ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 2224

เมื่อเดินลึกลงไปในปล่องสวรรค์ราว 1,000 เมตร อู๋เป่ยรู้สึกถึงพลังอันรุนแรงบางอย่างแผ่ปกคลุมพวกเขาทั้งหมด ไม่นานนัก หมอกเขียวหนาทึบก็ลอยอวลขึ้นรอบตัว กลิ่นหอมอ่อน ๆ ของยาลอยมากับหมอกนั้น

หญิงสาวชุดเขียวถึงกับอุทานออกมาอย่างตกใจ “ต้องมี ราชาโอสถ ปรากฏตัวใกล้ ๆ แน่ค่ะ!”

อู๋เป่ยรู้สึกหวั่นไหวในใจ เขาสูดลมหายใจรับกลิ่นหมอกเบา ๆ ก็พบว่ามีแรงฤทธิ์ของโอสถอยู่จริง เขาจึงถามขึ้น “ราชาโอสถ ที่พวกเจ้าพูดถึงคืออะไร?”

หญิงสาวชุดเขียวมีชื่อว่า หลิวปี้อวิ๋น เธอตอบทันที “ศิษย์พี่ ราชาโอสถ คือสมุนไพรเซียนที่วิวัฒน์จนมีจิตวิญญาณ มักไม่พบในที่ทั่วไป แต่ที่ปล่องสวรรค์แห่งนี้ ทุก ๆ ช่วงเวลาหนึ่งจะมี ราชาโอสถ ถือกำเนิดขึ้น ราชาโอสถ มีพลังยาเข้มข้นยิ่งกว่าโอสถชั้นสูง เป็นสุดยอดในหมู่สมุนไพร”

อู๋เป่ยถามต่อ “แสดงว่า ทุกพื้นที่ในปล่องสวรรค์นี้สามารถมี ราชาโอสถ ปรากฏได้?”

หลิวปี้อวิ๋นตอบ “ส่วนมากจะเกิดในระดับลึกประมาณพันเมตร ขึ้นไปข้างบนจะพบน้อยมาก ส่วนระดับลึกกว่านี้ เนื่องจากมีคนกล้าลงไปน้อย จึงพบ ราชาโอสถ ได้ยาก แต่ก็มีตำนานว่า ข้างล่างอาจจะมีแม้กระทั่ง จักรพรรดยา”

ชวีต้าชั่งกลับมีสีหน้าเคร่งเครียด “ศิษย์พี่ หาก ราชาโอสถ ปรากฏที่นี่ จะดึงดูดยอดฝีมือมามากมาย เรามีแต่สองทาง คือต้องรีบออกไป หรือรีบหาต้นนั้นให้พบก่อนใคร”

อู๋เป่ยกล่าว “เรามาแล้วทั้งที จะกลับมือเปล่าได้อย่างไร ในเมื่อเจอแล้ว ก็ต้องหามันให้พบ ข้าเองก็อยากเห็นว่า ราชาโอสถ หน้าตาเป็นอย่างไร”

จากนั้นเขาก็หลับตาลง ปล่อยพลังจิตอันแข็งแกร่งแผ่ครอบคลุมบริเวณรอบหลายร้อยเมตร แล้วไม่นานเขาก็พบต้นสมุนไพรต้นหนึ่งดูผิดปกติ มันเตี้ยซ่อนอยู่ในกอหญ้า และแม้จะตัวเล็กมาก แต่กลับแผ่พลังวิญญาณออกมาอย่างชัดเจน

อู๋เป่ยลืมตาขึ้น “ดูเหมือนจะใช่แล้ว”

เขารีบเดินทางไปกว่า 100 ลี้ มาหยุดที่กอหญ้านั้น ก่อนจะแหวกมันออก ก็พบสมุนไพรสูงประมาณ 2 นิ้ว มีผลสีม่วงเล็ก ๆ ห้อยอยู่

ทันใดนั้น งูพิษสีดำมีลายทั้งตัวก็พุ่งออกมาจากกอหญ้า กัดเข้าที่มืออู๋เป่ยทันที แต่เขากลับไม่ได้รับบาดเจ็บเลย งูเองกลับฟันหักจนสลบไป

อู๋เป่ยไม่สนใจงู เขาลูบไปบนสมุนไพรพร้อมพูดยิ้ม ๆ “เจ้าซ่อนตัวเก่งดีนะ แต่ก็ยังหลบสายตาผู้เชี่ยวชาญอย่างข้าไม่พ้นหรอก”

เขาจึงใช้สองมือแหวกพื้นดินขึ้นมา พร้อมกับสมุนไพรที่ค่อย ๆ สูงขึ้นจนเผยร่างที่แท้จริงออกมา

เดิมที สิ่งที่เห็นด้านบนเป็นแค่เปลือกพรางตัว แท้จริงแล้วข้างใต้คือ ต้นผลไม้โอสถ สูงประมาณครึ่งเมตร มีผลเจ็ดลูก สีต่างกัน และล้วนส่งกลิ่นหอมแรงมาก

อู๋เป่ยไม่ลังเล ถอนต้นไม้พร้อมดินเก็บใส่แหวนเก็บสมบัติทันที

ขณะที่เขาเก็บเสร็จ ก็ได้ยินเสียงตะโกนจากที่ไกล “รีบไสหัวไป ไม่งั้นพวกแกจะเจอดีแน่!”

พวกเขาหันไปมอง ก็เห็นชายเจ็ดคนเดินเข้ามา ดวงตาพวกเขาเป็นประกาย

ชวีต้าชั่งตะโกน “ศิษย์พี่! พวกมันแหละ! คนจากสำนักดาบเซียน!”

อู๋เป่ยตอบ “ดีเลย มาพอดี”

ชายทั้งเจ็ดเดินเข้ามา พอเห็นว่าไม่มีต้นไม้โอสถแล้วก็ถามทันที “พวกเจ้าทำอะไรกันเมื่อครู่นี้? หรือว่าเจอ ราชาโอสถ แล้ว?”

อู๋เป่ยตอบเสียงเรียบ “ใช่ ข้าเพิ่งเก็บไปเมื่อกี้เอง”

กลุ่มนั้นดีใจจนออกนอกหน้า เพราะ ราชาโอสถ มีค่ามหาศาล พวกเขาจะอยู่สุขสบายได้ทั้งชีวิต

ชายรูปร่างสูงคนหนึ่งพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “พวกเจ้านี่โชคดีจริง ๆ หรือจะเรียกว่าโชคร้ายดีล่ะ? คราวก่อนก็เป็นโอสถ คราวนี้เจอ ราชาโอสถ ก็เจอพวกข้าอีก ฮ่าๆๆ...”