”

อู๋เป่ยพยักหน้า “เขาคือลูกชายคนเดียวของแม่ทัพลู่ มีอิทธิพลไม่น้อยเลยทีเดียว ถ้ามีเขาหนุนหลัง คงไม่มีใครกล้ามารังแกพวกเธอแน่”

ซุนจื่อเหยียนยิ้มกว้าง “ยอดเยี่ยม แบบนี้ฉันก็อุ่นใจขึ้นอีกเยอะ!”

ทางหัวหน้าฮวาเจี้ยนเฉิงก็จัดเตรียมอาหารไว้พร้อมแล้ว อู๋เป่ยจึงชวนซุนจื่อเหยียน เหยียนปิง และซวี่จื่อเหยียนไปร่วมรับประทานด้วยกัน อาหารจากพ่อครัวแห่งที่พักอันดับหนึ่งนั้น แน่นอนว่า รสชาติ สีสัน และกลิ่นหอมเลิศ ทุกคนรับประทานอย่างเพลิดเพลิน

หลังจากอิ่มหนำแล้ว อู๋เป่ยกลับเข้าห้องพักและเริ่มเขียนเพลงไว้มากกว่าร้อยบท พร้อมด้วยไอเดียรายการต่าง ๆ ไม่ว่าจะเป็นรายการประกวดร้องเพลง ไลฟ์สดขายของ ฯลฯ เขาเชื่อว่า หากซุนจื่อเหยียนไม่โง่จนเกินไป จะต้องกลายเป็นผู้นำหญิงในวงการบันเทิงอย่างแน่นอน

เขาอยู่ที่นี่ต่ออีกสองวัน เขียนสมุดแน่นหนาไปหนึ่งเล่มใหญ่

วันหนึ่ง ยันต์หยกที่อาจารย์ (ซือจวิน) จั่วเฉียนชิวให้ไว้ก็ส่องแสงขึ้นมา ตอนที่ได้รับบอกไว้ว่า เมื่อใดที่มันส่องแสง เขาจะต้องกลับไป

เขาขมวดคิ้วเล็กน้อย ในความรู้สึกของเขา เหมือนเพิ่งมาที่จักรวาลหลักไม่นาน ทำไมอาจารย์ถึงเรียกกลับเร็วเช่นนี้?

แต่ไม่ว่าอย่างไร เขาก็ปฏิเสธไม่ได้ จึงเรียกหลิ่วซานเซี่ยงให้มากับเขา แล้วเปิดใช้งานยันต์หยก แสงสว่างห่อหุ้มทั้งสองคน แล้วร่างพวกเขาก็กลายเป็นแสงจางๆ หายไปทันที

ในพริบตา ทั้งสองก็เข้าสู่มิติเวลาพิเศษ เหมือนตอนขามา เวลาผ่านไปไม่รู้เท่าไร ก็โผล่ออกมาที่หน้าประตูแสง ไม่ไกลนักมีจั่วเฉียนชิวยืนรออยู่

ดูเหมือนจั่วเฉียนชิวจะทะลวงพลังขั้นใหม่แล้ว

อู๋เป่ยรีบถาม “อาจารย์ ศิษย์เพิ่งไปไม่นาน ทำไมรีบเรียกกลับ?”

จั่วเฉียนชิวตอบ “ไม่นาน? นั่นคือตามเวลาจักรวาลหลัก เจ้ารู้คำพูดที่ว่า ‘บนสวรรค์หนึ่งวัน บนโลกมนุษย์เท่ากับหนึ่งปี’ ไหม?”

อู๋เป่ยตกใจ “ท่านหมายความว่า ในโลกห้าธาตุเวลาผ่านไปแล้วหลายปี?”

อาจารย์หัวเราะ “ยังไม่ถึงขนาดนั้น แค่ครึ่งปีโดยประมาณ”

อู๋เป่ยถอนหายใจโล่งอก ครึ่งปีก็ยังพอรับได้

“อาจารย์เรียกศิษย์กลับมา เพราะมีเรื่อง?”

“ใช่ ข้าเพิ่งทะลวงระดับพลัง ส่วนจ้าวสำนักก็ปิดด่านฝึกฝนแล้ว ระยะนี้สำนักไท่เจินจำเป็นต้องมีผู้แข็งแกร่งคนหนึ่งออกมาแสดงตน ข้าคิดว่าเจ้าคือคนที่เหมาะสมที่สุด”

อู๋เป่ยหัวเราะเบาๆ “แต่ข้ายังเป็นแค่หน้าใหม่ จะคุมคนอื่นได้หรือ?”

“เจ้าคือยอดฝีมือที่มีชื่อบนลานประลองสวรรค์ ใครจะกล้าขัดขืน? ไม่ต้องห่วงพวกผู้อาวุโส พวกเขาฟังข้า เจ้าแค่คุมศิษย์รุ่นน้องให้ได้พอ อีกอย่าง เจ้าหายไปครึ่งปี คงตามไม่ทันในการฝึก ข้าเรียกเจ้ากลับมาเพื่อให้เจ้าฝึกให้เร็วขึ้นด้วย”

อู๋เป่ยพยักหน้า “เข้าใจแล้วครับ”

“ตอนเจ้าอยู่ในแดนลับแล้วเข้าไปในจักรวาลหลัก ความรู้สึกแตกต่างกันมาก นั่นคือระดับพลังเทียบกันไม่ติด ตอนนี้กลับมาแล้ว พักผ่อนสักสองวันก่อน”

เมื่อกลับมาที่สวนสมุนไพร อู๋เป่ยรู้สึกว่า หลังจากเคยเห็นสมุนไพรในจักรวาลหลัก พอมาเห็นสมุนไพรที่นี่แล้วมันช่างดู... ไม่น่าดูเลยแม้แต่น้อย สภาพแวดล้อมก็ไม่ชิน แถมฝึกฝนก็ลำบาก จึงได้แต่นอนพักและปรับตัว

หลิ่วซานเซี่ยงพูดขึ้น “ท่านอาจารย์พูดถูก ข้าว่าท่านควรเริ่มฝึกฝนได้แล้ว”

“เจ้าหลิ่ว เจ้าหมายความว่า ยิ่งข้าฝึกพลังสูงขึ้น จะยิ่งกลับเข้าสู่จักรวาลหลักได้ง่ายขึ้น?”

“ใช่เลย ที่จริงการฝึกในโลกนี้กับจักรวาลหลักไม่ต่างกันมาก กระบวนการคล้ายกัน หากท่านฝึกในที่นี้ก่อน แล้วค่อยไปฝึกซ้ำในจักรวาลหลักอีกที จะยิ่งลื่นไหล และเร็วกว่ามาก”

อู๋เป่ยพยักหน้า “มีเหตุผล ข้าต้องเร่งฝึกให้เร็ว หลังทะลวงระดับที่แปดของแดนลับ ข้าจะต้องไปสำรวจชั้นที่เจ็ดของถ้ำไท่เจินอีกครั้ง”

ช่วงนี้อู๋เป่ยแทบไม่ทำอะไรเลย แค่นอนเฉย ๆ มีปิงอวี้เอาอาหารมาให้ตรงเวลา

จนวันที่สอง เขาก็เริ่มปรับตัวเข้ากับสภาพแวดล้อมของโลกห้าธาตุได้อย่างแท้จริง